نماز مسافر در سفر شغلی چگونه است
فهرست این نوشتار:
شرط هفتم [شکسته شدن نماز]:
آن که شغل او (1) مسافرت نباشد، بنابراین شتر دار و راننده و چوبدار و کشتیبان و مانند اینها، اگر چه برای بردن اثاثیه منزل خود مسافرت کنند (2) (در غیر سفر اول (3)) باید نماز را تمام بخوانند (4). ولی در سفر اول اگر چه طول بکشد، نمازشان شکسته است.
(1) (اراکی:) یا مقدمه شغلش..
(2) (اراکی:) در سفر باید نماز را تمام بخوانند، ولی در سفر اوّل نمازشان شکسته است مگر به قدری طول بکشد که بگویند مسافرت را شغل خود قرار داده، که در این صورت نماز تمام است.
(بهجت:) نمازشان تمام است. [پایان مسأله]
(3) [قسمت داخل پرانتز در رساله آیات عظام: خوئی و تبریزی نیست]
(4) (خوئی:) و ملحق می شود به کسی که کارش سفر است کسی که کارش در جای دیگری است که مقدار مُعتدٌّ بهی از روزها را مثلًا ماهی ده روز یا بیشتر به آنجا سفر نموده و بر می گردد مانند کسی که اقامتش در جایی است و کارش در جای دیگر از قبیل تجارت و تدریس.
(گلپایگانی، صافی:) و هم چنین در سفر اوّل اگر طول بکشد یا از مکانی به مکان دیگر برود که عرفاً بگویند: عمل او سفر است باید نماز را تمام بخواند ولی اگر سفر طولانی نباشد به طوری که عرفاً نگویند سفر عمل اوست، نمازشان شکسته است.
(تبریزی:) و ملحق می شود به کسی که عملش سفر است، شخصی که کارش در جای معیّنی است و حدّ اقل ّ هفته ای یک بار به آنجا سفر نموده و برمی گردد مانند کسی که اقامتش در جایی و کارش در جای دیگر است مثل رفتن برای تجارت و تدریس.
(نوری:) ولی در سفر اول نمازشان شکسته است مگر این که سفر اول نیز طولانی باشد که در این صورت پس از این که صدق کند که شغل او مسافرت شده نمازش تمام است.
(زنجانی:) شرط هفتم آن که بسیار مسافرت نکند (کثیر السفر نباشد)، بنا بر این کسی که شغل او مسافرت است؛ مانند ساربان و راننده و چوبدار و کشتیبان و مانند اینها، باید نماز را تمام بخوانند.
کثیر السفر باید نمازش را تمام بخواند، خواه شغلش مسافرت باشد، یا بخاطر شغل و گذران زندگی بسیار مسافرت می کند، و خواه به جهت دیگر باشد؛ بنا بر این کسی که در سفر تجارت، یا تدریس می کند، یا به جهت تفریح مثلًا زیاد سفر کند نمازش تمام است.
(مکارم:) شرط هفتم شغل و کار او مسافرت نباشد. راننده ها، خلبانها، کشتیبانها و ساربانها و مانند آنها که سفر، شغل آنهاست باید نماز را تمام بخوانند هر چند در سفر اوّل باشد.
(سیستانی:) شرط هفتم: آن که «کثیر السفر» نباشد و امّا کسی که کارش متوقف بر سفر است مانند راننده و کشتیبان و پستچی و چوپان یا کسی که زیاد سفر می کند هر چند کار او متوقف بر آن نباشد مانند کسی که سه روز در هفته در مسافرت باشد هر چند برای تفریح یا سیاحت باشد این گونه افراد باید نماز را تمام بخوانند.
مسائل اختصاصی
(اراکی:) مسأله 1299 کسی که مسافرت مقدمه شغل او می باشد، حکم کسی را دارد که شغل او مسافرت است؛ بنا بر این کسی که بین محل ّ کار و سکونت او به اندازه مسافت شرعی یا بیشتر فاصله باشد و معمولًا بین آن دو محل ّ رفت و آمد می کند، به طوری که ده روز در یک محل ّ نمی ماند، نمازش تمام است.
(بهجت:) مسأله 1062 مسافرتهایی که همیشه لازمه شغل انسان است، مثل سفر برای پیدا کردن منزل قبل از حرکت کاروان، مانند همان شغل است؛ بخلاف مسافرتهای اتّفاقی که نماز در آن شکسته است.
(مکارم:) مسأله 1146 کسی که شغلش مسافرت نیست ولی مسافرت مقدّمه شغل اوست، مانند معلّم و کارگر و کارمندی که خودش ساکن شهری است و همه روز برای انجام کار به نقطه دیگری می رود که رفت و آمد او هشت فرسخ یا بیشتر است، باید نماز را تمام بخواند و روزه را بگیرد.
[ کسی که شغلش مسافرت است به سفر زیارتی یا غیر کاری برود]
مسأله 1307 کسی که شغلش مسافرت است (1) اگر برای کار دیگری مثلًا برای زیارت یا حج مسافرت کند، باید نماز را شکسته بخواند (2). ولی اگر مثلًا شوفر، اتومبیل خود را برای زیارت کرایه بدهد (3) و در ضمن خودش هم زیارت کند، باید نماز را تمام بخواند (4).
(1) (سیستانی:) کسی که شغلش در مسافرت است..
(2) (سیستانی:) مگر آن که عرفاً او را کثیر السّفر بگویند مانند کسی که دائماً سه روز در هفته مسافر است.. (زنجانی:) بنا بر احتیاط نماز را هم شکسته و هم تمام بخواند. [پایان مسأله]
(3) (بهجت:) اگر مثلًا راننده عده ای را برای زیارت با اتومبیل خود ببرد..
(4) (سیستانی:) در هر حال باید نماز را تمام بخواند.
[ نماز سرپرست و کارکنان کاروان ]
مسأله 1308 حمله دار یعنی: کسی که برای رساندن حاجیها به مکه مسافرت می کند، (1) چنانچه شغلش مسافرت باشد، باید نماز را تمام بخواند و اگر شغلش مسافرت نباشد (2)، باید شکسته بخواند.
این مسأله، در رساله آیت اللّه بهجت نیست
(1) (زنجانی:) اگر بسیار مسافرت می کند باید نماز را تمام بخواند، ولی امروزه که معمولًا بسیار مسافرت نمی کنند نمازشان شکسته است.
(2) (خوئی:) و فقط در ایّام حج ّ برای حمله داری سفر می کند، احتیاط واجب آن است که بین نماز تمام و شکسته جمع نماید. ولی چنانچه مدّت سفر او کم باشد مثل این زمان که سفر با هواپیما است بعید نیست حکم که وظیفه او شکسته خواندن باشد.
(سیستانی:) و فقط در ایام حج برای حمله داری سفر می کند چنانچه مدت سفر او کم باشد مثلًا دو سه هفته، نماز او شکسته است و اگر زیاد باشد مانند سه ماه، نماز او تمام است و اگر شک داشته باشد که کثیر السفر بر او صدق می کند یا نه، احتیاطاً جمع کند بین قصر و تمام.
(تبریزی:) و فقط در ایام حج برای حمله داری سفر می کند اگر چه مدّت سفرش کم باشد مانند این زمان که سفر با هواپیما است بنا بر احتیاط تمام و شکسته بخواند.
(نوری، فاضل:) مسأله حمله دار یعنی کسی که فقط در ماههای حج ّ به مسافرت اشتغال می ورزد، نماز را باید شکسته بخواند.
(مکارم:) مسأله کسانی که راهنمای حج ّ و مدیر کاروان حجّاج و مانند آن می باشند، در صورتی که مسافرت جزء یا مقدّمه شغل آنها محسوب شود و این کار مدّت قابل ملاحظه ای (حدود چند ماه) به طول انجامد باید نماز را تمام بخوانند.
[کسی که شغل او حمله داری است]
مسأله 1309 کسی که شغل او حمله داری است و حاجیها را از راه دور به مکه می برد، چنانچه تمام سال یا بیشتر سال را در راه باشد (1)، باید نماز را تمام بخواند.
این مسأله در رساله آیات عظام: زنجانی، مکارم، سیستانی و بهجت نیست
(1) (خوئی:) چنانچه مقدار معتنی بهی از ایّام سال را در راه باشد..
(تبریزی:) چنانچه چند ماه از سال را در راه باشد..
[ کسی که در مقداری از سال شغلش مسافرت است]
مسأله 1310 کسی که در مقداری از سال شغلش مسافرت است، مثل شوفری که فقط در تابستان یا زمستان اتومبیل خود را کرایه می دهد، باید در سفری که مشغول به کارش هست نماز را تمام بخواند (1) و احتیاط مستحب آن است که هم شکسته و هم تمام بخواند.
(1) (مکارم:) بقیه مسأله ذکر نشده. (تبریزی:) باید در آن سفر نماز را تمام بخواند. [پایان مسأله] (خوئی، سیستانی:) باید در آن سفر نماز را تمام بخواند..
(گلپایگانی، صافی:) باید در سفری که برای شغلش می رود نماز را تمام بخواند..
(فاضل:) باید در زمانی که اشتغال به سفر دارد نماز را تمام بخواند..
(بهجت:) اگر به او راننده گفته می شود باید نماز را تمام بخواند..
(زنجانی:) مسأله کسی که فقط در مقداری از سال شغلش مسافرت است؛ مانند راننده ای که فقط در تابستان یا زمستان مسافران را جابجا می کند، باید در آن سفر نماز را تمام بخواند، و احتیاط مستحب آن است که شکسته نیز بخواند، ولی اگر مدت سفر او کم باشد به قدری که عرفاً به او کثیر السفر نگویند؛ مانند حمله داری که سالی یک بار حجّاج را به مکه می برد، باید نماز را شکسته بخواند.
مسائل اختصاصی
(بهجت:) مسأله 1064 در کثیر السّفر لازم نیست که انسان سفرهای متعدّد داشته باشد بلکه یک سفر طولانی که بیشتر سال را فرا گیرد مثل سفرهای متعدّد است؛ پس همین که بگویند فلانی راننده است و یا شغلش سفر است اگر چه در یک سفر طولانی و بدون تکرار و تعدّد باشد کافی است.
(سیستانی:) مسأله 1296 در صدق عنوان راننده و مانند آن معتبر است که تصمیم بر ادامه رانندگی داشته باشد و زمان استراحتش بیش از مقدار معمول رانندگان طولانی نباشد پس کسی که مثلًا در هفته یک روز سفر می رود، راننده بر او صدق نمی کند و اما عنوان کثیر السفر صدق می کند بر کسی که حد اقل در هفته سه روز یا در ماه ده روز در مسافرت باشد و تصمیم بر ادامه این وضع برای حد اقل شش ماه در سال و یا سه ماه در دو سال به بالا داشته باشد (البته در ماه اوّل باید احتیاطاً جمع کند)، ولی عنوان کثیر السفر صدق نمی کند بر کسی که در هفته یک روز در سفر است و اگر در هفته دو روز در سفر باشد بنا بر احتیاط واجب هم شکسته بخواند هم تمام.
[ راننده و دوره گردی که در دو سه فرسخی شهر رفت و آمد می کند]
مسأله 1311 راننده و دوره گردی که در دو سه فرسخی شهر رفت و آمد می کند، چنانچه اتفاقاً سفر هشت فرسخی برود (1)، باید نماز را شکسته بخواند.
(1) (بهجت:) ولی این سفر جزء شغل او باشد، باید نماز را تمام بخواند.
(مکارم:) مسأله کسی که شغلش رانندگی داخل شهرهاست اگر اتّفاقاً به سفر خارج از شهر برود و هشت فرسخ و بیشتر باشد نمازش شکسته است، امّا کسی که هم رانندگی داخل شهر می کند و هم راننده بیابانی است وقتی به خارج شهر می رود، نماز را باید تمام بخواند.
(زنجانی:) مسأله کسی که در کمتر از چهار فرسخی شهر رفت و آمد می کند به صورتی که عرفاً او را کثیر السفر می گویند، چنانچه اتفاقاً سفری برود که مسافت شرعی است بنا بر احتیاط نماز را هم شکسته و هم تمام بخواند، و اگر رفت و آمد او به جایی نزدیک شهر است به حدّی که رفتن به آنجا عرفاً مسافرت محسوب نشود، در مسافرتی که به قدر مسافت شرعی است باید نماز را شکسته بخواند.
[کسی که شغلش مسافرت است]
مسأله 1312 کسی که شغلش مسافرت است (1) اگر ده روز یا بیشتر در وطن خود بماند، چه از اول قصد ماندن ده روز را داشته باشد، چه بدون قصد بماند، باید در سفر اوّلی که بعد از ده روز می رود، نماز را شکسته بخواند (2).
(1) (اراکی:) یا مسافرت مقدّمه شغل اوست..
شاید این مطالب را هم بپسندید:
(خوئی، تبریزی:) چارواداری که شغلش مسافرت است..
(زنجانی:) کسی که زیاد مسافرت می کند..
(2) (خوئی، تبریزی:) و هم چنین است اگر در غیر وطن خود، ده روز با قصد بماند.
(بهجت:) رجوع کنید به ذیل مسأله 1313.
(سیستانی:) مسأله کسی که شغلش مسافرت است چه ده روز یا بیشتر در وطن خود بماند و از اوّل قصد ماندن ده روز را داشته باشد، یا بدون قصد بماند باید در همان سفر اوّلی که بعد از ده روز می رود، نماز را تمام بخواند و هم چنین است اگر در غیر وطن خود ده روز با قصد یا بدون قصد بماند ولی در خصوص چاروادار یا راننده ای که اتومبیلش را کرایه می دهد اگر چنین باشد احتیاط مستحب آن است که در سفر اوّلی که بعد از ده روز می رود هم شکسته بخواند و هم تمام.
[ کسی که شغلش مسافرت است اگر در غیر وطن خود ده روز بماند]
مسأله 1313 کسی که شغلش مسافرت است (1)، اگر در غیر وطن خود ده روز بماند (2) در سفر اوّلی که بعد از ده روز می رود باید نماز را شکسته بخواند (3). چه از اول، قصد ماندن ده روز را داشته باشد یا نداشته باشد.
این مسأله در رساله آیت اللّه مکارم نیست
(1) (اراکی:) یا مسافرت مقدمه شغل اوست.. (زنجانی:) کسی که زیاد مسافرت می کند..
(2) (اراکی:) اگر قصد ماندن داشته باشد..
(گلپایگانی، صافی، زنجانی:) چنانچه از اوّل قصد ماندن ده روز را داشته..
(نوری:) با قصد اقامه بماند.. (فاضل:) با قصد بماند..
(3) (نوری:) بقیه مسأله ذکر نشده.
(اراکی، گلپایگانی، صافی:) و اگر از اوّل، قصد ماندن ده روز را نداشته باشد احتیاط واجب (گلپایگانی، صافی: احتیاط لازم) آن است که نماز را هم شکسته و هم تمام بخواند. (صافی: اگر چه اکتفا به تمام هم بدون توجیه نیست).
(زنجانی:) و اگر از اول قصد ماندن ده روز را نداشته باشد، بنا بر احتیاط در سفر اوّل، هم شکسته و هم تمام بخواند.
(فاضل:) و اگر قصد ده روز ماندن را نداشته به احتیاط واجب جمع بخواند.
(خوئی، تبریزی:) مسأله کسی که شغلش مسافرت است، غیر از چاروادار اگر چه (تبریزی: اگر) در غیر وطن خود با قصد ده روز بماند، یا در وطن خود هر چند بدون قصد باشد ده روز بماند، در سفر اولی که بعد از ده روز می رود نیز حکمش تمام است ولی احتیاط مستحب آن است که بین نماز تمام و شکسته جمع نماید.
(تبریزی:) أظهر آن است که نمازش را تمام بخواند، اگر چه بهتر است بین شکسته و تمام جمع نماید.
(سیستانی:) مسأله کسی که شغلش مسافرت است شرط نیست که سه بار مسافرت کند تا نمازش تمام باشد بلکه همین که عنوان راننده و مانند آن بر او منطبق شود هر چند در اولین سفر باشد نمازش تمام است.
(بهجت:) مسأله کسی که شغلش مسافرت است، اگر در وطن یا غیر وطن خود ده روز بماند، در سفر اولی که بعد از ده روز می رود مانند سفر اولی است که این شغل را در ابتداء شروع کرده بود و بنا بر این تا زمانی که این سفر، عرفاً شغل او حساب نمی شود باید نماز را شکسته بخواند. بلی ماندن ده روز متصل در غیر وطن، باید با قصد اقامه باشد، ولی در وطن اگر چه بدون قصد هم باشد، همین حکم را دارد.
مسائل اختصاصی
(سیستانی:) مسأله 1301 کسانی چون چاروادار و راننده که شغل آنها مسافرت است، در صورتی که مسافرت بیش از مقدار معمول بر آنها موجب مشقّت و خستگی شود باید نماز را شکسته به جا آورند.
(فاضل:) مسأله 1330 اشخاصی که شغلشان در سفر است، مانند دانشجویانی که جهت تحصیل به شهر دیگر می روند و معمولًا جمعه ها به وطن خود بر می گردند یا معلمان و کارمندان و کارگرانی که همه روزه از وطنشان برای کار و شغل به مسافت شرعی می روند و شب بر می گردند، بنا بر احتیاط نمازشان شکسته است و روزه آنها صحیح نیست مگر این که در محل کار قصد ده روز کنند.
[ کسی که شغلش مسافرت است اگر شک کند]
مسأله 1314 کسی که شغلش مسافرت است (1)، اگر شک کند که در وطن خود یا جای دیگر ده روز مانده یا نه، باید نماز را تمام بخواند.
این مسأله در رساله آیات عظام: بهجت، فاضل و سیستانی نیست
(1) (خوئی:) چاروا داری که شغلش مسافرت است.. (زنجانی:) کسی که زیاد مسافرت می کند..
[مسأله 1315 کسی که در شهرها سیاحت می کند و بدون وطن است]
مسأله 1315 کسی که در شهرها سیاحت می کند و برای خود وطنی اختیار نکرده، باید نماز را تمام بخواند.
[کسی که شغلش مسافرت نیست]
مسأله 1316 کسی که شغلش مسافرت نیست، اگر مثلًا (1) در شهری یا در دهی جنسی دارد که برای حمل آن مسافرتهای پی در پی می کند، باید نماز را شکسته بخواند (2).
(1) (زنجانی:) کسی که زیاد مسافرت نمی کند، اگر اتفاقاً..
(2) (گلپایگانی، صافی:) ولی کسی که کارش این است که هفته ای یک بار یا بیشتر برای انجام شغلی در محلّی سفر می کند، مثلًا همه روزه از تهران به کرج برای تدریس یا درس خواندن می رود یا آن که برای کاری مثل خرید و فروش از تهران به قم یا بالعکس سفر می نماید، همین که به مقداری سفر کند که عرفاً این کار را شغل او بگویند، باید نماز را تمام بخواند.
(نوری:) ولی کسی که کارش این است که هفته ای یک بار یا بیشتر برای انجام کاری به محلی مسافرت می کند؛ مثلًا همه روزه یا دو روز یک مرتبه، مثلًا از تهران به کرج برای تدریس یا انجام کار اداری یا برای کسب و تجارت می رود همین که مقداری سفر کند که عرفاً این کار یعنی کار توأم با سفر را شغل او بگویند نماز را تمام بخواند.
(سیستانی:) مگر آن که «کثیر السفر» باشد که در مسأله [اختصاصی (1296) در صفحه (704)] معیار آن گذشت.
[ کسی که از وطنش صرف نظر کرده]
مسأله 1317 کسی که از وطنش صرف نظر کرده و می خواهد وطن دیگری برای خود اختیار کند (1)، اگر شغلش مسافرت نباشد (2) باید در مسافرت نماز را شکسته بخواند.
این مسأله، در رساله آیت اللّه بهجت نیست
(1) (مکارم:) باید در مسافرت نماز را شکسته بخواند، مگر آن که سفرش طولانی شود و جزء افراد خانه به دوش حساب شود.
(2) (زنجانی:) اگر کثیر السفر نباشد..
(سیستانی:) اگر عنوانی که موجب تمام شدن نماز است مانند کثیر السفر یا خانه به دوش بر او صدق نکند..
- توضیح المسائل مراجع مطابق با فتاوای سیزده نفر از مراجع معظم تقلید/ متن اصلی از رساله امام خمینی و مُحشی حضرات آیات: سیستانی، صافی گلپایگانی، مکارم شیرازی، نوری همدانی، شبیری زنجانی، بهجت،فاضل، اراکی، خویی، گلپایگانی، تبریزی.
مطابق نظر آيت الله خامنه اي
بخش اول:نكات مهم در سفر شغلی
الف) . کسی که سفر، شغل اوست (یعنی قوام شغل و کار او به سفر است)، مانند راننده، خلبان، کشتیبان، ساربان، چوپان و مانند آنها در سفر سوم باید نماز را تمام بخواند ولی در سفر اول و دوم نمازش شکسته است.
توجه:
کسی که شغلش، سفر نیست ولی سفر، مقدمه‌ی شغل او است، مانند معلم و کارگر و کارمند و سربازی که خودش ساکن شهری است و به مدت دو سه ماه هر ده روز حداقل یک‌بار برای کار به محل کارش سفر می‌کند، حکم کسی را دارد که سفر، شغل اوست.
دانشجویی، شغل و کار محسوب نمی‌شود، از این رو دانشجویانی که برای تحصیل علم به طور هفتگی یا روزانه سفر می‌کنند نمازشان مبتنی بر احتیاط است. بلی اگر مأمور به تحصیل باشند، مثل معلمان شاغلی که در کنار تدریس، مأمور به تحصیل هستند، نمازشان تمام خواهد بود.
زیارت، شغل به حساب نمی‌آید، بنابراین کسی که هر هفته برای زیارت حضرت معصومه۳ و انجام اعمال مسجد جمکران به شهر قم سفر می‌کند، در این سفر، حکم سایر مسافرین را دارد و نمازش قصر (شکسته) است.
کسی که رانندگی، شغل ثابت و دایمی او نیست، ولی برای مدت کوتاهی وظیفه‌ی رانندگی به او محول می‌شود، مثل سربازانی که وظیفه‌ی رانندگی را در پاسگاهها و غیر آن بر عهده می‌گیرند، اگر از نظر عرف، رانندگی در آن مدت موقت حداقل دو سه ماه شغل آنها محسوب شود حکم سایر رانندگان را خواهند داشت.
رفت و برگشت اگر در نظر عرف، یک سفر محسوب شود، مثل استادی که از وطن برای تدریس، به شهری سفر کرده و هنگام عصر یا فردای آن روز به مبدأ بر می‌گردد، در این صورت، رفت و برگشت، سفر اول محسوب می‌شود و اگر عرفاً یک سفر محسوب نشود، مثل راننده‌یی که برای حمل کالا به مقصدی حرکت کرده و از آنجا به مکان دیگری برای حمل مسافر یا کالای جدید سفر نماید و سپس به وطن مراجعت می‌کند در این صورت، سفر اول با رسیدن به مقصد، تمام می‌شود.
ب) . کسی که شغلش مسافرت است، اگر برای کار دیگری غیر از شغل خود مسافرت کند، باید مانند سایر مسافران نماز را شکسته بخواند، ولی اگر سفر به خاطر شغلی که در محل کار دارد باشد و در ضمن آن، اعمال خاصی از قبیل دیدن اقوام و دوستان را هم انجام می‌دهد و گاهی یک یا چند شب هم در آنجا می‌ماند، باعث تغییر حکم سفر شغلی نمی‌شود و نماز تمام است. همچنان که انجام کارهای خصوصی و شخصی در سفر شغلی اداری بعد از پایان کار اداری حکم سفر شغلی را تغییر نمی‌دهد.
نکات سفر شغلی
1 – کسی که شغلش مسافرت است، اگر ده روز یا بیشتر در محلی بماند، خواه وطن او باشد یا نه، باید در سفر اولی که بعد از اقامت ده روزه برای کار کردن می‌رود نمازش را شکسته بخواند.
۲-افرادي كه چند شغل دارند، اگر هر كمتر از ۱۰ روز يك سفر شغلي دارند،از سفر سوم به بعد نماز تمام است. و وحدت يا تعدد شغل و مسير ، تاثيري در حكم ندارد.
۳- فردي كه كثير السفر غير شغلي است، در سفرهايي كه براي غير شغل انجام مي شود، اگر چه متعدد باشد، نماز شكسته است.
۴- در سفر هايي كه از توابع و لوازم شغل محسوب مي شود مثل خريد لوازم يدكي يا گرفتن مدرك مورد نياز شغل ؛حكم سفرهاي شغلي را دارد. حضرت آقا در اجوبه- س ۶۵۱ مي فرمايند اگر در اين سفر شغل او رانندگي نباشد و عرف هم اين سفر را شغلي نداند. حكم ديگر مسافران را خواهد داشت.
5-كسي كه يك هفته براي بازديد به شهري مي رود و پس از آن يك هفته براي تجارت به شهر ديگر و پس از آن براي زيارت به شهر ديگري برود و اين براي مدتي هم ادامه داشته باشد، چون ملاك كثير السفر شغلي را ندارد، نماز قصر است.
6- فردي كه مرتبا براي شغل مسافرت مي كند در سفري كه براي زيارت مي رود حكم مسافر را دارد و نمازش قصر است.
7- كسي كه شغل او سفر است اگر زن و فرزند را با خود مي برد، نماز آنان قصر است.
س 642: نظر حضرتعالى درباره نماز و روزه کسانى که به مدت معيّنى بيش از يک سال در شهرى براى کار اقامت مىکنند و يا سربازانى که به مدت يک يا دو سال براى انجام خدمات سربازى در شهرى مى مانند، چيست؟ آيا بعد از هر سفرى بايد قصد اقامت ده روز کنند تا نمازشان تمام و روزه آنها صحيح باشد؟ و اگر قصد ماندن کمتر از ده روز را داشته باشند، نماز و روزه آنها چه حکمى دارد؟
ج: اگر حداقل هر ده روز يکبار به خاطر شغل شان به محل کار سفر مىکنند، در غير سفر اول و دوم نمازشان تمام و روزهشان صحيح است، ولى در سفر اول و دوم، حکم ساير مسافرين را دارند، يعنى تا قصد اقامت ده روز را نکرده اند، نماز آنان شکسته است و روزه شان صحيح نيست.
س118. خواهشمند است در مورد سفر براى شغل که فرموده‌ايد «در سفر سوم نماز تمام است» بفرماييد:
شخصى که مکرّر براى شغلش مسافرت مى‌کند اگر ده روز در وطن و يا جاى ديگر اقامت کند آيا در اين مورد هم در سفر سوم نمازش تمام است و يا اينکه پس از اقامت ده روز فقط در سفر اول نمازش قصر مى‌باشد؟
ج) در صورت اقامت ده روز در يک محل در بين سفرهاى شغلى فقط در سفر اول بعد از اقامت ده روز نمازش قصر است.
استفتائات رهبری.
شخصی راننده یک شرکت است و کارش دقیق مشخص نیست هر چند وقت یکباربه او میگویند به فلان شهر برو مثلا شاید در یک ماه چند بار مسافرت برود و شاید یک ماه اصلا نرود حکم نماز و روزه اش چیست ؟
اگر مدت استخدام طولانی است به گونه ای که عرفا شغل شما سفر است، نماز در سفرهای شغلی تمام است، البته اگر ده روز در یک جا اقامت داشته باشید، در سفر اول بعد از آن نماز شما شکسته است و از سفر دوم نماز کامل می باشد.
منبع: استفتاء سایت هدانا از دفتر استفتائات مقام معظم رهبری.
حضرت آیت الله مکارم شیرازی
حکم نماز شخصی که شغل او مسافرت می باشد [کسانی که شغل و کارشان سفر است ]
پرسش : اشخاصی که شغل آن ها رانندگی یا خلبانی یا کشتی بانی است، نماز او در سفر چه حکمی دارد؟
پاسخ : راننده ها، خلبان ها، کشتیبان ها و ساربان ها و مانند آن ها که سفر شغل آن ها می باشد باید نماز را تمام بخوانند. ضمنا این نکته قابل ذکر است: هر چند علی الظاهر افراد مختلفند:
گروه اوّل: شغله السّفر مانند راننده،
گروه دوم: شغله فی السّفر مانند پیله ور که در روایات به آن اشاره شده است « التاجر الذی یدور فی تجارته » و به تعبیر امروزی تاجری که برای تجارت نیاز به سفر دارد
و گروه سوم: غیر از این افراد که مسافرتشان برای امور دیگری است؛ ولیکن به فتوای ما هیچ کدام از آن ها با هم فرقی ندارند و معیار کثیرالسّفر است یعنی به قدری سفر کنند که برای آن ها مسافرت از حالت فوق العاده خارج شود و تبدیل به حالت عادی گردد.
- منبع: سایت هدانا برگرفته از استفتائات آیت الله العظمی مکارم شیرازی
- ويژه نامه احكام نماز
-
احكام رفت و بازگشت از سفر در ماه رمضان
نظر مراجع درباره نماز دانشجو در سفر
کلید: نماز مسافر در سفر شغلی چگونه است نماز مسافر در سفر شغلی چگونه است نماز مسافر در سفر شغلی چگونه است نماز مسافر در سفر شغلی چگونه است نماز مسافر در سفر شغلی چگونه است نماز مسافر در سفر شغلی چگونه است نماز مسافر در سفر شغلی چگونه استنماز مسافر در سفر شغلی چگونه است نماز مسافر در سفر شغلی چگونه است نماز مسافر در سفر شغلی چگونه است نماز مسافر در سفر شغلی چگونه است نماز مسافر در سفر شغلی چگونه است نماز مسافر در سفر شغلی چگونه است نماز مسافر در سفر شغلی چگونه است نماز مسافر در سفر شغلی چگونه است نماز مسافر در سفر شغلی چگونه است نماز مسافر در سفر شغلی چگونه است نماز مسافر در سفر شغلی چگونه است نماز مسافر در سفر شغلی چگونه اس
