فضیلت زیارت امامزادگان/ چگونه از ارتباط با امامزاده ها بهره بهتری ببریم؟
حجت الاسلام شیخ جعفر ناصری
اگر انسان عبادتی را به طور منظم در یک امام‌زاده‌ای انجام دهد، یک حالت دل‌کندن از دنیا برای او حاصل می‌شود. فرقی نمی‌کند این عبادت، نماز یا قضای نماز یا ذکر و غیره باشد؛ اما هیچ چیز مانند نماز برای انسان، انس‌آور نیست.
انسان باید برای شخصیت امامزادگان و ارتباط با آن‌ها، احترام قائل باشد. اگر ارتباطی بین انسان و امام‌زاده‌ای ایجاد شد، عنایت و دعا از آن طرف، فوق‌العاده زیاد خواهد بود. اگر این ارتباط به صورت مرتب باشد، ارواح و عالم ارواح به این ارتباط عادت می‌کنند و سزاوار است که آن ارتباط ترک نشود. مثلا یک اربعین، هفته‌ای یک مرتبه منظم به امام‌زاده‌ای برود تا بهره‌اش از آن امامزاده زیادتر شود.
یکی از آقایان می‌گفت: من مدتی به امامزاده علی بن جعفر[۱] علیه‌السلام می‌رفتم و بهره‌های فراوانی نیز بردم؛ اما بعد از مدتی نرفتم و به آن امامزاده بزرگوار گفتم: شما که اصلاً سراغ ما نیامدید، من هم نمیآیم.
همان شب خانواده‌ام خواب دید که درِ خانه را میزنند. خانواده صدا می‌زند: کیست؟ آن آقا میگویند: من علی بن جعفر علیه‌السلام هستم. خانواده در عالم خواب پرده را کنار می‌زند و میبیند یک پیرمرد با محاسن قرمزرنگ و چهره‌ای نورانی است. آن حضرت میفرمایند: آقا منزل تشریف دارند؟ خانواده می‌گوید: نه. میفرمایند: به ایشان بگویید من آمدم، تشریف نداشتید.
در امامزادهها برکات زیادی هست؛ از جمله حضرت شاه عبدالعظیم حسنی علیه‌السلام که وجود بسیار پربرکتی است. اگر کسی یک ارتباطی بین دلش و امام‌زاده‌ای ایجاد شود و به آن زاویه ارتباطی برسد، نباید رها کند. این ارتباط را باید محکم گرفت. یکی از نقاط نورانی‌ای که انسان خیر میبرد همین نقاط ارتباطی بین انسان و امامزادگان یا بزرگان است. آیت الله کشمیری رحمهالله‌علیه نیز تأکید داشتند که انسان عملی را برای چهل نفر از اولیای خدا انجام دهد و به آن‌ها هدیه کند.
————————————————————————————
[۱]. در روزگاری که ائمه معصومین ـ علیهم‌السلام ـ در اختناق شدید حُکّام جور به سر می‌بردند، شیفتگان اهل بیت عصمت ـ علیهم‌السلام ـ به وسیله افرادی آگاه و از جان گذشته با پیشوای محبوب خود در ارتباط بودند و جواب مسائل و مشکلات خویش را از این طریق از امام ـ علیه السلام ـ دریافت می‌کردند. یکی از افرادی که با شیوه خاصی توانست ارتباط برادر بزرگوارش، امام کاظم ـ علیه السلام ـ را با مردم حفظ کند و پاسخ سؤالات شیعیان را از امام ـ علیه السلام ـ دریافت دارد، فرزند برومند امام صادق ـ علیه السلام ـ یعنی علی بن جعفر است. گرچه در کتاب‌های رجالی و تاریخی از تاریخ تولد وی ذکری نشده، با دقت در بعضی از روایات آشکار می‌شود که او از برادر والامقامش امام موسی بن جعفر ـ علیه السلام ـ بیش از یکی دو سال کوچک‌تر نبوده است و تولدش نزدیک سال‌های ۱۲۹ یا ۱۳۰ هجری است. امام صادق ـ علیه السلام ـ پنج فرزند داشت که علی کوچک‌ترین آن‌ها بود و در همان اوائل زندگی، پدر را از دست داد و در کنار برادرش امام کاظم ـ علیه السلام ـ رشد نمود و به درجات عالی علمی و اخلاقی رسید. (معجم رجال الحدیث، ج ۱۱، ص ۲۹۱؛ تاریخ قم، محمد بن حسن قمی، ص۲۲۴). حرم این امامزاده بزرگوار در گلزار شهدای شهر مقدس قم است.
بنیاد هاد.
