راه های ثابت شدن نجاست

راه ثابت شدن نجاست

[fusion_builder_container hundred_percent=”yes” overflow=”visible”][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none”][ نجاست هر چیز از سه راه ثابت می‌شود]

مسأله 121 نجاست هر چیز از سه راه ثابت می‌شود: اول: آن که خود انسان یقین (1) کند چیزی نجس است (2)، و اگر گمان داشته باشد چیزی نجس است لازم نیست از آن اجتناب نماید (3). بنا بر این غذا خوردن در قهوه خانه و مهمان خانه‌هایی که مردمان لا ابالی و کسانی که پاکی و نجسی را مراعات نمی‌کنند در آنها غذا می‌خورند، اگر انسان یقین (4) نداشته باشد غذایی را که برای او آورده‌اند نجس است اشکال ندارد (5). دوم: آن که کسی که چیزی در اختیار او است بگوید آن چیز نجس است (6)، مثلًا هم سر انسان یا نوکر یا کلفت (7) بگوید ظرف یا چیز دیگری که در اختیار او است نجس می‌باشد (8). سوم: آن که دو مرد عادل بگویند چیزی نجس است (9) و نیز اگر یک نفر عادل هم بگوید چیزی نجس است، بنا بر احتیاط واجب (10) باید از آن چیز اجتناب کرد (11).

(1) (گلپایگانی، تبریزی، صافی:) یا اطمینان..

(2) (سیستانی:) یقین یا از راه عقلائی، اطمینان پیدا کند که آن چیز نجس است..

(3) (فاضل:) مگر آن که به واسطه گمان، اطمینانی که مردم عادی آن را علم به حساب می‌آورند حاصل شود که در این صورت اجتناب لازم است..

(بهجت:) اول: آن که خود انسان یقین یا ظن ّ اطمینان آور پیدا کند که چیزی نجس است، و گر نه لازم نیست از آن اجتناب کند..

(زنجانی:) اول: آن که خود انسان یقین یا اطمینان کند و یا نوع مردم یقین یا اطمینان کنند که چیزی نجس است، و چنانچه در جایی که نوع مردم اطمینان به نجاست ندارند، انسان بر خلاف متعارف اطمینان به نجاست داشته باشد، حکم به نجاست آن نمی‌شود. و اگر اطمینان شخصی یا نوعی نباشد، اگر چه گمان داشته باشد چیزی نجس است، لازم نیست از آن اجتناب کند.. (4) (گلپایگانی، صافی، تبریزی:) یا اطمینان..

(5) (مکارم:) اول: آن که انسان یقین پیدا کند، ولی گمان حتّی گمان قوی کافی نیست، بنا بر این غذا خوردن در بعضی از اماکن عمومی که گاه انسان گمان قوی به نجس بودن آنها دارد، جایز است مگر آن که یقین به نجاست پیدا کند..

(زنجانی:) تا یقین یا اطمینان شخصی یا نوعی به نجاست غذایی که برای انسان می‌آورند نباشد، اشکال ندارد..

(6) (بهجت:) و از گفته او اطمینان حاصل گردد..

(7) (زنجانی:) مثلًا هم سر یا خدمتکار انسان یا فروشنده..

(8) (مکارم:) دوّم: آن که ذو الید یعنی کسی که چیزی در اختیار اوست (مانند صاحب خانه و فروشنده و خدمتکار) خبر دهد که آن چیز نجس است..

(9) (سیستانی:) به شرط آن که از سبب نجاست خبر دهند؛ مثلًا بگویند آن چیز با خون یا بول ملاقات کرده است و اگر یک مرد عادل یا شخصی که مورد وثوق است خبر دهد و اطمینان از گفته او پیدا نشود، احتیاط واجب آن است که از آن چیز اجتناب شود.

(زنجانی:) و با گفتن یک مرد عادل، نجاست ثابت نمی‌شود.

(10) (گلپایگانی، صافی:) بنا بر احتیاط لازم..

(11) (خوئی، تبریزی:) اگر یک نفر عادل، بلکه شخص موثّق اگر چه عادل هم نباشد بگوید چیزی نجس است باید از آن چیز اجتناب کرد.

(فاضل:) اگر یک نفر عادل بگوید چیزی نجس است، اجتناب از آن بنا بر احتیاط، لازم است.

(مکارم:) سوّم: دو نفر عادل و یا حتّی یک نفر گواهی دهد. [پایان مسأله]

• توضیح المسائل مراجع مطابق با فتاوای سیزده نفر از مراجع معظم تقلید/ متن اصلی از رساله امام خمینی و مُحشی حضرات آیات: سیستانی، صافی گلپایگانی، مکارم شیرازی، نوری همدانی، شبیری زنجانی، بهجت،فاضل،  اراکی، خویی، گلپایگانی، تبریزی.

---

مطابق نظر آيت الله خامنه اي

. راههای ثابت شدن نجاست
نجـس بودن چیـزی از سه راه ثابت می‌شود:
۱. خود انسان، یقین کند چیزی نجس است.
۲. ذوالید یعنی کسی که چیزی در اختیار اوست (مانند صاحبخانه، فروشنده و خدمتکار) خبر دهد که آن چیز نجس است.
۳. دو شخص عادل گواهی دهند.
توجه:
 هرگاه کودکی که در آستانه‌ی بلوغ است از نجاست چیزی خبر دهد که در اختیار اوست باید قبول کرد، و به عبارت دیگر گفته‌ی وی در این باره معتبر است.

* ۳. چگونگی نجس شدن چیزهای پاک
برای این که چیز پاکی نجس شود چهار شرط لازم است:
۱. چیز پاک با چیز نجس ملاقات کند.
۲. هر دو یا یکی از آن دو رطوبت داشته باشد.
۳. رطوبت به قدری باشد که سرایت کند.
۴. ملاقات در داخل بدن نباشد.

توجه:
 ملاک رطوبت مسریه (سرایت کننده) این است که به مقداری باشد که رطوبت، هنگام برخورد از جسم مرطوب به جسم دیگر سرایت کند.
 پارچه و امثال آن اگر مرطوب باشد و یک نقطه‌ی آن با نجس ملاقات کند، فقط همان نقطه نجس می‌شود و بقیه‌ی جاهای آن پاک است.
 آبی که وارد دهان شده و به اجزای خون منجمد شده در لثه رسیده و سپس از دهان خارج شده محکوم به طهارت است، هر چند احتیاط (مستحب) اجتناب از آن است. همچنین غذایی که با آن اجزا تماس پیدا کرده نجس نیست و فرو بردن آن غذا اشکال ندارد و فضای دهان نیز پاک است.
 متنجس اول (چیزی که با عین نجس تماس یافته و نجس شده است)، اگر باز با چیزی که پاک است تماس پیدا کند و یکی از آنها تر باشد، آن چیز پـــاک را نجس می‌کند، و باز متنجس دوم (این چیزی که بر اثر ملاقات با متنجس، نجس شده است)، اگر با چیز پاکی برخورد نماید بنابر احتیاط واجب آن را نجس می‌کند، ولی این متنجس سوم هیچ چیزی را با ملاقات خود، نجس نمی‌کند. رساله آموزشی.

---

حضرت آیت الله مکارم شیرازی

 [راه های ثابت شدن نجاست ]راه ثابت شدن نجاست اشیاء

پرسش : از چه راه هایی می توان حکم کرد که چیزی نجس است؟

پاسخ : نجس بودن چیزى از سه راه ثابت مى‏شود: اوّل آن که انسان یقین پیدا کند، ولى گمان حتّى گمان قوى کافى نیست؛ بنابراین، غذا خوردن در بعضى از اماکن عمومى‏ که گاه انسان گمان قوى به نجس بودن آنها دارد جایز است، مگر آن‏که یقین به نجاست پیدا کند. دوم آن که «ذوالید» یعنى کسى که چیزى در اختیار اوست (مانند صاحب خانه و فروشنده و خدمتکار) خبر دهد که آن چیز نجس است. سوم دو نفر عادل و یا حتّى یک نفر گواهى دهد.

منبع: سایت هدانا برگرفته از استفتائات آیت الله العظمی مکارم شیرازی.

---

مسأله ۱۳۲. نجاست هر شیئی از سه راه ثابت می‌‌شود:

اوّل:آنكه خود انسان یقین یا از راه معقول اطمینان پیدا كند كه آن شیء نجس است و اگر گمان داشته باشد چیزی نجس است، حکم نجس را ندارد. بنابراین غذا خوردن در مکان‌های عمومی، رستوران‌‌ها و مهمان‌‌خانه‌‌هایی كه مردمان لاابالی و كسانی كه پاكی و نجسی را مراعات نمی‌‌كنند در آنجا غذا می‌‌خورند، اگر انسان اطمینان نداشته باشد غذایی را كه برای او آورده‌‌اند نجس است، اشكال ندارد.

دوم:آنكه كسی كه چیزی در اختیار اوست – ومتّهم نباشد- بگوید آن چیز نجس است، مثل آنکه همسر یا خادم انسان بگوید ظرف یا چیز دیگری كه در اختیار اوست نجس می‌‌باشد.

سوم:آنكه دو مرد عادل بگویند که آن شیء، نجس است، به شرط آنكه از سبب نجاست خبر دهند مثلاً بگویند: آن شیء با خون یا ادرار برخورد كرده است و اگر یک مرد عادل یا شخصی كه مورد اعتماد است خبر دهد و اطمینان از گفته‌‌ او پیدا نشود احتیاط واجب آن است كه در مورد آن شیئ، حکم نجس جاری شود.

مسأله ۱۳۳. اگر فرد به علّت ندانستن مسأله، نجس بودن و پاک بودن چیزی را نداند مثلاً نداند فضله موش پاک است یا نه، باید مسأله را بپرسد یا احتیاط كرده حکم نجس را در مورد آن جاری نماید. ولی اگر با اینكه مسأله را می‌‌داند در چیزی شک كند كه پاک است یا نه، مثلاً شک كند آن چیز، خون است یا نه، یا نداند كه خون پشه است یا خون انسان، پاک می‌‌باشد و بررسی کردن یا پرسیدن لازم نیست.

مسأله ۱۳۴. شیء نجسی كه انسان شک دارد پاک شده یا نه، نجس است و اگر انسان شک كند شیء پاک نجس شده یا نه، پاک می‌باشد و اگر هم بتواند نجس بودن یا پاک بودن آن را بفهمد، لازم نیست بررسی كند.

مسأله ۱۳۵. اگر بداند یكی از دو ظرف یا دو لباسی كه از هر دوی آنها استفاده می‌‌كند نجس شده و نداند كدام است، باید از هر دو پرهیز نماید، ولی اگر مثلاً نمی‌‌داند لباس خودش نجس شده، یا لباسی كه در اختیار او نبوده و مال دیگری می‌باشد، لباس خودش حکم لباس پاک را دارد.

لينك كوتاه مطلب:https://hadana.ir/?p=21075

*- ضمنا شما می توانید از اینجا مشترک خبرنامه سایت شوید و جدید ترین مطالب را دریافت کنید.

* ویژه نامه احکام طهارت

---

---

كليد: راه های ثابت شدن نجاست راه های ثابت شدن نجاست راه های ثابت شدن نجاست راه های ثابت شدن نجاست راه های ثابت شدن نجاست [/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]