وبگاه پاسخگویی به سوالات دینی هدانا

درآمد و املاک حضرت علی علیه السلام

0

درآمد و املاک حضرت علی علیه السلام

فهرست این نوشتار:

حضرت على(ع) چقدر درآمد و ملك داشت؟ مصارف زندگى اش چه بود؟

پاسخ به اين سوال شما (به صورت مختصر) بايد زندگى امير مومنان را به سه قسمت تقسيم كرد:

الف) دوران كودكى.

ب) دوران جوانى.

ج) دوران ميانسالى.

الف) دوران كودكى.

 

الف) دوران كودكى.

ابوطالب، پدر اميرالمومنين على (ع) از بزرگان قبيله قريش بود اما از لحاظ مالى تنگدست بود لذا پيامبر به عنوان كمك به ايشان حضرت على (ع) را از همان كودكى از ابوطالب گرفت و نزد خود نگاه داشت. بنابر اين با توجه به آنكه پدر اميرمومنان از افراد متمول نبود خود حضرت نيز در آن سنين از خانواده ‏اى ثروتمند به شمار نمى‏ آمد.

ب) دوران جوانى.

اين دوران، مصادف با ايام رسالت پيامبر خدا (ص) بود. حضرت در اين ايام تمام وقت خويش را در اختيار پيامبر بود. شغل ايشان در اين ايام، كار كشاورزى [[1 محدودى بود كه فقط با آن امرار معاش مى‏نمود و باقى ايام خود را وقف پيشبرد اسلام و انجام اوامر پيامبر خدا (ص) مى‏كرد. [[2 با پيشرفت اسلام و گسترش سرزمين‏ هايى كه توسط مسلمانان فتح مى‏شد وضع عمومى مسلمانان (از جمله اميرالمومنين على (ع) بهبود پيدا كرد.

ج) دوران ميانسالى.

شاید این مطالب را هم بپسندید:

رحلت پيامبر خدا (ص) و غصب خلافت توسط ابوبكر و پس از آن عمر و عثمان حضرت را مجبور به خانه ‏نشينى كرد. حضرت در اين ايام تمام وقت خويش را صرف كار به خصوص امور كشاورزى مى ‏نمودند. آب گرانمايه ترين و يكى از پر ارزش‏ترين دارايى ‏ها در بيابان‏ هاى سوزان شبه جزيره عربستان به شمار مى‏آمد.

حضرت (با توجه به فراغت بدست آمده براى ايشان) اقدام به حفر چاه‏هاى آب بسيارى نمود كه تعدادى از آن‏ها با گذشت زمان بسيار هنوز نيز مورد استفاده قرار مى‏گيرند و به نام «آبار على (ع)» يعنى چاهاى آب اميرالمومنين على (ع) در عربستان مشهورند.

علاوه بر حفر چاه حضرت زمين‏ هاى كشاورزى و باغ ‏هاى بسيارى را ايجاد نمود. اين كارها سود بسيارى را نصيب حضرت مى ‏نمود. اما با اين حال اين ثروت بسيار باعث آن نشد كه حضرت دست از زندگى ساده خويش برداشته و رو به زندگى تجملاتى آورد.

اين داستان طلحه و زبير مشهور است كه روزى از كنار اميرالمومنين گذشتند و با يكديگر مى‏گفتند كه اميرالمومنين از اموال دنيا چيزى در دست ندارد. حضرت به كارگزاران خود دستور داد درآمد آن سال را تبديل به سكه هاى نقره كرده در اتاقى جمع كنند. سپس حضرت آن دو را دعوت نموده و در حضور آنان در اتاق را گشود. موجى از سكه‏ ها به روى زمين ريخت. حضرت فرمود تمام اين اموال بخشى از درآمد يكسال من است. آن‏گاه به اطرافيان خود دستور داد تمام آن اموال را بين مستمندان و در راه خدا هزينه كنند.

داستان‏هاى متعددى از ساده زيستى حضرت (در عين بى‏نيازى و ثروت فراوان) در تاريخ نقل شده است. حتى حضرت زمانى كه حكومت مسلمين را نيز به دست گرفت از اين شيوه دست برنداشت،  به عنوان نمونه به اين داستان توجه بفرماييد:

سويد بن غفله نيز مى‏گويد: در اواخر عمر اميرالمومنين على (ع) و زمان حكومت و قدرت ايشان در كوفه بر وى وارد شدم در حالى كه جلوى آن حضرت ظرف شيرى بود كه بوى ترشيدگى آن به مشام مى‏رسيد و در دست وى نان خشكيده‏اى ديدم كه پوسته‏هاى درشت جو بر سطح آن آشكار بود. حضرت آن نان را مى‏شكست و گاهى از زانوى خود براى شكستن آن كمك مى‏گرفت. فضه را ديدم كه ناظر بر كارهاى او بود. گفتم: اى فضه از خدا در مورد اين شيخ ترس نداريد؟ كاش آرد او را غربال مى‏كرديد. فضه در پاسخ گفت: مى‏ترسم كه او ثواب ببرد و ما گناهكار شويم. از ما تعهد گرفته است كه تا با او هستيم آرد او را غربال نكنيم. على (ع) به او فرمود: چه مى‏گويد؟ فضه پاسخ داد:

از خودش بپرسيد. من آن‏چه را كه به فضه گفته بودم عرض كردم كه كاش آرد را غربال مى‏كردند. حضرت گريست و فرمود: پدر و مادرم فداى آن كسى (پيامبرخدا (ص)) كه سه روز پياپى از نان گندم سير نخورد تا از دنيا جدا شد و هرگز آرد خود را غربال نكرد. 

همچنين در روايتى آمده است كه اميرالمومنين على (ع) با دسترنج خود يك هزار برده خريد و آزاد كرد.

خلاصه آن‏كه: منابع در آمد حضرت زمين‏ها و باغ هاى كشاورزى بود كه حضرت با دست خود و در ايام خانه‏ نشينى و غصب خلافت، ساخته بود. همچنين اموالى نيز به عنوان غنائم (كه از فتح امپراطورى‏ هاى ايران و روم به دست مى ‏آمد) به ايشان مى‏رسيد. اكثر اموال فوق در راه خدا مصرف مى‏شد و خود حضرت زندگى بسيار ساده‏اى داشنتد. به گونه‏اى كه پس از گذشت قرن‏ها، هنوز نيز ساده زيستى ايشان زبان‏زد بسيارى از انسانهاى آزاده جهان است.

رواياتى آمده كه پيامبر خدا (ص) و اميرالمومنين على (ع) كشاورزى مى‏كردند و باغ داشتند. به عنوان مثال ر. ك: حر عاملى، وسايل‏الشيعه، جلد 12، صفحه 22 حديث دوم، چهارم و پنجم از باب 9 حر عاملى، وسايل ‏الشيعه، كتاب التجاره، ابواب مقدمات. در باب 10، حديث سوم آمده است:

«ما فى الاعمال شى‏ءٌ اَحبُّ الى‏ اللّه من الزراعه و ما بَعَثَ‏اللّهُ نبيّاً الاّ زرّاعاً الاّ ادريس فانّه كان خيّاطاً «چيزى براى خدا محبوب‏تر از كشاورزى نيست و خداوند جز ادريس كه خياط بود، همه پيامبران را كشاورز مبعوث ساخته است[[2.

وضع عمومى مسلمانانى كه از مكه به مدينه مهاجرت كرده بودند به حدى خراب بود كه برخى حتى توان سير كردن شكم خويش را نداشتند از اين رو تمام توان پيامبر و غالب اموال ايشان و اميرالمومنين صرف تامين جزيى از زندگى اين عده مى‏شد.

پرسمان

نظر مخاطبان درباره این مطلب:

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط سایت هدانا منتشر خواهد شد.

با توجه به حجم سوالات، به سوالات تکراری پاسخ داده نمی شود لطفا در سایت «سرچ» کنید.