چرا مسیحیان به بهشت نمیروند

آيا افراد مسيحي هم مورد قبول خدا قرار مي گيرد و آنها هم به بهشت مي روند؟!

ابتدا بايد مطالب ذيل را مدنظر داشت:
الف) هر دين الهي از قبيل مسيحيت، در زمان خود بر حق و عمل براساس آن درست و مايه هدايت و نجات بشر بوده است. پس كساني كه در عصر هر دين الهي مطابق آن عمل كنند از هدايت يافتگان و اهل نجات مي باشند[1]؛ قرآن كريم در اين باره فرموده است:«آنانكه ايمان آورده اند (مسلمانان)، يهوديان صائبيان و نصرانيان همه كساني كه ايمان به خدا و روز قيامت داشته باشند و كار شايسته انجام بدهند، بر آنان ترس و بيمي نيست و اندوهگين نمي باشند».[2] اين آيه ناظر به ايمان و كار شايسته مطابق ديانت الهي در زمان همان اديان مي باشد يعني هر انساني كه در زمان دين يهود يا مسيح بر آن دين عمل كند، از آتش و عذاب الهي مصون خواهد ماند. عمل به اديان الهي در زمان خود نه تنها باعث نجات از عذاب الهي است بلكه راه حق و راستين براي سعادت انسان هم مي باشد.

ب) همه اديان الهي كه قبل از اسلام بودند با بعثت پيامبر | و شريعت اسلام (دو را نشان) پايان پذيرفت. بنابراين بعد از آيين اسلام، عمل به ساير اديان باعث نجات و هدايت نيست «بلكه تنها دين اسلام دين بر حق و نجات بخش تا پايان جهان باقي خواهد ماند. اعتبار اديان گذشته با آمدن دين اسلام به پايان رسيده است. همواره دين حق آخرين دين الهي است.»[3]

به همين جهت قرآن كريم فرموده است: «هر كه جز آيين اسلام، آيين ديگري را بپذيرد، هرگز از او پذيرفته نمي شود او در روز بازپسين از زيان كاران است».[4] از اين آيه، به اين نتيجه مي رسيم كه بعد از تشريع شريعت اسلام، همه شرايع سابق، قابل عمل نيستند. و شريعت اسلام آخرين و كاملترين شرايع الهي است لذا با وجود نسخة كامل هدايت و نجات عمل به نسخه هاي ناقص، كار نادرست و نابجا خواهد بود.

كساني كه اسلام را قبول نكرده اند چند دسته اند:
الف) دسته اي مي دانند كه دستورات و آموزه هاي اسلام برحق است اما غرور و بزرگ بيني شان، يا منافع دنيوي و موقعيت اجتماعي و سياسي شان، مانع مي شود كه اسلام را قبول كنند.
ب) كساني كه با حرارت و اشتياق تمام به اين نتيجه رسيده اند، كه آيين مسيحيت مثلاً آيين برحق و نجات بخش است. اما موفق نشده اند كه به اسلام آگاهي پيدا كنند ولي انديشه اصلي آنها يافتن حق و تسليم در برابر حقانيت است.

بنابر اين دسته بندي مي توان گفت، كساني كه در گروه اول مي باشند. اگر عمل خير هم از آنان سربزند، خداوند، كار آنان را قبول ندارد. زيرا آنچه واقعاً ارزشمند است حق گرايي و اراده تسليم در برابر حق است. قرآن كريم فرموده است: «اعمال كساني كه به خدا كفر ورزيدند، هم چون خاكستر در برابر تندباد در يك روز طوفاني، آنها توانايي ندارند، كمترين چيزي از آنچه انجام داده اند، به دست آورند و اين گمراهي دور و درازي است.»[5]

اما گروه ديگر، كه در مجموع هدف و انگيزه شان حق گرايي است و در نهايت عزم حق پذيري دارند، عمل شان بي اجر نمي ماند. اما هرگز به مرتبه عمل كساني كه به حق رسيده اند و با آگاهي، تسليم حق و خداوند گرديده اند. و ايمان شان صحيح و براساس شريعت مقدس اسلام مي باشد، نمي رسند. خداوند كساني را كه قلب مشتاق به حقيقت دارند، ولي نتوانسته اند حقيقت را كشف كنند، مستضعفين ناميده است. مستضعفين با منكران و معاندان حق فرق دارند. آناني كه اراده شان بر نفي و انكار حقيقت است كافر و جاحد ند. اما كساني كه موفق به كشف حقيقت نشده اند و براي رسيدن به حق كوتاهي نكرده اند بلكه قصور دارند، آنان نه مؤمن اند و نه كافر چنين افرادي از سوي خداوند متعال به عذاب كافران مبتلا نمي شوند، و از سوي ديگر مثل مؤمنان از درجات بالايي هم برخوردار نمي باشند. خداوند درباره آنان فرموده است «مگر آن دسته از مردان و زنان و كودكان مستضعفي كه براستي تحت فشار بوده اند نه چاره اي دارند و نه راهي مي يابند آنها ممكن است مورد عفو قرار گيرند و خداوند عفو كننده و آمرزنده است»[6] در حديثي از امام كاظم (عليه السلام) مستضعف را كسي معرفي كرده است: «كه دليل و حجت بر حقانيت دين اسلام به او نرسيده باشد و به وجود اختلاف كه موجب تحريك به تحقيق است، پي نبرده باشد، اگر به اين مطلب پي ببرند ديگر مستضعف نيست.»[7]

خداوند متعال در آيه ديگر فرموده است:«گروهي ديگر كارشان به خداوند حواله شده است يا آنان را عذاب مي كند يا بر آنها مي بخشايد خداوند دانا و حكيم است»[8] مقصود قرآن كريم از اين گروه مستضعفان مي باشد.[9]

علامه طباطبايي فرموده است:«جهل به دين و منع از اقامه شعائر ديني ظلم است اما اگر كسي از روي استضعاف به اين كار كشيده شود از عفو الهي محروم نمي شود منشأ استضعاف يا عدم امكان تغير محيط است. يا متوجه نشدن ذهن به سوي حقيقت است»[10] در هر صورت مطابق روايات، مستضعفين در آتش جهنم قرار نمي گيرند. اما مانند مؤمنان و هدايت يافتگان به مرتبه بلند هم نايل نمي شوند»[11] حاصل سخن اينكه اگر افراد مسيحي در زمان حضرت عيسي عملشان مطابق آيين حضرت عيسي (عليه السلام) بود اهل نجات هستند اما اگر بعد از ظهور اسلام از روي عناد و لجاجت اسلام را انتخاب نكنند بعيد است اهل نجات باشند و اما كساني كه مستضعف باشند از عفو الهي محروم نمي شوند.

1 . مطهري، شهيد مرتضي، عدل الهي، انشارات صدرا، چ 18، سال 1382، از ص 245 تا آخر كتاب.
2 . آيت الله شيرازي، ناصر مكارم، تفسير نمونه، ج 10، چ پانزدهم، سال 1375، نشر دارالكتب الاسلاميه، طهران، از ص 308 تا ص317، و نيز ج 4، همان تفسير از 87 تا 88.
3 . رباني گلپايگاني، علي، نقد و تحليل پلوراليزم ديني، از ص 48 تا ص 54، نشر مؤسسه فرهنگي دانش و انديشه معاصر، چاپ اول، 1378.

منابع و مراجع:

[1] . رباني گلپايگاني، علي، نقد و تحليل پلوراليزم ديني، موسسه فرهگي دانش و انديشه، چاپ اول، 1378ش، ص43و44.
[2] . مائده/69.
[3] . نقد و تحليل پلوراليزم ديني، ص45الي48.
[4] . آل عمران/85.
[5] . ابراهيم/18.
[6] . النساء/99-98.
[7] . العروسي الحويزي، عبد علي بن جمعه، تفسير نورالثقلين، قم، نشر مطبوعاتي اسماعيليان، چ4، سال 1373، ج539.
[8] . توبه/106.
[9] . طباطبايي، سيدمحمدحسين، تفسير الميزان، مؤسسه اعلمي بيروت، طبع اول، 1411 ق، ج9، ص394.
[10] . همان، ج5، ص54-53، با تلخيص.
[11] . همان، ج9، ص400-399، روايت شده از كافي و تفسير عياشي و روايت همدان از تفسير عياشي.

نرم افزار مسیحیت پژوهی.