نامه اعمال مقربان
شاید این مطالب را هم بپسندید:
خدا در قرآن، گروه‌های انسانی را در قیامت به سه دسته اصلی سابقون و اصحاب یمین و اصحاب شمال دسته‌بندی کرده (واقعه، آیات 7 تا 11 ) و از نامه اعمال اصحاب یمین و اصحاب شمال سخن به میان آورده است؛ خدا اصحاب یمین را اهل بهشت معرفی می‌کند که نامه اعمالشان به دست راست آنها داده می‌شود؛ چنانکه می‌فرماید: اما كسى كه كارنامهاش به دست راستش داده شود. (انشقاق، آیه ۷)
و نیز می‌فرماید: اما كسى كه كارنامهاش به دست راستش داده شود گويد بياييد و كتابم را بخوانيد. (حاقه، آیه ۱۹)
و نیز می‌فرماید: (به یاد آورید) روزی را که هر گروهی را با پیشوایشان می‌خوانیم! کسانی که نامه عملشان به دست راستشان داده شود، آن را (با شادی و سرور) می‌خوانند؛ و بقدر رشته شکاف هسته خرمایی به آنان ستم نمی‌شود! (انبیاء، آیه ۷۱)
اما درباره اصحاب شمال که اهل دوزخ هستند، می‌فرماید: و اما كسى كه كارنامهاش به دست چپش داده شود گويد: اى كاش كتابم را دريافت نكرده بودم. (حاقه، آیه ۲۵)
البته گاهی کارنامه این گروه از انسان‌ها را برای تحقیر بیشتر از پشت به آنها می‌دهند؛ چنانکه می‌فرماید: و اما كسى كه كارنامهاش از پشت سرش به او داده شود. (انشقاق، آیه ۱۰)
قرآن این‌گونه وضعیت اصحاب یمین و شمال را بیان می‌کند ولی در هیچ سوره‌ای درباره چگونگی و کیفیت دسترسی سابقون مقربون به کارنامه‌شان اشاره‌ای نشده است.
به نظر می‌رسد که مقربان(مطففین، آیات 21 و 28؛ واقعه ، آیه 88) که همان سابقون‌اند (واقعه، آیات 10 و 11)، خود میزان‌الاعمال هستند و نیازی نیست که از چگونگی ارائه نامه اعمال آنان سخن به میان آید؛ چنانکه اهل بیت(ع) که برترین این سابقون مقربون هستند، خود میزان‌الاعمال هستند و اصول حق دایر مدار ایشان است؛ و درباره امیرمومنان علی(ع)
آمده است: عَلِيٌّ مَعَ الْحَقِّ وَ الْحَقُّ مَعَ عَلِيٍّ يَدُورُ حَيْثُمَا دَارَ. علي با حقّ است و حق با علي. هر کجا علي باشد، حق هم آنجاست. حق به دور علي
مي‌گردد، نه اينکه علي به دنبال حق باشد. (الأمالي للصدوق، ص 89؛ الجمل، ص 81؛ سنن الترمذي، ج 5، ص 633؛ الإمامه و السياسه، ج 1، ص 98؛ المستدرک علی الصحيحين، ج 3، ص 135؛ تاريخ مدينهًْ دمشق، ج 42، ص 448)
البته اگر برای سابقون مقربون که مقام ایشان برتر از همه موجودات هستی است، نامه اعمالی داده شود، با دو دست ادب داده می‌شود و آنان نیز با دو دست می‌گیرند؛ زیرا خدا دو دستش یمین است ، چنانکه در روایت است: كِلْتَا يَدَيْهِ يَمِين.(التفسير ، للعیاشی، ج 2 ، ص 240؛ الكافي، الإسلاميهًْ، ج2، ص126.) همچنین در ادعیه درباره خدا آمده است: بَاسِطَ الْيَدَيْنِ بِالْعَطِيَّهًْ،ای خدایی که دو دست به عطا گشاده است.(المصباح للكفعمي؛ جنهًْ الأمان الواقيهًْ، ص647.)
خدا در قرآن نیز می‌فرماید: بَلْ يَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ؛ بلکه دستهای خدا گشاده و مبسوط است و بسته نیست.(مائده، آیه 64)
در روایت درباره معصوم(ع) آمده است: «صَاحِبُ هَذَا الْأَمْرِ کِلْتَا يَدَيْهِ يَمِين؛ صاحب این امر دو دستش دست راست است.»(قرب الإسناد ، چاپ جدید، ص309)
بنابراین، اگر برای مقربان سابقون نامه اعمالی ارائه شود، با دو دست داده می‌شود؛ هر چند که چنین نیازی نیست و آنان خود میزان و شاهد اعمال بشریت هستند. (توبه، آیه 105)
کیهان