از کجا بفهمم همسرم دوستم داره یا عاشقمه

 

یکساله که عروسی کردم. می ترسم شوهرم منو دوست نداشته باشه. از کجا می تونم بفهمم که شوهرم منو واقعا دوست داره؟ ممنون از سایتتون.

«بالاترين پيماني كه مي توانيم با همسر خود ببنديم اين است : بيا تا ابد، اعتماد بين ما حاكم باشد.»
از مكاتبه تان با ما، كه نشانگر اعتماد شما به اين مركز است خرسنديم و خوشحاليم مخاطبمان فردي است كه در مواجهه با دغدغه هاي ذهني اش، اقدام به مشاوره خواهي مي كند. اين را بدانيد كه يكي از نشانه هاي افراد عاقل و پويا، كسب آگاهي در زمينه هاي مورد نياز است. به خاطر اين فهم زيبا به شما تبريك گفته و اميدواريم راهنماي خوبي برايتان باشيم.
*** پرسشگر گرامي؛ اين نوع سوالات نشان دهنده اين است كه فرد به احساس شوهر خود شك كرده است و اين ترديد را به دل خود راه داده است كه مبادا شوهرم مرا دوست نداشته باشد. وقتي اين فكر وارد ذهن فرد شود، اين نوع سوالات به او هجوم مي آورند و او را آزار مي دهند. ما مطالبي را خدمتتان تقديم مي كنيم تا دیگر در اين زمينه دغدغه اي نداشته باشيد.

 

*** پرسشگر محترم؛ همين كه شوهر شما به خواستگاري تان آمده است و با شما ازدواج كرده است و یکسال هم از زنگی مشترکتان می گذرد، اولين نشانه دوست داشتن شماست؛ چرا كه اگر اينگونه نبود، اولاً به خواستگاريتان نمي آمد و ثانياً اين خواستگاري را تبديل به ازدواج نمي كرد و ثالثاً آن را تا الان ادامه نمی داد. اين را نيز فراموش نكنيد كه بسياري از آقايان براي نشان دادن عشق و علاقه شان به همسر، ابراز محبت هاي كلامي و مستقيم را به كار نمي برند و با رفتارهاي عملي شان، عشق به همسرشان را نشان مي دهند (البته مشاورین خانواده علاوه بر نشان دادن علاقه در عمل، بروز احساسات به طور کلامی را نیز به زوجین توصیه می کنند).

 

وقتي شوهرتان با شما حرف مي زند، مي خندد، با هم به تفریح می روید، برايتان هديه مي آورد (حتي يك شاخه گل) يا پولي به شما مي دهد تا وسيله مورد علاقه تان را بخريد، براي تأمين مايحتاج زندگي مشترک تلاش مي كند، در آغوشتان مي كشد، با شما رابطه جنسي برقرار مي كند، به همراه شما به خانواده تان سر مي زند و به خانواده تان احترام مي گذارد، وقتي شما ناراحت هستيد ناراحت مي گردد و علت را جويا مي شود و در پي رفع آن است و هزاران رفتاري كه هر فردي از روي آن ها متوجه مي شود كه براي طرف مقابل اهميت دارد، همه و همه نشانگر اين است كه شوهرتان دوستتان دارد.

 

*** اين نكته نيز گفتني است كه زندگي هميشه حالت يكنواخت ندارد و شما نبايد هميشه اين انتظار را از شوهرتان داشته باشيد كه هميشه اين ابراز علاقه و محبت در رفتارهاي ظاهريش لحظه به لحظه و به شديدترين شكل نمود داشته باشد. او عشق به شما را در دل خود دارد و ممکن است برخي اوقات به خاطر برخي شرايط زندگي (فشارهاي مالي، بيماري خود یا نزدیکانش، نگراني هاي مربوط به كار و …)، شايد نتواند آن چنان كه بايد و شايد اين احساس را در تظاهرات رفتاريش نمودار كند و اين موضوع نيز گذراست و نبايد نگران آن باشيد. پس شما به خاطر برخي رفتارهاي شوهرتان كه در شرايط خاصي رخ مي دهد، نبايد اجازه دهيد اين فكر به ذهن شما بيايد كه شاید ايشان شما را دوست ندارد.

 

 

*** پرسشگر گرامي؛ همانگونه كه مي‌دانيد، پيوند ازدواج بين مرد و زن براساس احساس نياز به آرامش است. قرآن زن و مرد را لباس يكديگر مى ‏داند (بقره، آيه 187) و شرط رسيدن به آرامش را عشق و مودت معرفى مى ‏كند (روم، آيه 21) عشق به همسر مانند نهال درختى است كه اگر به او توجه نشود خشك مى ‏شود. پس لازم است دائما تقويت شود و از آسيب‏ها دور بماند. يكي از مهمترين آسيب ها كه ممكن است نهال عشق و محبت را پژمرده كند ، شك و بدبيني به همسر است.

 

هر فردي بايد نسبت به هم نوع خودش، خاصه كسي كه هم وطن و هم دين اوست، حسن ظن داشته باشد، حال چه برسد به همسر، كه نزديكترين و بيشترين روابط عاطفي را با فرد دارد، و رفتارهاي او را به خوبي و زيبايي تعبير كند. البته حسن ظن داشتن را نبايد با ساده لوحي و ساده انديشي و خوش بيني بي اساس يكي دانست؛ ولي وقتي رفتاري از همسر خود مي بينيد و يقين به نادرستي آن نداريد و مي توانيد برداشت هاي مختلفي از آن بكنيد، بايد آن را به خوبي تعبير كنيد و با توجيه هاي مختلف رفتار او را پيش خود موجه جلوه دهيد. اين وظيفه ديني هر انساني است و باعث رويش مهر و محبت و فضاي اعتماد بين همسران مي شود. مثلا اگر شما فردي را در خيابان مي بينيد كه يك بسته اسكناس از روي زمين برداشت و در جيبش گذاشت، نبايد پيش خود بگوييد كه او اين پول را براي خودش برداشته است و كار گناهي انجام داده، بلكه بايد به او حسن ظن داشته باشيد؛ مثلا پول خودش بوده و برگشته و آن را برداشته، يا مي خواهد آن را به صاحبش بر گرداند و … در رفتار با شريك زندگي هم بايد همين نگاه را داشته باشيد و هيچ گاه بي دليل او را متهم به دوست نداشتن خود و زندگي تان نكنيد.

 

 

*** خواهر محترم؛ در اسلام شديداً از ترتيب اثر دادن به گمان‏هاى بيهوده و بى ‏اساس منع گشته و از انسان‏ها خواسته شده تا زمانى كه به مسأله‏اى يقين و علم پيدا نكرده‏اند، درباره آن قضاوت نكنند؛ چرا كه عمل به ظنّ و گمان، رابطه بين آدميان، خصوصا زن و شوهر را دچار تشويش و سستى كرده و اعتماد را در خانواده از بين مى‏ برد. پيشوايان دينى و امامان(ع) از ما خواسته‏ اند كه كارهاى برادران مسلمان(چه رسد به شوهر) خود را بر بهترين شكل حمل نماييم و حتى اگر حمل بر صحت و درستى آن مشكل است، تلاش كنيم تا وجه خوبى برايش پيدا كنيم در غير اين صورت هميشه انسان از ديگران و گفتار و كردار آنان وحشت داشته و چنين خواهد پنداشت كه هر عملى كه انجام مى ‏دهند عليه او صادر گرديده است.

 

حضرت على(ع) فرمود: «مراقب باش كه سوء ظن بر تو غلبه پيدا نكند، به درستى كه بدگمانى هيچ رفاقتى را بين تو و دوستت باقى نمى‏ گذارد»، (بحارالانوار، ج 77، ص 207) ؛ تا انسان يقين به بدى كسى نداشته باشد حق ندارد به او بدبين شود، بلكه بايد نسبت به او خوش‏بين باشد. گمان بد و بدبينى وقتى رواست كه انسان يقين به بدى داشته باشد وگرنه بايد خوش‏بين بود.

 

 

*** پرسشگر محترم؛ اعتماد زوجين به يكديگر يكي از مهمترين سرمايه ها و اركان زندگي مشترك است. ما از شما مي پرسيم آيا وجود آرامش را براي زندگي اي كه در آن بي اعتمادي و شك و ترديد وجود داشته باشد، مي توان متصور شد! شكي نيست كه بي اعتمادي زندگي را به كام زوجين تلخ مي كند و اركان زندگي را متزلزل و شايد تا حد ويراني پيش ببرد. در فضاي بي اعتمادي، عشق فرصتي براي رويش نمي يابد. وقتي كسي بگويد «از كجا بفهمم كه شوهرم مرا دوست دارد»، معلوم است آن اعتمادي كه بايد به همسرش داشته باشد را ندارد و به احساس او مشكوك است. اگر شما علاقه مند به حفظ زندگي و استحكام آن هستيد، بايد سايه اعتماد (آن هم متقابل) را بر روي زندگي خود بگسترانيد.

 

 

بدانيد كه كنش هاي ما، واكنش هاي ديگران را به همراه خواهد داشت. رفتار شكاكانه نسبت به شوهر، واكنش خوبي را از طرف ايشان به همراه نخواهد داشت و ممكن است اتفاقات ناگواري را در زندگي برايتان رقم بزند؛ پس اين افكار مزاحم را دور بريزيد تا بعدها حسرت روزهايي را نخوريد كه مي توانستيد زندگي تان را مستحكم، زيبا و شاداب كنيد و نكرديد.

پرسمان