موت اختیاری
آيا اين كه برخى از علماى حال حاضر داراى موت اختيارى مى باشند درست است لطفا دليل بياوريد. آيا اين افراد شناخته شده اند يا گمنام اند؟
معمولا بندگان صالح و مقرب خدا و آنانى كه با خداوند رابطه خاص و سر و سرى دارند نا شناخته هستند و كسانى از آنها هم كه مشهور و شناخته شده هستند خود مايل به اين شهرت و معروفيت نيستند و ديگران موجب شناخته شدن و معروف شدن آنها مى باشند. حالات مردان خدا و اهل معرفت نيز معمولا پنهان و مخفى است و جز خواص و اهل كمال و آشنايان با اين راه كسى از حالات آنها خبر ندارد و گاهى توسط همين افراد اين حالات بيان و منتشر مى گردد و مردم از آن آگاهى مى يابند. مقامات وكمالاتى مانند موت اختيارى از اين قبيل است و تنها با نقل و گزارش برخى از بزرگان اين راه مى توان به آن پى برد.
علامه بزرگوار، علامه طهرانى رحمه الله در كتاب روح مجرد مينويسند: روزى در صحن مطهّر، يكى از تلامذه مرحوم قاضى به نام: علاّمه لاهيجى انصارى كه براى زيارت مشرّف شده بود و با حضرت آيه الله حاج شيخ عبّاس در وسط صحن ملاقات كرده و ديده بوسى كردند و من هم در آنوقت در معيّت ايشان بودم در ضمن احوالپرسىها و مكالمات، از حضرت آقاى سيّد هاشم نام برد و احوالپرسى نمود و در ميان سخنان خود گفت:
شاید این مطالب را هم بپسندید:
«مرحوم قاضى خيلى به ايشان عنايت داشت، و او را به رفقاى سلوكى معرّفى نمىكرد و بر حال او ضَنَّت داشت كه مبادا رفقا مزاحم او شوند.او تنها شاگردى است كه در زمان حيات مرحوم قاضى موت اختيارى داشته است بعضى اوقات ساعات موت او تا پنج و شش ساعت طول مىكشيد. و مرحوم قاضى مى فرمود: سيّد هاشم در توحيد مانند سنّيها كه در سنّىگرى تعصّب دارند، او در توحيد ذات حقّ متعصّب است و چنان توحيد را ذوق كرده و مسّ نموده است كه محال است چيزى بتواند در آن خلل وارد سازد.»
استاد مصباح يزدى از مرحوم آيت الله قوچانى (وصى مرحوم قاضى) نقل كرده اند كه ايشان فرمود: وقتى كه آقاى بهجت خيلى جوان بودند و هنوز محاسنشان درست درنيامده بود، به مقاماتى رسيده بودند كه ما به واسطه ارتباط نزديك و رفاقت صميمانه اى كه داشتيم اطلاع پيدا كرديم، و ايشان از من عهد شرعى گرفتند تا زنده هستم آنها را جايى نقل نكنم. آقاى مصباح اضافه كرده به نظرم همين موت اختيارى را مطرح مى كردند. كسى كه در آن سن به اين مقامات رسيده باشد بايد حدس زد كه در سن هشتاد سالگى و بعد از يك عمر طولانى سير و سلوك و استقامت در راه به چه مرحله اى از قرب خدا رسيده باشد. و همين باعث مى شود كه هر مومن پاك سرشتى كه ايشان را مى بيند مجذوب شود، مخصوصا آن حالات عبادى ايشان را، وكسى موفق بشود در نمازهاى ايشان شركت كند، مايه بركات بسيارى زيادى است.
ر. ك: 1- روح مجرد، علامه حسينى
2- رساله لب الباب، علامه حسينى، ص 78 /پرسمان
