دحو الارض شب و روزی که باید دریابیم

رحم های زمانی را دریابیم

 

حجت الاسلام حامد جوارانی

 

روز بیست و پنجم ماه ذی القعده که به روز دحو الارض مشهور است از نظر عبادی بسیار فوق العاده است خصوصا برای کسانی که حقیقتا قصد پیمودن راه خدا را دارند و خواهان قرب و نزدیکی به محبوب و معشوق حقیقی خود هستند، در روایتی داریم که اگر کسی شب آن را به عبادت بگذراند و روزش را روزه بگیرد پس برای او صدسال عبادت محسوب می شود(وسائل الشیعه ج10ص451/مفاتیح الجنان)

اما برای اینکه فوق العادگی ایامی اینچنینی که واقعا ایام الله هستند را دریابیم نیازمند توضیحی مختصر است:

قاعده نسبت:

نسبت رابطه دنیا به آخرت برای ما انسان ها دقیقا مانندنسبت رابطه رحم مادر به دنیا برای جنین است

از توجه و تفکر در مورد این قاعده بسیار مهم، معارف زیادی نسیب ما می شود مثلا اگر توجه کنید جنین 9 ماه درون رحم مادر است و تقریبا به صورت میانگین 70 سال در دنیا زندگی می کند یعنی 9ماه در رحم  از نظر سازندگی معادل 70 سال در دنیا است و به عبارت دیگر 9 ماه رحم مادر برای جنین ارزش 70 سال دنیایی را دارد پس دقایق و ساعاتی که در رحم برای جنین می گذرد اهمیت فوق العاده ای برای جنین دارد اگر از این ساعات خوب استفاده کند و بتواند برای خود بهترین اندام  را بسازد 70 سال از ان بهره می برد و اگر نتواند هر کدام از اندام خود را به خوبی بسازد 70 سال محروم می شود مثلا فرض کنید نتواند چشم برای خود بسازد دیگر در دنیا نمی تواند برای خود چشم بسازد چون رحم جای ساخت و ساز بود و دنیا جای بهره بردن از ان ساخت و ساز هاست

دقیقا مشابه همین رابطه با قدری تسامح در مورد رابطه زندگی ما در دنیا با آخرت می توان سخن گفت یعنی اگر ما به خواست خدا 70 سال در دنیا عمر کنیم این 70 سال معادل بی نهایت و ابدیت است چون در آخرت زمان نیست و ابدیت است حالا خودتان فکر کنید که ثانیه ثانیه این عمر چقدر برای ما ارزش دارد و ما چگونه ساعت ساعت ، بلکه روز و سال را همینطور هدر می دهیم …بگذریم…

پس ، از بحث بالا نتیجه می گیریم که خود دنیا برای ما ماهیت رحمی و فشردگی دارد و 70 سال دنیا در آخرت برای ما باز می شود و ابدیت ما را می سازد و این از تفضلات و رحمت های خداوند رحمان برای ما انسان ها ست حال همان خدایی که انسان را خلق کرده از ضعف آن  و اتلاف عمر آن خبر دارد تفضل و لطف دیگری می کند و در  دل همین دنیا که ماهیت رحمی و فشردگی در مقابل آخرت داشت رحم های دیگری را برای جبران و افزایش سرعت ساخت و ساز و حرکت انسان ها قرار داده است مثلا به صورت طبیعی و طبق همان ماهیت رحمی دنیا یک روز دنیا معادل سال های آخرتی است اما خداوند لطف بیشتری می کند و برخی از همین روز ها را رحم در رحم می کند و قابلیت آن را برای حرکت انسان بسیار بیشتر از یک روز می کند به عنوان مثال همین روز دحوالارض که معادل صد سال است یعنی شاید معادل  میلیاردها میلیارد سال قیامتی …

صدسال یک عمر بسیار طولانی و پربرکت برای بشر امروز است ،تازه اگر صد سال عمر کند! ،  پس اگر کسی از فرصتی مثل دحوالارض به خوبی بتواند استفاده کند در قرب به خداوند و افزایش سرعت رسیدن به کمال و معشوق حقیقی به همان نتیجه ای می رسد که فرد دیگری بدون بهره برداری از این موقعیت،با صد سال زحمت و عبادت و ریاضت باید به آن برسد

بنابراین فرصت هایی مثل روز دحو الارض و شب قدر و روز عرفه و روز جمعه و مکان های زیارتی و ….در واقع رحم های زمانی و مکانی ای هستند که خداوند بخشنده برای بهره برداری انسان های هوشیار در دل رحم دنیا قرار داده است

امیدواریم خداوند به همه ما توفیق و همت بهره برداری از این فرصت ها و به صورت کلی استفاده از عمرمان در دنیا عطا کند