به گفته كسي قبل يا بعد از اذان افطار كند

[ اگر به گفته کسی که می گوید مغرب شده افطار کند]

مسأله 1673 اگر به گفته کسی که می گوید مغرب شده افطار کند و بعد بفهمد مغرب نبوده است، قضا و کفاره بر او واجب می شود. ولی اگر خبر دهنده عادل بوده فقط قضای آن روز واجب است.

(خوئی، تبریزی، مکارم:) مسأله اگر روزه دار به گفته کسی که می گوید مغرب شده و اعتماد به گفته او نیست افطار کند و بعد بفهمد مغرب نبوده است (خوئی، تبریزی: یا شک کند که مغرب بوده است یا نه) قضا و کفاره بر او واجب می شود.

(گلپایگانی، بهجت، صافی، نوری:) مسأله کسی که می تواند وقت را تشخیص دهد، اگر به گفته کسی که می گوید مغرب شده افطار کند و بعد بفهمد مغرب نبوده است، قضا و کفّاره بر او واجب می شود.

(سیستانی:) مسأله اگر روزه را به گفته کسی که می گوید مغرب شده ولی اطمینان برای او حاصل نشده است، افطار کند و بعد بفهمد مغرب نبوده است یا شک کند که مغرب بوده است یا نه، قضا و کفاره بر او واجب می شود و اگر معتقد بوده که قول او حجت است فقط قضا لازم است.

(فاضل:) مسأله اگر انسان صرفاً به گفته کسی که می گوید مغرب شده افطار کند و بعد بفهمد مغرب نبوده است قضا و کفاره بر او واجب است.

(زنجانی:) مسأله کسی که می تواند وقت را تشخیص دهد اگر به گفته کسی که می گوید مغرب شده و او گفته او را مورد اعتماد نمی داند، افطار کند و بعد بفهمد مغرب نبوده است یا شک کند که مغرب بوده است یا نه، قضا و کفاره بر او واجب می شود.

 [ اگر در ماه رمضان، بعد از تحقیق یقین کند]

مسأله 1692 اگر در ماه رمضان، بعد از تحقیق (1) یقین کند (2) که صبح نشده (3) و کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده قضا لازم نیست (4).

(1) (تبریزی:) بعد از نگاه به افق.. (زنجانی:) بعد از نظر کردن خود به افق.. (2) (اراکی:) یا گمان نماید.. (3) (سیستانی:) بعد از تحقیق برای او معلوم نشود که صبح شده.. (4) (تبریزی:) و هم چنین اگر نگاه کند و احراز نکند که صبح شده، قضا لازم نیست.

(مکارم:) رجوع کنید به ذیل مسأله 1688 (صورت چهارم).

[اگر انسان شک کند که مغرب شده یا نه، نمی تواند افطار کند]

مسأله 1693 اگر انسان شک کند که مغرب شده یا نه، نمی تواند افطار کند (1)، ولی اگر شک کند که صبح شده یا نه، پیش از تحقیق هم می تواند کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد.

(1) (مکارم:) و اگر افطار کند، هم قضا دارد و هم کفاره..

[ در چند صورت فقط قضای روزه بر انسان واجب است]

مسأله 1688 در چند صورت (1) فقط قضای روزه بر انسان واجب است (2) و کفاره واجب نیست:… پنجم: آن که در ماه رمضان بدون این که تحقیق کند صبح شده یا نه، کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده (8) و نیز اگر بعد از تحقیق با این که گمان دارد صبح شده، کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد بعد معلوم شود صبح بوده قضای آن روزه بر او واجب است (ولی اگر بعد از تحقیق گمان یا یقین کند (9) که صبح نشده و چیزی بخورد و بعد معلوم شود صبح بوده قضا واجب نیست (10)) بلکه اگر (11) بعد از تحقیق شک کند که صبح شده یا نه (12) و کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده، قضا واجب نیست (13).

ششم: آن که کسی بگوید صبح نشده (14) و انسان به گفته او کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است (15).

هفتم: آن که کسی بگوید صبح شده و انسان به گفته او یقین نکند، یا خیال کند شوخی می کند (16) و کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است.

هشتم: آن که به گفته کس دیگر که عادل باشد افطار کند (17)، بعد معلوم شود مغرب نبوده است (18).

نهم: آن که در هوای صاف به واسطه تاریکی یقین کند (19) که مغرب شده و افطار کند بعد معلوم شود مغرب نبوده است (20) ولی اگر در هوای ابر (21) به گمان این که مغرب شده افطار کند، بعد معلوم شود مغرب نبوده، قضا لازم نیست (22)…

(1) (سیستانی:) در چند مورد غیر از مواردی که قبلًا به آنها اشاره شد..

(2) (مکارم:) لازم است..

(8) (سیستانی:) [پایان مورد پنجم] (مکارم:) هم چنین اگر بعد از تحقیق شک یا گمان کند که صبح شده است، ولی اگر بعد از تحقیق یقین کند صبح نشده و چیزی بخورد بعد معلوم شود صبح بوده قضا واجب نیست. [پایان مورد پنجم]

(9) (فاضل:) بعد از تحقیق یقین کند..

(10) [قسمت داخل پرانتز در رساله آیات عظام: خوئی، گلپایگانی، صافی و تبریزی نیست]

(11) (اراکی:) اما اگر.. (فاضل:) و اگر..

(12) (گلپایگانی، صافی:) یا ظن پیدا کند به آن که صبح نشده..

(13) (اراکی:) قضا واجب است..

(خوئی، تبریزی:) باید قضای روزه آن روز را به جا آورد..

(گلپایگانی، صافی:) احتیاط واجب آن است که قضای روزه آن روز را به جا آورد..

(فاضل:) بنا بر احتیاط واجب قضای آن روز را به جا آورد..

[مورد پنجم در رساله آیت اللّه زنجانی نیست]

(14) (مکارم:) و هنوز وقت باقی است..

(15) (مکارم:) در اینجا نیز قضا لازم است..

(16) (سیستانی:) و خود هم تحقیق نکند..

(زنجانی:) انسان به گفته او اطمینان نکند، یا خیال کند که شوخی می کند..

(17) (خوئی، گلپایگانی، فاضل، صافی، تبریزی، نوری:) آن که کور و مانند آن به گفته کسی دیگر افطار کند..

(سیستانی:) آن که به گفته کس دیگری که گفته او شرعاً برایش حجت است یا او به اشتباه معتقد باشد که خبر او حجت است افطار کند..

(18) (فاضل:) و اگر به گفته آدم دروغ گو افطار کند کفاره هم واجب می شود..

[مورد هشتم در رساله آیت اللّه زنجانی نیست]

(19) (سیستانی:) آن که یقین یا اطمینان کند..

(20) (مکارم:) [پایان مورد نهم] (گلپایگانی، صافی:) و اگر شک داشته باشد که مغرب شده و افطار کند و معلوم شود مغرب نبوده کفاره هم واجب است..

(21) (سیستانی:) هوای ابری و مانند آن..

(22) (سیستانی:) وجوب قضا در این صورت بنا بر احتیاط است..

[مورد نهم در رساله آیت اللّه زنجانی نیست]

[هدانا/تذکر: ادامه مسئله 1688 را از اینجا کلیک کنید و مطالعه نمایید].

• توضیح المسائل مراجع مطابق با فتاوای سیزده نفر از مراجع معظم تقلید/ متن اصلی از رساله امام خمینی و مُحشی حضرات آیات: سیستانی، صافی گلپایگانی، مکارم شیرازی، نوری همدانی، شبیری زنجانی، بهجت،فاضل،  اراکی، خویی، گلپایگانی، تبریزی.

---

پرسش: اگر از دوستمان بپرسیم اذان صبح شده یا نه و او بگوید نشده و ما بخوریم بعد معلوم شود که اذان شده بود حکم روزه ما چه میشود ؟

پاسخ: 

منبع: استفتاء سایت هدانا از دفتر مقام معظم رهبری.

اگر به گفته كسي قبل از اذان مغرب افطار كند

332. اگر روزه‌دار به گفته‌ى کسى که مى‌‌گويد مغرب شده و اعتماد به گفته‌ى او نيست، افطار کند و سپس بفهمد که مغرب نبوده، قضا و کفاره بر او واجب مى‌‌شود.

استفتائات رهبر ي .

---

مواردی كه فقط قضای روزه، واجب است

مسأله ۲۰۴۸. … چهارم:در ماه رمضان بدون اینكه تحقیق كند صبح شده یا نه، كاری كه روزه را باطل می‌كند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است.

پنجم:كسی بگوید صبح نشده و انسان به گفته او كاری كه روزه را باطل می‌كند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است. همچنین است حکم، اگر فرد با اعتماد به ساعت یا رادیو و مانند آن اطمینان نماید که صبح نشده و كاری كه روزه را باطل می‌كند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است.

ششم:كسی بگوید صبح شده و انسان به گفته او یقین یا اطمینان نكند، یا خیال كند شوخی می‌كند و خودش هم تحقیق نكند و كاری كه روزه را باطل می‌كند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است.

هفتم: به گفته فرد دیگری كه حرف او شرعاً برایش حجّت است، یا انسان به اشتباه معتقد باشد كه حرف او حجّت است، افطار كند، بعد معلوم شود مغرب نبوده است.

هشتم:یقین یا اطمینان كند كه مغرب شده و افطار كند، بعد معلوم شود مغرب نبوده است، ولی اگر در هوای ابری و مانند آن به گمان اینكه مغرب شده افطار كند، بعد معلوم شود مغرب نبوده، در این صورت، قضاء، بنابر احتیاط واجب است.

مسأله ۲۰۴۹. در مسأله قبل  … در موارد چهارم تا نهم روزه باطل است و باید تا انتهای روز امساک كند و قضای آن را هم انجام دهد … .

مسأله ۲۰۵۰. اگر انسان شک كند كه صبح شده یا نه، قبل از تحقیق هم می‌تواند كاری كه روزه را باطل می‌كند انجام دهد؛ ولی اگر بعداً معلوم شود که صبح بوده، باید قضای آن را به جا آورد امّا کفاره ندارد.

مسأله ۲۰۵۱. اگر در ماه رمضان، بعد از تحقیق (نگاه کردن به افق برای مشاهده فجر صادق)، برای او معلوم نشود كه صبح شده و كاری كه روزه را باطل می‌كند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده، روزه‌‌اش صحیح است و قضاء لازم نیست. شایان ذکر است که تحقیق به وسیله ساعت یا رادیو و مانند آن در مورد اين حكم كافی نیست و حکم نگاه کردن به افق برای مشاهده فجر صادق را ندارد.

مسأله ۲۰۷۱. اگر انسان شک كند كه مغرب شده یا نه، نمی‌تواند افطار كند و چنانچه در ماه مبارک رمضان افطار نمود، علاوه بر اینکه باید قضای روزه را انجام دهد، با شرایطی که در فصل احکام کفّاره ذکر شد کفّاره هم بر او واجب می‌شود.

مسأله ۲۰۷۲. اگر روزه‏دار به گفته كسی كه می‌گوید مغرب شده و گفته او شرعاً معتبر نیست، افطار كند و بعد بفهمد مغرب نبوده، یا شک كند كه مغرب بوده است یا نه، قضاء و كفّاره بر او واجب می‌شود و اگر معتقد بوده كه گفته او حجّت است، فقط قضاء لازم می‌باشد. رساله توضيح المسائل جامع آيت الله سيستاني .

---

 

مسأله 1411ـ هرگاه به گفته کسى که سخنش قابل اعتماد نیست و مى گوید مغرب شده افطار کند، بعد بفهمد غروب نبوده، قضا و کفّاره بر او واجب است.

مسأله 1423ـ در چند صورت فقط قضاى روزه لازم است و کفّاره واجب نیست: …  4ـ در ماه رمضان بدون آن که تحقیق کند صبح شده یا نه، کارى که روزه را باطل مى کند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده، همچنین اگر بعد از تحقیق شک یا گمان کند که صبح شده است; ولى اگر بعد از تحقیق یقین کند صبح نشده، و چیزى بخورد، بعد معلوم شود که صبح بوده، قضا واجب نیست.

5ـ هرگاه کسى بگوید صبح نشده و هنوز وقت باقى است و انسان به گفته او کارى که روزه را باطل مى کند انجام دهد و بعد معلوم شود صبح بوده، در اینجا نیز قضا لازم است، ولى اگر بعد از تحقیق یقین کند صبح نشده و چیزى بخورد بعد معلوم شود صبح بوده قضا واجب نیست.

6ـ کسى بگوید صبح شده و انسان به گفته او یقین نکند یا خیال کند شوخى مى کند و کارى که روزه را باطل مى کند انجام دهد بعد معلوم شود صبح بوده.

7ـ هرگاه شخص عادلى خبر دهد مغرب شده و او افطار کند بعد معلوم شود مغرب نبوده است.

8ـ هرگاه در هواى صاف به واسطه تاریکى یقین کند مغرب شده و افطار کند بعد معلوم شود مغرب نبوده. 

 رساله توضيح المسائل آيت الله مكارم شيرازي .

حکم انجام مبطلات در صورت شک در مغرب یا اذان صبح [احکام مبطلات روزه]

پرسش : چنانچه انسان شک در مغرب یا اذان صبح داشته باشد، انجام مبطلات چه حکمی دارد؟

پاسخ :

هرگاه انسان شک دارد مغرب شده یا نه نمى ‏تواند افطارکند و اگر افطارکند هم قضا دارد و هم کفّاره، ولى اگر شک کند که صبح شده یا نه مى ‏تواند کارهایى که روزه را باطل مى ‏کند انجام دهد و تحقیق کردن نیز واجب نیست.

حکم روزه در صورت اعتماد به سخن کسی بر تحقق مغرب و کشف خلاف آن [مواردی که فقط قضای روزه واجب است]

پرسش : اگر فرد عادلی بگوید مغرب شده و روزه دار به او اعتماد نموده، افطار نماید اما بعد خلاف آن معلوم شود، وظیفه ی روزه دار چیست؟
پاسخ : هرگاه شخص عادلى خبر دهد مغرب شده و او افطارکند بعد معلوم شود مغرب نبوده است، باید قضا نماید ولی کفاره ندارد.

حکم روزه در صورت افطار با یقین به این که مغرب شده و کشف خلاف آن [مواردی که فقط قضای روزه واجب است]

پرسش : اگر روزه دار یقین به مغرب پیدا نماید و افطار نماید، اما بعدا کشف خلاف شود، وظیفه ی او چیست؟
پاسخ : هرگاه در هواى صاف به واسطه تاریکى یقین کند مغرب شده و افطارکند بعد معلوم شود مغرب نبوده، باید قضا نماید و کفاره ندارد.

منبع: سایت هدانا برگرفته از استفتائات آیت الله العظمی مکارم شیرازی.

---

مسأله ۱۶۸۲. كسي كه مي‎تواند وقت را تشخيص دهد، اگر به گفته كسي كه مي‎گويد مغرب شده افطار كند و بعد بفهمد مغرب نبوده است، قضا و كفاره بر او واجب مي‎شود.

مسأله ۱۶۹۷. در چند صورت فقط قضاي روزه بر انسان واجب است و كفاره واجب نيست: … چهارم ـ آن كه در ماه رمضان بدون اين كه تحقيق كند صبح شده يا نه، كاري كه روزه را باطل مي‎كند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده، و نيز اگر بعد از تحقيق با اين كه گمان دارد صبح شده، كاري كه روزه را باطل مي‎كند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده قضاي آن روزه بر او واجب است، بلكه اگر بعد از تحقيق شك كند كه صبح شده يا نه يا ظن پيدا كند به آن كه صبح نشده و كاري كه روزه را باطل مي‎كند انجام دهد بعد معلوم شود صبح بوده، احتياط واجب آن است كه قضاي روزه آن روز را به جا آورد.

پنجم ـ آن كه كسي بگويد صبح نشده و انسان به گفته او كاري كه روزه را باطل مي‎كند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است.

ششم ـ آن كه كسي بگويد صبح شده و انسان به گفته او يقين نكند، يا خيال كند شوخي مي‎كند و كاري كه روزه را باطل مي‎كند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است.

مسأله ۱۷۰۱. اگر در ماه رمضان، بعد از تحقيق يقين كند كه صبح نشده و كاري كه روزه را باطل مي‎كند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده، قضا لازم نيست.

مسأله ۱۷۰۲. اگر انسان شك كند كه مغرب شده يا نه، نمي‎تواند افطار كند؛ ولي اگر شك كند كه صبح شده يا نه، پيش از تحقيق هم مي‎تواند كاري كه روزه را باطل مي‎كند انجام دهد.

رساله توضيح المسائل آيت الله صافي گلپايگاني     .

 

---

---

كليد: به گفته كسي قبل يا بعد از اذان افطار كند به گفته كسي قبل يا بعد از اذان افطار كند به گفته كسي قبل يا بعد از اذان افطار كند به گفته كسي قبل يا بعد از اذان افطار كند به گفته كسي قبل يا بعد از اذان افطار كند  به گفته كسي قبل يا بعد از اذان افطار كند به گفته كسي قبل يا بعد از اذان افطار كند به گفته كسي قبل يا بعد از اذان افطار كند به گفته كسي قبل يا بعد از اذان افطار كند به گفته كسي قبل يا بعد از اذان افطار كند به گفته كسي قبل يا بعد از اذان افطار كند به گفته كسي قبل يا بعد از اذان افطار كند به گفته كسي قبل يا بعد از اذان افطار كند