آيا اذيت پدر و مادر داراى آثار وضعى در اين دنيا است؟

آيا اذيت پدر و مادر داراى آثار وضعى در اين دنيا است؟

گفتنى است كه در سخنان گهربار پيشوايان دينى، نافرمانى و آزار به پدر و مادر را در كوتاهى عمر مؤثر دانسته، چنان كه نيكى و احترام به آن دو را سبب طول عمر ياد كرده اند از جمله، امام ششم عليه السلام مى فرمايد: «پناه مى بريم به خداوند از گناهانى كه در نابودى شتاب، و مرگها را نزديك، و خانه ها را ويران مى كنند و آنها عبارتند از: قطع رحم، آزردن و نافرمانى پدر و مادر، و واگذاردن احسان و نيكى».(1)

براى آگاهى از اثر وضعى اذيت پدر و مادر، به سراغ نمونه اى در تاريخ مى رويم:

نقل شده كه پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه وآله بر بالين جوانى كه در حال احتضار بود، حاضر و شهادتين را به او تلقين كرد، ولى جوان نتوانست آن را بگويد. حضرت پرسيد: آيا او مادر دارد؟ زنى كه نزد او بود عرض كرد: بلى، من مادر او هستم. فرمود: آيا بر او غضبناكى؟ گفت: شش سال است با او حرف نزدم. پيامبر رحمت صلى الله عليه وآله از او تقاضا كرد كه از جوانش راضى شده و از او درگذرد، مادر نيز تقاضاى حضرت را پاسخ داد و به محض رضايت، زبان جوان به كلمه توحيد باز شد.(2)

ناگفته نماند كه مكافات عمل هم در دنيا و هم در آخرت وجود دارد، با اين تفاوت كه مكافات در دنيا نسبت به آخرت بسيار كم رنگ تر است.

به قول مولوى:

اين جهان كوه است و فعل ما ندا

سوى ما آيد نداها را صدا
گرفتارى هاى گوناگونى كه در دنيا دامنگير آدمى مى شود، گاهى مكافات عمل، و گاهى براى امتحان است و براى بعضى مايه و پايه ترقى و تكامل و افزونى پاداش است.

(1) كلينى، اصول كافى، ج 4، ص. 184
000 (2) به نقل از: دستغيب، عبدالحسين، گناهان كبيره، ج 1، ص. 128 -پرسمان.