زیارت عاشورا

زیارت عاشورا

براى روز عاشورا زیارات متعدّدى نقل شده که در بخش هاى آینده این کتاب (بخش اعمال ماه ها) به مناسبت بیانِ اعمالِ روز دهم ماه محرّم (روز عاشورا) بعضى از این زیارات ذکر خواهد شد. در این بخش (بخش زیارات) نیز به تناسب فصل زیارات مخصوصه امام حسین(علیه السلام) به بعضى زیارات دیگر اشاره مى شود،لیکن قبل از بیان این زیارت،شایسته است به اهمّیّت و آثار فراوانى که زیارت قبر امام حسین(علیه السلام) از نزدیک، یا دور در این روز غم انگیز و حزن آفرین دارد، اشاره گردد:
1ـ جابر جعفى مى گوید: روز عاشورا بر امام صادق(علیه السلام) وارد شدم، به من فرمود: «کسى که شب عاشورا نزد قبر امام حسین(علیه السلام) بیتوته کند، روز قیامت در حالى که به خونش آغشته است و گویا با امام حسین(علیه السلام) در یک میدان شهید شده، محشور مى شود».(1)
2ـ کسى که روز عاشورا امام حسین(علیه السلام) را زیارت کند بهشت بر او واجب مى شود.(2)
3ـ کسى که روز عاشورا نزد قبر امام حسین(علیه السلام) به یاد آن حضرت، زوّارش را سیراب کند مثل کسى است که به لشکر امام حسین آب داده و در آن میدان حاضر بوده است.(3)
یادآورى: جناب علقمه، از تکلیف کسانى که توفیق زیارت امام حسین(علیه السلام) در روز عاشورا براى آنان فراهم نیست سؤال مى کند که به ضمیمه جواب امام(علیه السلام) در قسمت «زیارت امام حسین(علیه السلام) از راه دور» خواهد آمد; إن شاءالله. (صفحه 432)

سند زیارت معروف عاشورا

جناب علقمه از امام باقر(علیه السلام) زیارتى را نقل مى کند که هر جا از زیارت عاشورا و آثار و برکات آن چیزى گفته شده و یا مى شود، مقصود همین زیارت است. این زیارت که مى توان از دور و نزدیک آن را خواند از آثار و برکات فوق العاده اى برخوردار است که ما براى نشان دادن اهمّیّت آن نکاتى را مورد اشاره قرار مى دهیم:
الف) سند این روایت اختصاص به علقمه ندارد بلکه به سه طریق دیگر نیز نقل شده است:
1ـ محمد بن اسماعیل از صالح بن عقبه از مالک جهنى از امام باقر(علیه السلام).(4)
2ـ محمد بن اسماعیل از صالح بن عقبه از پدرش از امام باقر(علیه السلام).(5)
3ـ روایت معروف صفوان از امام صادق(علیه السلام).(6)
البتّه لازم به ذکر است، در اسنادى که به امام باقر(علیه السلام) منتهى مى شود زیارت عاشورا بدون دعا نقل شده است; امّا در سند صفوان که به امام صادق(علیه السلام) منتهى مى شود، دعایى نیز براى بعد از زیارت ذکر شده که ـ همان گونه که گذشت ـ به اشتباه به نام «دعاى علقمه» مشهور شده است در حالى که صحیح این بود که به «دعاى صفوان» نامگذارى مى شد.
ب) در فضیلت این زیارت همین بس که بر خلاف سایر زیارات که از معصومین(علیهم السلام) نقل شده، این زیارت به شکل حدیث قدسى روایت شده است، یعنى ائمّه هدى(علیهم السلام) آن را از پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) نقل کرده اند که جبرئیل امین آن را از سوى خداوند براى او آورده است.
اضافه بر این که طبق روایتى از امام صادق(علیه السلام)، آن حضرت و اجداد معصومش(علیهم السلام) ضمانت کرده اند هر کس این زیارت را و دعاى بعد از آن را بخواند، زیارتش مقبول درگاه خداوند و دعایش مستجاب و اهل بهشت خواهد بود و حتّى شفاعتش در حقّ دیگران پذیرفته خواهد شد.(7)
ج) این که مشاهده مى شود بعضى از متدیّنین و عاشقان امام حسین(علیه السلام)، هر روز این زیارت را مى خوانند و بر مداومت بر آن اصرار مىورزند بى جهت نیست; چون «ابن قولویه» در پایان روایت علقمه، از خود علقمه نقل مى کند که امام باقر(علیه السلام) فرمود: «اگر توان دارى که هر روز امام حسین(علیه السلام) را با این زیارت، زیارت کنى، چنین کن که تمام آنچه از ثواب گفته شد برایت نوشته مى شود ان شاءالله تعالى».(8)
البتّه با توجّه به این که در روایت علقمه، دعاى بعد از زیارت، وجود ندارد لذا از سنگینى مداومت بر این زیارت، کاسته مى شود.
د) از بعضى از قضایا نیز به دست مى آید که ادامه دادن بر این زیارات، آثار و برکات ویژه اى را به دنبال دارد، حتّى سبب مى شود که دوستان و همسایگان چنین کسى، مشمول برکات و نتایج آن گردند و الطاف الهى شامل حال آنها شود.
هـ) قابل توجّه این که در پایان این روایت آمده است: «اى صفوان! هرگاه حاجتى به تو روى آورد با این زیارت در هر مکانى که هستى زیارت کن و این دعا را بخوان و حاجتت را بخواه که از جانب خدا برآورده خواهد شدوخداوند از وعده جود و بخششى که به رسولش داد تخلّف نمى کند و الحمدلله».(9)
خلاصه هر قدر در فضیلت این زیارت گفته شود کم است، ولى نباید فراموش کرد که شرطِ گرفتن نتیجه آن است که محتواى زیارت را درک کند و در مسیر آن حرکت نماید.

 

متن زیارت عاشورا

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللهِ، [اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا خِیَرَةَ اللهِ وَابْنَ خِیَرَتِهِ](10)،
سلام بر تو اى ابا عبدالله سلام بر تو اى فرزند رسول خدا سلام بر تو اى برگزیده خدا و فرزند برگزیده اش
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ، وَابْنَ سَیِّدِ الْوَصِیّینَ،
سلام بر تو اى فرزند امیر مؤمنان و فرزند آقاى اوصیا
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ فاطِمَةَ سَیِّدَةِ نِسآءِ الْعالَمینَ،
سلام بر تو اى فرزند فاطمه بانوى زنان جهانیان
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا ثارَ اللهِ وَابْنَ ثارِهِ، وَالْوِتْرَ الْمَوْتُورَ،
سلام بر تو اى که خدا خونخواهیش کند و فرزند چنین کسى و اى کشته اى که انتقام کشته گانت نگرفتى
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِنآئِکَ، عَلَیْکُمْ مِنّى جَمیعاً سَلامُ اللهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَبَقِىَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ،
سلام بر تو و بر روان هایى که فرود آمدند به آستانت، بر شما همگى از جانب من سلام خدا باد همیشه تا من برجایم و برجاست شب و روز
یا اَباعَبْدِاللهِ لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیَّةُ، وَجَلَّتْ وَعَظُمَتِ الْمُصیبَةُ بِکَ عَلَیْنا وَعَلى جَمیعِ اَهْلِ الاِْسْلامِ،
اى ابا عبدالله براستى بزرگ شد سوگوارى تو و گران و عظیم گشت مصیبت تو بر ما و بر همه اهل اسلام
وَجَلَّتْ وَعَظُمَتْ مُصیبَتُکَ فِى السَّمواتِ، عَلى جَمیعِ اَهْلِ السَّمواتِ،
و گران و عظیم گشت مصیبت تو در آسمانها بر همه اهل آسمان ها
فَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً اَسَّسَتْ اَساسَ الظُّلْمِ وَالْجَوْرِ عَلَیْکُمْ اَهْلَ الْبَیْتِ،
پس خدا لعنت کند مردمى را که ریختند شالوده ستم و بیدادگرى را بر شما خاندان
وَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً دَفَعَتْکُمْ عَنْ مَقامِکُمْ، وَاَزالَتْکُمْ عَنْ مَراتِبِکُمُ الَّتى رَتَّبَکُمُ اللهُ فیها،
و خدا لعنت کند مردمى را که کنار زدند شما را از مقام مخصوصتان و دور کردند شما را از آن مرتبه هایى که خداوند آن رتبه ها را به شما داده بود
وَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً قَتَلَتْکُمْ، وَلَعَنَ اللهُ الْمُمَهِّدینَ لَهُمْ بِالتَّمْکینِ مِنْ قِتالِکُمْ،
و خدا لعنت کند مردمى که شما را کشتند و خدا لعنت کند آنان که تهیه اسباب کردند براى آنها تا توانستند با شما بجنگند
بَرِئْتُ اِلَى اللهِ وَاِلَیْکُمْ مِنْهُمْ، وَمِنْ اَشْیاعِهِمْ وَاَتْباعِهِمْ وَاَوْلِیآئِهِم،
بیزارى جویم بسوى خدا و بسوى شما از ایشان و از پیروان و دنبال روندگانشان و دوستانشان
یا اَباعَبْدِاللهِ اِنّى سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَکُمْ، وَحَرْبٌ لِمَنْ حارَبَکُمْ اِلى یَوْمِ الْقِیامَةِ،
اى اباعبدالله من تسلیمم و در صلحم با کسى که با شما در صلح است و در جنگم با هر کس که با شما در جنگ است تا روز قیامت
وَلَعَنَ اللهُ آلَ زِیاد وَآلَ مَرْوانَ، وَلَعَنَ اللهُ بَنى اُمَیَّةَ قاطِبَةً، وَلَعَنَ اللهُ ابْنَ مَرْجانَةَ،
و خدا لعنت کند خاندان زیاد و خاندان مروان را و خدا لعنت کند بنى امیه را همگى و خدا لعنت کند فرزند مرجانه (ابن زیاد) را
وَلَعَنَ اللهُ عُمَرَ بْنَ سَعْد، وَلَعَنَ اللهُ شِمْراً، وَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَاَلْجَمَتْ وَتَنَقَّبَتْ لِقِتالِکَ،
و خدا لعنت کند عمر بن سعد را و خدا لعنت کند شمر را و خدا لعنت کند مردمى را که اسب ها را زین کردند و دهنه زدند و به راه افتادند براى پیکار با تو
بِاَبى اَنْتَ وَاُمّى، لَقَدْ عَظُمَ مُصابى بِکَ،
پدر و مادرم بفدایت که براستى بزرگ شد مصیبت تو بر من
فَاَسْئَلُ اللهَ الَّذى اَکْرَمَ مَقامَکَ وَاَکْرَمَنى بِکَ، اَنْ یَرْزُقَنى طَلَبَ ثارِکَ مَعَ اِمام مَنْصُور مِنْ اَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّد صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ،
پس مى خواهم از آن خدایى که گرامى داشت مقام تو را و گرامى داشت مرا بخاطر تو که روزیم گرداند خونخواهى تو را در رکاب آن امام یارى شده از خاندان محمّد صلى الله علیه و آله
اَللّـهُمَّ اجْعَلْنى عِنْدَکَ وَجیهاً بِالْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ فِى الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ،
خدایا قرار ده مرا نزد خودت آبرومند بوسیله حسین علیه السلام در دنیا و آخرت
یا اَبا عَبْدِاللهِ، اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلى اللهِ وَاِلى رَسُولِهِ، وَاِلى اَمیرِالْمُؤْمِنینَ وَاِلى فاطِمَةَ، وَاِلَى الْحَسَنِ وَاِلَیْکَ بِمُوالاتِکَ،
اى ابا عبدالله من تقرّب جویم به درگاه خدا و پیشگاه رسولش و امیرالمؤمنین و فاطمه و حسن و شما بوسیله دوستى تو
وَبِالْبَرآئَةِ [مِمَّنْ قاتَلَکَ وَنَصَبَ لَکَ الْحَرْبَ، وَبِالْبَرائَةِ مِمَّنْ اَسَّسَ اَساسَ الظُّلْمِ وَالْجَوْرِ عَلَیْکُمْ،
و بوسیله بیزارى از کسى که با تو مقاتله کرد و جنگ با تو را برپا کرد و به بیزارى جستن از کسى که شالوده ستم و ظلم بر شما را ریخت
وَاَبْرَءُ اِلَى اللهِ وَاِلى رَسُولِهِ](11) مِمَّنْ اَسَسَّ اَساسَ ذلِکَ، وَبَنى عَلَیْهِ بُنْیانَهُ،
و بیزارى جویم بسوى خدا و بسوى رسولش از کسى که پى ریزى کرد شالوده این کار را و پایه گذارى کرد بر آن بنیانش را
وَجَرى فى ظُلْمِهِ وَجَوْرِهِ عَلَیْکُمْ، وَعلى اَشْیاعِکُمْ، بَرِئْتُ اِلَى اللهِ وَاِلَیْکُمْ مِنْهُمْ،
و دنبال کرد ستم و ظلمش را بر شما و بر پیروان شما بیزارى جویم بدرگاه خدا و به پیشگاه شما از ایشان
وَاَتَقَرَّبُ اِلَى اللهِ، ثُمَّ اِلَیْکُمْ بِمُوالاتِکُمْ وَمُوالاةِ وَلِیِّکُمْ،
و تقرّب جویم بسوى خدا سپس به شما بوسیله دوستیتان و دوستى دوستان شما
وَبِالْبَرآئَةِ مِنْ اَعْدآئِکُمْ وَالنّاصِبینَ لَکُمُ الْحَرْبَ، وَبِالْبَرآئَةِ مِنْ اَشْیاعِهِمْ وَاَتْباعِهِمْ،
و به بیزارى از دشمنانتان و برپا کنندگان (و آتش افروزان) جنگ با شما و به بیزارى از یاران و پیروانشان
اِنّى سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَکُمْ، وَحَرْبٌ لِمَنْ حارَبَکُمْ، وَوَلِىٌّ لِمَنْ والاکُمْ، وَعَدُوٌّ لِمَنْ عاداکُمْ،
من در صلح و سازشم با کسى که با شما در صلح است و در جنگم با کسى که با شما در جنگ است و دوستم با کسى که شما را دوست دارد و دشمنم با کسى که شما را دشمن دارد
فَاَسْئَلُ اللهَ الَّذى اَکْرَمَنى بِمَعْرِفَتِکُمْ وَمَعْرِفَةِ اَوْلِیآئِکُمْ، وَرَزَقَنِى الْبَرآئَةَ مِنْ اَعْدآئِکُمْ، اَنْ یَجْعَلَنى مَعَکُمْ فِى الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ،
و درخواست کنم از خدایى که مرا گرامى داشت بوسیله معرفت شما و معرفت دوستانتان و روزیم کند بیزارى جستن از دشمنانتان را به این که قرار دهد مرا با شما در دنیا و آخرت
وَاَنْ یُثَبِّتَ لى عِنْدَکُمْ قَدَمَ صِدْق فِى الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ، وَاَسْئَلُهُ اَنْ یُبَلِّغَنِى الْمَقامَ الْمَحْمُودَ لَکُمْ عِنْدَاللهِ،
و پابرجا دارد براى من در پیش شما گام راست و درستى (و ثبات قدمى) در دنیا و آخرت و از او خواهم که برساند مرا به مقام پسندیده شما در پیش خدا
وَاَنْ یَرْزُقَنى طَلَبَ ثارى مَعَ اِمام هُدىً ظاهِر ناطِق بِالْحَقِّ مِنْکُمْ(12)،
و روزیم کند خونخواهى شما را با امام راهنماى آشکار گویاى به حق که از شما (خاندان) است
وَاَسْئَلُ اللهَ بِحَقِّکُمْ وَبِالشَّاْنِ الَّذى لَکُمْ عِنْدَهُ، اَنْ یُعْطِیَنى بِمُصابى بِکُمْ اَفْضَلَ ما یُعْطى مُصاباً بِمُصیبَتِهِ،
واز خدا خواهم به حقّ شما و بدان منزلتى که شما نزد او دارید که عطا کند به من بوسیله مصیبتى که از ناحیه شما به من رسیده بهترین پاداشى را که مى دهد به یک مصیبت زده از مصیبتى که دیده
مُصیبَةً ما اَعْظَمَها وَاَعْظَمَ رَزِیَّتَها فِى الاِْسْلامِ، وَفى جَمیعِ السَّمواتِ وَالاَْرْضِ،
براستى چه مصیبت بزرگى و چه داغ گرانى بود در اسلام و در تمام آسمانها و زمین
اَللّـهُمَّ اجْعَلْنى فى مَقامى هذا مِمَّنْ تَنالُهُ مِنْکَ صَلَواتٌ وَرَحْمَةٌ وَمَغْفِرَةٌ،
خدایا چنانم کن در این جا که ایستاده ام از کسانى باشم که برسد بدو از ناحیه تو درود و رحمت و آمرزشى
اَللّـهُمَّ اجْعَلْ مَحْیاىَ مَحْیا مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَمَماتى مَماتَ مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد،
خدایا قرار ده زندگیم را زندگى محمّد و آل محمّد و مرگم را مرگ محمّد و آل محمّد
اَللّهُمَّ اِنَّ هذا یَوْمٌ تَبَرَّکَتْ بِهِ بَنُو اُمَیَّةَ، وَابْنُ آکِلَةِ الاَْکبادِ، اَللَّعینُ ابْنُ اللَّعینِ،
خدایا این روز روزى است که مبارک و میمون دانستند آن را بنى امیه و پسر آن زن جگرخوار (معاویه) آن ملعون پسر ملعون (که لعن شده)
عَلى لِسانِکَ وَلِسانِ نَبِیِّکَ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ، فى کُلِّ مَوْطِن وَمَوْقِف وَقَفَ فیهِ نَبِیُّکَ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ،
بر زبان تو و زبان پیامبرت که درود خدا بر او و آلش باد در هر جا و هر مکانى که توقّف کرد در آن مکان پیامبرت صلى الله علیه و آله
اَللّـهُمَّ الْعَنْ اَبا سُفْیانَ وَمُعوِیَةَ وَیَزیدَ بْنَ مُعاوِیَةَ، عَلَیْهِمْ مِنْکَ اللَّعْنَةُ اَبَدَ الاْبِدینَ،
خدایا لعنت کن ابوسفیان و معاویه و یزید بن معاویه را که لعنت بر ایشان باد از جانب تو براى همیشه
وَهذا یَوْمٌ فَرِحَتْ بِهِ آلُ زِیاد وَآلُ مَرْوانَ بِقَتْلِهِمُ الْحُسَیْنَ صَلَواتُ اللهِ عَلَیْهِ،
و این روز روزى است که شادمان شدند به این روز دودمان زیاد و دودمان مروان بخاطر کشتنشان حضرت حسین صلوات الله علیه را
اَللّـهُمَّ فَضاعِفْ عَلَیْهِمُ اللَّعْنَ مِنْکَ وَالْعَذابَ،
خدایا پس چندین برابر کن بر آنها لعنت خود و عذاب [دردناک را]
اَللّـهُمَّ اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلَیْکَ فى هذَا الْیَوْمِ، وَفى مَوْقِفى هذا وَاَیّامِ حَیاتى، بِالْبَرآئَةِ مِنْهُمْ وَاللَّعْنَةِ عَلَیْهِمْ، وَبِالْمُوالاتِ لِنَبِیِّکَ وَآلِ نَبِیِّکَ عَلَیْهِ وَعَلَیْهِمُ اَلسَّلامُ
خدایا من تقرّب جویم بسوى تو در این روز و در این جایى که هستم و در تمام دوران زندگیم به بیزارى جستن از اینها و لعنت فرستادن بر ایشان و بوسیله دوست داشتن پیامبرت و خاندان پیامبرت که بر او و بر ایشان سلام باد
* سپس صد مرتبه مى گویى:

اَللّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِم ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَآخِرَ تابِع لَهُ عَلى ذلِکَ،
خدایا لعنت کن نخستین ستمگرى را که بزور گرفت حق محمّد و آل محمّد را و آخرین کسى که او را در این زور و ستم پیروى کرد
اَللّـهُمَّ الْعَنِ الْعِصابَةَ الَّتى جاهَدَتِ الْحُسَیْنَ، وَشایَعَتْ وَبایَعَتْ وَتابَعَتْ عَلى قَتْلِهِ، اَللّهُمَّ الْعَنْهُمْ جَمیعاً
خدایا لعنت کن بر گروهى که پیکار کردند با حسین(علیه السلام) و همراهى کردند و پیمان بستند و از هم پیروى کردند براى کشتن آن حضرت خدایا لعنت کن همه آنها را
آنگاه صد مرتبه مى گویى:

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللهِ، وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِنآئِکَ،
سلام بر تو اى ابا عبدالله و بر روانهایى که فرود آمدند به آستانت،
عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَبَقِىَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ، وَلا جَعَلَهُ اللهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ(13)،
بر تو از جانب من سلام خدا باد همیشه تا من زنده ام و برپاست شب و روز و قرار ندهد این زیارت را خداوند آخرین بار زیارت من از شما
اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ، وَعَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ، وَعَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ، وَعَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ
سلام بر حسین و بر على بن الحسین و بر فرزندان حسین و بر اصحاب و یاران حسین
سپس مى گویى:

اَللّـهُمَّ خُصَّ اَنْتَ اَوَّلَ ظالِم بِاللَّعْنِ مِنّى، وَابْدَأْ بِهِ اَوَّلاً ثُمَّ الثّانِىَ وَالثّالِثَ وَالرّابِعَ،
خدایا مخصوص گردان نخستین ستمگر را به لعنت من و آغاز کن بدان لعن اوّلى را و سپس دوّمى و سوّمى و چهارمى را
اَللّهُمَّ الْعَنْ یَزیدَ خامِساً، وَالْعَنْ عُبَیْدَ اللهِ بْنَ زِیاد وَابْنَ مَرْجانَةَ وَعُمَرَ بْنَ سَعْد وَشِمْراً،
خدایا لعنت کن یزید را در مرتبه پنجم و لعنت کن عبیدالله پسر زیاد و پسر مرجانه را و عمر بن سعد و شمر
وَ آلَ اَبى سُفْیانَ وَآلَ زِیاد وَآلَ مَرْوانَ اِلى یَوْمِ الْقِیمَةِ(14)
و دودمان ابوسفیان و دودمان زیاد و دودمان مروان را تا روز قیامت
آنگاه به سجده مى روى و مى گویى:

اَللّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشّاکِرینَ لَکَ عَلى مُصابِهِمْ اَلْحَمْدُ للهِِ عَلى عَظیمِ رَزِیَّتى،
خدایا مخصوص توست ستایش سپاسگزاران تو بر مصیبت زدگى آنها، ستایش خداى را بر بزرگى مصیبتم
اَللّهُمَّ ارْزُقْنى شَفاعَةَ الْحُسَیْنِ یَوْمَ الْوُرُودِ،
خدایا روزیم گردان شفاعت حسین(علیه السلام) را در روز ورود (به صحراى قیامت)
وَثَبِّتْ لى قَدَمَ صِدْق عِنْدَکَ مَعَ الْحُسَیْنِ وَاَصْحابِ الْحُسَیْنِ، اَلَّذینَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ.(15)
و ثابت بدار گام راستیم را در نزد خودت با حسین(علیه السلام) و یاران حسین آنان که بى دریغ دادند جان خود را در راه حسین علیه السلام.
یادآورى:
1ـ از روایت علقمه از امام باقر(علیه السلام) استفاده مى شود که این زیارت براى دور و نزدیک هر دو وارد شده است و خوب است در ابتدا سلامى به حضرت دهند و دو رکعت نماز بخوانند و سپس شروع به خواندن زیارت کنند.(16)
2ـ کسانى که موفّق به گفتن صد مرتبه لعن و سلام نباشند، مى توانند به یک مرتبه (به قصد رجا) قناعت کنند و در روایتى از امام هادى(علیه السلام) در مورد چنین اشخاصى آمده است که هر کس لعن و سلام زیارت عاشورا را یک بار بخواند و پس از لعن نود و نه بار بگوید: «اَللّهُمَّ الْعَنْهُمْ جَمِیعاً» و پس از سلام نیز نود و نه بار بگوید: «اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَعَلَى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَعَلَى اَوْلاَدِ الْحُسَیْنِ وَعَلَى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ» کفایت مى کند.(17)

3ـ در فصل زیارات امیرمؤمنان(علیه السلام) (پاورقى زیارت صفوان، زیارت سوم از زیارت مطلقه) گذشت که آنچه به عنوان دعاى علقمه بعد از زیارت عاشورا معروف شده، جایگاه اصلى اش آنجاست لذا از این جا حذف شده و به آن جا منتقل گردیده است، (رجوع شود به : پاورقى صفحه 275). گرچه بر اساس روایت صفوان از امام صادق(علیه السلام) هر جا که زیارت عاشورا خوانده شود، مى توان این دعا را نیز پس از آن خواند.(18)

 

فهرست کامل مفاتیح الجنان