فضیلت و اهمیت ماه رمضان
امام صادق(ع) در مورد ارزش ماه رمضان می فرمایند: «شَهْرُ رَمَضَانَ لَا یُشْبِهُهُ شَیْءٌ مِنَ الشُّهُورِ، لَهُ حَقٌّ وَ حُرْمَةٌ، أَکْثِرْ مِنَ الصَّلَاةِ مَا اسْتَطَعْتَ.» (ماه رمضان شبیه هیچ یک از ماه های سال نیست، این ماه حق و حرمتی دارد. تا آنجا که می توانی در این ماه در نماز بکوش.)
هیچ ماهی از ماه های سال شبیه ماه رمضان نیست. حتی اهل بیت(ع) می فرمودند که نگویید رَمَضان، زیرا رمضان از اسماء الهی است و آن را با احترام یاد کنید و بگویید «شهر رمضان». در روایات آمده است که در قیامت، ماه رمضان هم مانند قرآن از برخی شفاعت می کند.
لذا می توان گفت که از یک طرف ظرفی داریم که همانا ماه رمضان است، و مظروفی به نام روزه و عبادات دیگر که در این ماه واقع می شود.
ماه رمضان؛ ماه نزول همه ی کتب آسمانی
شاید این مطالب را هم بپسندید:
بنا بر بیانات اولیای الهی، تمام کتاب های آسمانی در ماه رمضان نازل شده اند. پیامبر اکرم(ص) می فرمایند: «نَزَلَتْ صُحُفُ إِبْرَاهِیمَ(ع) فِی أَوَّلِ لَیْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ أُنْزِلَتِ التَّوْرَاةُ لِسِتٍّ مَضَیْنَ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ أُنْزِلَ الْإِنْجِیلُ لِثَلَاثَ عَشْرَةَ لَیلَةً خَلَتْ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ أُنْزِلَ الزَّبُورُ لِثَمَانِیةَ عَشَرَ خَلَوْنَ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ أُنْزِلَ الْقُرْآنُ فِی ثَلَاثٍ وَ عِشْرِینَ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ.» یعنی صحف ابراهیم(ع) شب اول ماه رمضان بر ایشان نازل شد، تورات شب ششم ماه رمضان بر موسی(ع) نازل شد، انجیل در شب سیزدهم ماه رمضان بر عیسی(ع) نازل شد، زبور داود(ع) در شب 18 ماه رمضان نازل شد و قرآن در شب 23 ماه رمضان بر پیغمبر اکرم(ص) نازل شد؛ بنابراین با حلول ماه مبارک رمضان، گویی کتب الهی باز می گردند و بهار تلاوت آیات الهی آغاز می گردد.
هشدار پیامبر اکرم(ص) نسبت به اغتنام فرصت ماه رمضان
امام صادق(ع) می فرمایند که هنگامی که ماه شعبان به روزهای پایانی خود می رسید، رسول خدا(ص) به بلال دستور می دادند که مردم را به مسجد فرا بخواند، سپس ایشان به منبر تشریف می بردند و بعد از حمد و ثنای الهی می فرمودند: «أَیُّهَا النَّاسُ، إِنَّ هَذَا الشَّهْرَ قَدْ خَصَّکُمُ اللَّهُ بِهِ وَ حَضَرَکُمْ وَ هُوَ سَیِّدُ الشُّهُورِ، لَیْلَةٌ فِیهِ <خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ>، تُغْلَقُ فِیهِ أَبْوَابُ النَّارِ وَ تُفَتَّحُ فِیهِ أَبْوَابُ الْجِنَانِ، فَمَنْ أَدْرَکَهُ وَ لَمْ یُغْفَرْ لَهُ فَأَبْعَدَهُ اللَّهُ[13]». (ای مردم، بدانید که همانا خداوند شما را به این ماه عزیز اختصاص داده است و آن سرور همه ی ماه هاست. شبی در آنست که از هزار ماه بهتر است، در این ماه درهای آتش قفل شده و درهای بهشت گشوده می شود. پس هر کس این ماه را درک کند و مورد مغفرت قرار نگیرد، پس خدا او را (از رحمتش) دور گرداند.) بیان حضرتش خطاب دعایی در قالب نفرین است که شدت زشتی و دوری این سه گروه را از رحمت الهی بیان میدارد؛ چنان که در بیان دیگری نیز فرمودند: «مَن انْسَلَخَ عَنْهُ شَهْرُ رَمَضَانَ وَ لَمْ یُغْفَرْ لَهُ، فَلَا غَفَرَ اللَّهُ لَهُ»؛ یعنی کسی که ماه رمضان بر او بگذرد و مشمول مغفرت پروردگار قرار نگیرد، خدا او را نیامرزد! وقتی پیغمبر رحمت چنین بگوید، معلوم است که هشدار چقدر جدی است.
به عبارت دیگر، اگر در این ماه شیاطین را در غل و زنجیر نکرده بودند و رحمت های پروردگار نازل نمی شد و ملائکه رحمت کمک نمی کردند و در عین حال کسی مرتکب گناه می شد، این قطعاً ناپسند بود، ولی از همه بدتر این است که انسان را وارد باغی کرده و در میان گل و ریحان و چمن قرار داده باشند و شیاطین را در غل و زنجیر کرده و از او پذیرایی کنند، و او در چنین حالی به دنبال خوردن لجنها و کثافات باغ برود، یعنی خود را در این ماه آلوده ی گناهان کند! با چنین آدمی چه باید کرد؟! لذا اینکه در روایات آمده است که شیطان در ماه رمضان در غل و زنجیر است، یک هشدار جدی برای همه است تا خود را محک بزنیم و اگر دیدیم که ماه رحمت فرا رسید و باز هم مانند ماه های دیگر زشتی هایی از ما سر زد، باید به حال خود بگرییم و در وضع خود تجدید نظر اساسی کنیم و مبادا که مشمول این نفرین نبوی(ص) قرار بگیریم! «أَعاذَنا اللهُ مِن شُرورِ أَنفُسِنا وَ سَیِّئاتِ أَعمالِنا.»
اینکه پروردگار متعال می فرماید: <وَ لَقَدْ ذَرَأْنا لِجَهَنَّمَ کَثیراً مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ> (بسیارى از جن و انس را براى جهنم آفریده ایم.) تعبیر تندی است که شاید متوجه آن هاست که در ماه رمضان هم گناه می کنند؛ زیرا گویی جوهره ی آنها جهنمی است که حتی در حریم ماه رمضان که بستر هدایت و رحمت و مغفرت الهی فراهم است و زمینه ی هیچ گناهی وجود ندارد، باز هم دست از آلودگی ها بر نمی دارند.
منبع:هدانابرگرفته ازکتاب ادب حضور(دفترسوم-مراقبات ماه رمضان)
