چرا حضرت مریم بدور از تربیت پدر نزد جناب زکریا علیه السلام پرورش یافت

سوره آل عمران، آيه 37: «فَتَقَبَّلَها رَبُّها بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَ أَنْبَتَها نَباتاً حَسَناً وَ كَفَّلَها زَكَرِيَّا …»

در تاريخ آمده است، پدر مريم (عمران) قبل از تولد او چشم از جهان فرو بست و مادر او را بعد از تولد به بيت المقدس نزد دانشمندان و علماى يهود آورد و گفت: اين كودك هديه به بيت المقدس است، سرپرستى او را يك نفر از شما به عهده بگيرد، و چون آثار عظمت در چهره او نمايان بود و در خاندان شايسته ‏اى متولد شده بود، گفتگو در ميان دانشمندان بنى اسرائيل در گرفت و هر يك مى ‏خواست افتخار سرپرستى مريم، نصيب او شود.

تعبير به “انبتها” از ماده “انبات” به معنى رويانيدن در مورد پرورش مريم اشاره به جنبه ‏هاى تكامل معنوى، روحانى و اخلاقى مريم است. ضمنا اين جمله اشاره به نكته لطيفى دارد و آن اينكه كار خداوند، انبات و رويانيدن است يعنى همانگونه كه در درون بذر گل ها و گياهان استعدادهايى نهفته است كه زير نظر باغبان پرورش مى‏ يابد و آشكار مى‏ شود، در درون وجود آدمى و اعماق روح و فطرت او نيز همه گونه استعدادهاى عالى نهفته شده است كه اگر انسان خود را تحت تربيت مربيان الهى كه باغبان هاى باغستان جهان انسانيت ‏هستند قرار دهد، به سرعت پرورش مى‏ يابد و آن استعدادهاى خدا داد آشكار مى ‏شود، و انبات به معنى واقعى كلمه صورت مى‏ گيرد.

خداي سبحان امثال موساي كليم (عليه‌السلام) را در دستگاه فرعوني مي ‏پروراند: آن حضرت هر چند با نوشيدن شير مادر رشد كرد و قسمت مهم رشد معنوي خود را در محضر پيامبر بزرگواري چون حضرت شعيب با آن آزمون‏ هاي الهي به سر برد، برخي روزهاي رشد خود را در دربار فرعون گذراند، تا از نزديك شاهد مفاسد، فجايع و كشمكش‏ هاي سياسي آل فرعون باشد و آمادگي ‏هاي لازم براي مبارزه با فرعونيان را به دست آورد؛ امّا حضرت مريم (سلام الله عليها) كه بايد بدون همسر، مادر پيامبري مانند حضرت عيسي (عليه‌السلام) شود، شايسته است در محيطي امن و روحاني و به دست انساني شايسته و الهي چون حضرت زكريّا (عليه‌السلام) تربيت شود: ﴿وكَفَّلَها زَكَرِيّا﴾[1].

 

پي نوشت:

[1] آل عمران/37.

تفسير نمونه، ج‏2، ص 528-530.

تسنيم، ج14، ص 153 و 154.