راز و نیاز کسانى است که یاد خدا را مى طلبند و از او مى خواهند، که ذکر و یادش را در همه جا و همه حال بر قلب و جانشان فرود آرد و آن را انیس و مونسشان گرداند; آنان که مى دانند جز با یاد او دلها آرام نمى گیرد و جز با رؤیت معنوى جمال حق، جانها آرامش نمى یابد.(بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِبه نام خداوند بخشنده مهرباناِلهى لَوْلاَ الْواجِبُ مِنْ قَبُولِ اَمْرِکَ، لَنَزَّهْتُکَ مِنْ ذِکْرى اِیّاکَ،خدایا اگر پذیرفتن فرمانت واجب نبود تو را پاکتر از آن مى دانستم که من نام تو را به زبان آرم گذشتهعَلى اَنَّ ذِکْرى لَکَ بِقَدْرى لا بِقَدْرِکَ، وَما عَسى اَنْ یَبْلُغَ مِقْدارى حَتّى اُجْعَلَ مَحَلاًّ لِتَقْدیسِکَ،از این که ذکرى که من از تو کنم به اندازه فهم من است نه به مقدار مقام تو و تازه مگر چه اندازه امید است قدرم بالا رود کهمحل تقدیس تو قرار گیرموَمِنْ اَعْظَمِ النِّعَمِ عَلَیْنا جَرَیانُ ذِکْرِکَ عَلى اَلْسِنَتِنا، وَاِذْنـُکَ لَنا بِدُعآئِکَ وَتَنْزیهِکَ وَتَسْبیحِکَ،و از بزرگترین نعمتهاى تو بر ما همان جریان داشتن ذکر تو بر زبان ماست و همان اجازه اى است که براى دعا کردن و به پاکى ستودنت به ما دادىاِلهى فَاَلْهِمْنا ذِکْرَکَ فِى الْخَلاءِ وَالْمَلاءِ، وَاللَّیْلِ وَالنَّهارِ، وَالاِْعْلانِ وَالاِْسْرارِ،خدایا پس ذکر خویش را به ما الهام کن در خلوت و جلوت و شب و روز و آشکار و نهانوَفِى السَّرّآءِ وَالضَّرّآءِ، وَآنِسْنا بِالذِّکْرِ الْخَفِىِّ، وَاسْتَعْمِلْنا بِالْعَمَل الزَّکِىِّ، وَالسَّعْىِ الْمَرْضِىِّ،و درخوشى و ناخوشى و ما را به ذکر خفى و پنهانت مأنوس کن و به کار پاکیزه و کوشش خداپسند واداروَجازِنا بِالْمیزانِ الْوَفِىِّ، اِلهى بِکَ هامَتِ الْقُلُوبُ الْوالِهَةُ، وَعَلى مَعْرِفَتِکَ جُمِعَتِ الْعُقُولُ الْمُتَبایِنَةُ،و پاداش ما را به سنگ تمام بده خدایا دلهاى شیدا همه سرگشته و تشنه تواند و خِرَدهاى متفرق و جدا همه در مورد شناسایى و معرفت تو متفق گشته اند
فَلا تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ اِلاَّ بِذِکْراکَ، وَلا تَسْکُنُ النُّفُوسُ اِلاَّ عِنْدَ رُؤْیاکَ،و از این رو دلها جز به یاد تو آرام نگیرند وجانها جز به مشاهده جمالت تسکین نیابنداَنْتَ الْمُسَبَّحُ فى کُلِّ مَکان، وَالْمَعْبُودُ فى کُلِّ زَمان، وَالْمَوْجُودُ فى کُلِّ اَوان،تویى که در هر جا تسبیحت گویند و در هر زمانى پرستش کنند و در هر آن موجود بوده اىوَالْمَدْعُوُّ بِکُلِّ لِسان، وَالْمُعَظَّمُ فى کُلِّ جَنان، وَاَسْتَغْفِرُکَ مِنْ کُلِّ لَذَّة بِغَیْرِ ذِکْرِکَ،و به هر زبان تو را خوانند و در هر دلى تو را به بزرگى یاد کنند و از تو آمرزش خواهم از هر لذتى جز لذت تووَمِنْ کُلِّ راحَة بِغَیْرِ اُنْسِکَ، وَمِنْ کُلِّ سُرُور بِغَیْرِ قُرْبِکَ، وَمِنْ کُلِّ شُغْل بِغَیْرِ طاعَتِکَ،و از هر آسایشى جز انس با تو و از هر شادمانى بجز قرب تو و از هر سرگرمى به جز فرمانبرداریتاِلهى اَنْتَ قُلْتَ وَقَوْلُکَ الْحَقُّ: یا اَیُّهَا الَّذینَ امَنُوا اذْکُرُوا اللهَ ذِکْراً کَثیراً، وَسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَاَصیلاً.خدایا تو فرمودى و گفته ات حق است «اى کسانى که ایمان آورده اید خدا را یاد کنید یاد کردن بسیار و تسبیح او گویید در بامداد و پسین»وَقُلْتَ وَقَوْلُکَ الْحَقُّ: فَاذْکُرُونى اَذْکُرْکُمْ. فَاَمَرْتَنا بِذِکْرِکَ،و نیز فرمودى و گفته ات حق است «مرا یاد کنید تا من هم شما را یاد کنم»وَ وَعَدْتَنا عَلَیْهِ اَنْ تَذْکُرَنا تَشْریفاً لَنا وَتَفْخیماً وَاِعْظاماً،پس تو ما را به یاد کردنت دستور فرمودى و به ما وعده دادى که براى شرافت و عزت و عظمت بخشى به ما تو هم ما را یاد کنىوَ ها نَحْنُ ذاکِرُوکَ کَما اَمَرْتَنا، فَاَنْجِزْ لَنا ما وَعَدْتَنا، یا ذاکِرَ الذّاکِرینَ، وَیا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.و ما هم اکنون مطابق فرمانت تو را یاد کنیم پس تو هم به وعده خویش وفا کن اى که از یادکنندگانت یاد کنى و اى مهربانترین مهربانان.
