عقد كردن در احرام
سوم- عقد كردن زن براى خود يا براى ديگرى چه محرم باشد يا محلّ.
360- شاهد شدنِ محرم براى عقد، جايز نيست،[1] اگرچه عقد براى غير محرم باشد.
361- شهادت بر عقد، اگرچه در حال احلال،[2] شاهدِ آن عقد شده باشد، احتياط در ترك آن[3] است هرچند جايز بودن آن، خالى از قوت نيست.
[1] ( 3). آيات عظام مكارم، نورى: احتياط واجب.
آيةاللَّه بهجت: حاضرشدن درمجلسعقد وشاهد شدن برآن، برمحرمحراماست.( مناسك، مسأله 235).
آيات عظام تبريزى، خويى، سيستانى: شاهد شدن بر عقد، بنابر قول مشهور، بر محرم حرام است و اين قول موافق احتياط است.
[2] ( 4). آية اللَّه تبريزى، آية اللَّه خويى: دليلش ظاهر نيست.
آيةاللَّه صافى، آية اللَّه گلپايگانى: شهادت بر عقد جايز نيست، اگرچه پيش از احرام شاهد شده باشد.
آية اللَّه فاضل: شهادت دادن به عقد در حال احرام جايز است، هرچند احتياط مستحب در ترك آن است.
[3] ( 5). آية اللَّه بهجت، آيةاللَّه مكارم: بنابر احتياط واجب
362- خواستگارى در حال احرام، بنابر اقوى جايز است و احتياط[1] در ترك است.
شاید این مطالب را هم بپسندید:
363- رجوع به مطلقه رجعيّه، در حال احرام، مانع ندارد.
364- اگر محرم زنى را با علم به حكم، براى خود عقد كند، آن زن بر او حرام دائمى مىشود؛ واگر با جهل به حكم عقد كند، عقدْ باطل است، ولى حرام دائمى[2] نمىشود، هرچند احتياط آن است[3] كه با آن زن ازدواج نكند؛ خصوصاً اگر با او نزديكى هم كرده باشد.
365- در احكام ذكر شده، ظاهراً فرقى بين عقد موقّت و دائمى نيست.
366- اگر محلّ، محرمهاى را عقد كند، احتياط آن است[4] كه با او نزديكى نكند و او را طلاق داده و هيچ وقت با او ازدواج نكند.
367- اگر كسى زنى را براى محرمى عقد كند، اگر هر سه عالم به حكم[5] باشند، با فرض دخول، بر هر يك از آنها، يك شتر كفّاره است؛ و بدون دخول، كفّاره ندارد؛ و اين حكم ثابت است چه زن و عاقد، مُحِلّ باشند يا محرم؛ ولى اگر بعضى از آنها حكم را مىدانند و بعضى نمىدانند، فقط بر آنكه مىداند، كفّاره است.
[1] ( 1). آيات عظام تبريزى، خويى، صافى، فاضل، گلپايگانى، مكارم، نورى: بنابر احتياط واجب محرم نبايد خواستگارى نمايد.
[2] ( 2). آية اللَّه نورى: در صورت عدم دخول، و در صورت دخول حرام دائمى مىشود.
آية اللَّه بهجت: اگر جاهل بود حرام ابدى نمىشود، اگرچه دخول كند، بنابر اظهر و اشهر.( كتاب نكاح، ص 48).
[3] ( 3). آية اللَّه مكارم: اين احتياط مستحب است.
[4] ( 4). آية اللَّه بهجت: احوط اتّحاد حكم مرد و زن است بلكه خالى از وجه نيست.( كتاب نكاح، ص 48).
آيات عظام تبريزى، خويى، سيستانى، صافى، فاضل و گلپايگانى: در صورتى كه زن محرم باشد و مردى كه محرم نيست او را به عقد خود درآورد، اين عقد باطل است و چنانچه زن عالم به حكم بوده است موجب حرمت ابدى هم مىشود.( آية اللَّه سيستانى: حكم اخير مبنى بر احتياط است).
[5] ( 5). آيات عظام: بهجت، سيستانى: و عالم به موضوع.
منبع: سایت هدانا برگرفته از مناسك حج با حواشى و مطابق با فتاوای دوازده نفر از مراجع معظم تقلید/ متن اصلی از رساله امام خمینی و مُحشی حضرات آیات: خامنه ای، سیستانی، صافی گلپایگانی، مکارم شیرازی، نوری همدانی، وحید خراسانی، بهجت،فاضل ، خویی، گلپایگانی، تبریزی.
