سلام علیکم
فهم قرآن را در کنار روایات معصومین باید داشته باشیم، ارتباط با کفار برای اینکه آنها را با استدلال و برهان و رفتار مومنانه به دین و راه حق دعوت کنیم، اشکال ندارد و خود پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم با همین ارتباطات و مناظرات بسیاری از ایشان را به اسلام فرا خواندند. اما دوستی با کفار به این معنا که ولایت آنها را بپذیریم، یا تسلط بر مسلمانان داشته باشند، مثل رابطه ای که بر خی از کشورهای عرب با اسرائیل دارند، حرام و مصداق بارز ذلت و عدم ایمان است. قرآن کریم می فرماید: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ أَتُرِيدُونَ أَنْ تَجْعَلُوا لِلَّهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَانًا مُبِينًا. سوره نساء ۱۴۴٫ ای کسانی که ایمان آورده‌اید! غیر از مؤمنان، کافران را ولّی و تکیه‌گاه خود قرار ندهید! آیا می‌خواهید (با این عمل،) دلیل آشکاری بر ضدّ خود در پیشگاه خدا قرار دهید؟!

امید به اینکه کفار مشکلات ما را حل کنند، یا در پناه دوستی با آنها نفعی به ما برسد،رابطه با کافر به جهت خرسندی از کفرش،دوستی با کافران برای رسیدن به مطامع دنیوی و تثبیت کفر، مورد نکوهش قرآن کریم و روایات معصومین علیهم السلام است. اما رابطه مسالمت آمیز برای اینکه زمینه هدایت آنها فراهم شود بحث دیگری است که در روایات و آیات قرآن کریم آمده است.
وفقکم الله لکل الخیر