حدیث درباره تسبیح حیوانات

سرّ تنوّع وجدايى حيوانات

از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «تمام حيوانات وحشى ومرغان ودرندگان وساير مخلوقات پروردگار با يكديگر زندگى مى‌كردند، تا آنكه قابيل برادرش هابيل را كشت. پس در اين زمان از يكديگر نفرت پيدا كردند وگريختند وهر حيوانى به شكل خود درآمد».[1]

حيوانات وتسبيح خدا

1. در احاديث معتبر مى‌خوانيم كه امام صادق عليه السلام فرمود: «هيچ مرغ وحيوانى در دريا وصحرا شكار نمى‌شود، مگر اينكه تسبيح خدا را ترك گويد».[2]
2. از امام حسين عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «هنگامى كه كركس فرياد زند مى‌گويد: اى فرزند آدم، به هر روشى كه بخواهى زندگى كن ولى بدان پايانش مرگ است.
سپس براى هر يك از پرندگان تسبيح يا نصيحتى بيان كرده، آنگاه حضرت فرمود:

هيچ مخلوقى نيست مگر اينكه او را تسبيحى است همان‌گونه كه خداوند فرمود: (وَإِنْ مِنْ شَىْءٍ إِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَلَـكِنْ لاَ تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ)[3] ».[4]

[1] . علل الشرايع، ج 1، ص 4، باب 5، ح 1.
[2] . تفسير عيّاشى، ج 2، ص 294، ح 83.
[3] . ترجمه: «وهر موجودى تسبيح وحمد او مى‌گويد؛ ولى شما تسبيح آنها را نمى‌فهميد». سوره اسراء، آيه44.
[4] . بحارالأنوار، ج 64، ص 27 ـ 29، ح 8.