آیا شیعه معتقد به تحریف قرآن است؟

شیعه و اعتقاد به تحریف قرآن!

پرسش : آیا همان طور که ابن حزممى گوید شیعهمعتقد به تحریف قرآن است؟

پاسخ اجمالی

ابن حزم مدعی است: شیعه معتقد به تحریف قرآن و پدید آمدن حذف و زیاده در آیات آن است. اما بهترین دلیل بر رد ادعای او قرآن های موجود در میان شیعیان است که هیچ تفاوتی با قرآن های موجود در میان سایر مذاهب اسلامی ندارد. ضمن اینکه هیچ کدام از بزرگان و علمای شیعه در طول تاریخ چنین اعتقادی نداشته اند. 

پاسخ تفصیلی

ابن حزم [بدون ذکر دلیل و مدرکی] مى گوید:
شیعه امامى از آغاز، معتقد به تحریف قرآن بوده و هست. مى گوید: بسیارى از آیات آن حذف، و بسیارى بر آن افزوده شده، و بسیارى از آن نیز تحریف شده است. تنها یک نفر از آنها این عقیده را نداشته که او هم تظاهر به معتزلى بودن مى کرده؛ زیرا قائل به تحریف قرآنرا کافر مى دانسته، و او على بن حسن(1) بن موسى بن محمّد است.
پاسخ: [بهترین دلیل برای اثبات دروغ بودن این مطلب قرآن های موجود در نزد شیعیان است که تفاوتی با سایر قرآن ها ندارد و هیچ شیعهای (حتی عوام) هم آن را تحریف شده نمی داند.]

اى کاش او کتاب معتبرى از شیعه نشان مى داد که چنین افترایى در آن باشد. ولى خواننده اگر تحقیق و پژوهش نماید، مى یابد که بزرگان شیعه همگى منکر این افترا هستند؛ بزرگانى چون شیخ صدوق در کتاب «عقاید»(2) خود، شیخ مفید(3)، شیخ طوسى در «تبیان»(4)، امین الاسلام طبرسى در «مجمع البیان»(5)، علم الهدى سیّد مرتضى(6) که خود نویسنده به آن اعتراف کرده، و دیگران؛ بنابراین آن گونه که این ساده لوح پنداشته، سیّد مرتضى در میان شیعه تنها کسى نیست که منکر تحریف مى باشد. و چطور شیعه چنین افترایى را قبول داشته باشد و حال آنکه در خود قرآن آیهاى دالّ بر محافظت قرآناز تحریف، آمده است.(7)، (8)

پی نوشت:(

1). در الِفَصل، ج 4، ص 182 چنین آمده است، و در کتاب هاى اهل سنّت نیز از خود او چنین نقل کرده اند، و صحیح آن على بن حسین، یعنى سیّد مرتضى علم الهدى مى باشد.
(2). الاعتقادات فی دین الإمامیّة، ص 59، باب 33.
(3). أوائل المقالات، ص 93 ـ 95.
(4). التبیان فی تفسیر القرآن، ج 1، ص 3 (مقدمه).
(5). مجمع البیان، ج 6، ص 508.
(6). أمالی سیّد مرتضى، ج 2، ص 84.
(7). اشاره به آیه «اِنّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَ اِنّا لَهُ لَحافِظُون» (سوره حجر، آیه 9).
(8). گردآوری از کتاب: گزیده ای جامع از الغدیر، علامه شیخ عبدالحسین امینی، ترجمه محمد حسین شفیعی شاهرودی، موسسه میراث نبوت، چاپ سوم، ص 283.