آداب چراغ افروختن

1. از حضرت صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «چهار چيز است كهكسى از آن نفعى نمى‌برد وتباه مى‌شود، يكى از آنها روشن كردن چراغ (به هنگام روشنى هوا) در ماهتاب است».[4]
2. از حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «پنج چيز تباه مى‌شود: چراغى كه هنگام آفتاب روشن كنند نور آن ضايع شده واز روشنايى‌اش بهره‌اى برده نمى‌شود، بارانى كه بر زمين شوره‌زار ببارد تباه شده واز آن نفعى برده نمى‌شود، غذايى كه تهيّه‌كننده آن خود را به زحمت بيندازد وآن را به كسى دهد كه سير باشد واز آن استفاده نكند، زن زيبا وخوشرويى كه عروسش كنند ونزد شوهر عنين ببرند، نيكى به شخصى كه شكر نكند».[5]
3. از حضرت صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «روشن كردن چراغ (اندكى) پيش از غروب آفتاب، پريشانى را برطرف وروزى را فراوان مى‌كند».[6]
4. در حديثى معتبر مى‌خوانيم كه حضرت رسول صلى الله عليه و آله فرمود: «وارد شدن به خانه تاريك كراهت دارد، مگر اينكه چراغى يا آتشى افروخته باشند».[7]
5. از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «هنگامى كه چراغى به داخل خانه مى‌آورند اين دعا را بخوان: اَللّهُمَّ اجْعَلْ لَنا نُورآ نَمْشي بِهِ فِى النّاسِوَلا تَحْرِمْنا نُورَکَ يَوْمَ نَلْقاکَ وَاجْعَلْ لَنا نُورآ، اِنَّکَ نُورٌ لا اِلـهَ اِلّا اَنْتَ[8] وهنگامى كه چراغ را خاموش كند بگويد: اَللّهُمَّ اَخْرِجْنا مِنَ الظُّلُماتِ اِلَى النُّورِ».[9]

[4] . خصال، ج 1، ص 240، ح 128؛ بحارالأنوار، ج 66، ص 332، ح 10.
[5] . امالى طوسى، ج 1، ص 291.
[6] . كافى، ج 6، ص 532، ح 13.
[7] . همان، ص 534، ح 6.
[8] . ترجمه: «بار خدايا، براى ما نورى قرار ده كه با آن در بين مردم رفت وآمدكنيم (و دوست را از دشمنبشناسيم) ودر روزى كه تو را ملاقات مى‌كنيم از نور خود مرا محروم نكن واز براى ما (در آن روز) نورى قرارده، زيرا تو نورى ومعبودى جز تونيست».
[9] . ترجمه: «خدايا، ما را از تاريكى‌ها به سوى نور هدايت كن». مكارم الأخلاق،ص 288.