چه کسی در اسلام اولین پایه گذار تقیه بود؟ محمد حنقیه یا از ائمه شیعه اثنی عشر بودند؟

تقیه

چه کسی در اسلام اولین پایه گذار تقیه بود؟ محمد حنقیه یا از ائمه شیعه اثنی عشر بودند؟

خيلى از انبياء تقيّه داشته اند و تا زمان بعثتشان يا دين خود را آشكار نمى كردند يا آن را فقط به صورت پرسشى از ديگران مطرح مى نمودند و به صراحت نمى گفتند كه اين اعتقاد من است. امّا در اسلام، رسول خدا (ص) تا قبل از بعثتشان با اين كه موحّد بودند امّا مدّعى توحيد نبودند. از زمان بعثت نيز تا سه سال تمام مسلمين اهل تقيّه بودند. حضرت ابوطالب (ع) نيز تا آخر عمر شريفشان تقيه كردند. وقتى ياسر و سميّه و فرزندشان عمّار دستگير شدند، ياسر و سميّه به جرم موحّد بودن شهيد شدند ولى عمّار به ظاهر ابراز بازگشت از اسلام نمود و نجات يافت و خداوند متعال نيز كار او را تأييد نموده فرمود:

«مَنْ كَفَرَ بِاللَّهِ مِنْ بَعْدِ إيمانِهِ إِلاَّ مَنْ أُكْرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإيمانِ وَ لكِنْ مَنْ شَرَحَ بِالْكُفْرِ صَدْراً فَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ مِنَ اللَّهِ وَ لَهُمْ عَذابٌ

عَظيم كسانى كه بعد از ايمان كافر شوند بجز آنها كه تحت فشار واقع شده‏اند در حالى كه قلبشان آرام و با ايمان است آرى، آنها كه سينه ى خود را براى پذيرش كفر گشوده‏اند، غضب خدا بر آنهاست و عذاب عظيمى در انتظارشان است» (النحل: 106)

وقتى عمّار تقيّه نمود مردم گفتند او كافر شده و خداوند متعال با نازل نمودن اين آيه مرتدّين را اهل جهنّم خواند ولى اضافه نمود كه اگر كسى در حال اضطرار اظهار كفر كند ولى قلبش مومن باشد از اين حكم بيرون خواهد بود.

همچنين خداوند متعال در تأييد تقيّه فرمود: «وَ قالَ رَجُلٌ مُؤْمِنٌ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَكْتُمُ إيمانَهُ أَ تَقْتُلُونَ رَجُلاً أَنْ يَقُولَ رَبِّىَ اللَّهُ وَ قَدْ جاءَكُمْ بِالْبَيِّناتِ مِنْ رَبِّكُمْ وَ إِنْ يَكُ كاذِباً فَعَلَيْهِ كَذِبُهُ وَ إِنْ يَكُ صادِقاً يُصِبْكُمْ بَعْضُ الَّذى يَعِدُكُمْ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدى مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ كَذَّابٌ

و مرد مؤمنى از آل فرعون كه ايمان خود را پنهان مى‏داشت گفت: «آيا مى‏خواهيد مردى را بكشيد بخاطر اينكه مى‏گويد: پروردگار من «اللَّه» است، در حالى كه دلايل روشنى از سوى پروردگارتان براى شما آورده است؟ اگر دروغگو باشد، دروغش دامن خودش را خواهد گرفت و اگر راستگو باشد، (لا اقل) بعضى از عذابهايى را كه وعده مى‏دهد به شما خواهد رسيد خداوند كسى را كه اسرافكار و بسيار دروغگوست هدايت نمى‏كند.» (غافر: 28)

همچنين اصحاب كهف، اهل تقيّه بودند تا اينكه بالاخره ايمان خود را آشكار نمودند و مورد تعقيب قرار گرفتند و به غار پناه بردند.

حاصل كلام آنكه:

تقيّه همواره در ميان انبياء و صالحان بوده و در اسلام نيز بنيانگذار اصلى آن خود رسول خدا (ص) بوده و بعد از ايشان مسلمانان نخستين اهل تقيّه بودند و نيز حضرت ابوطالب و جناب عمّار تقيّه نمودند و قرآن كريم نيز تقيّه را به هنگام ضرورت تأييد نموده و البته حكم عقل نيز همين است.