نماز ليلة الدفن
نماز لیلة الدفن (شب بعد از دفن میّت) دو رکعت است که در رکعت اوّل «حمد» و «آیة الکرسى» خوانده مى شود و در رکعت دوم یک مرتبه «حمد» و ده بار سوره «انّا انزلناه»; وقتى که نماز به پایان رسید، مى گویى:
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَابْعَثْ ثَوابَهُما اِلى قَبْرِ فُلان.
خدایا درود بفرست بر محمّد و آل محمّد و بفرست ثواب آن نماز را به قبر فلان کس.
که به جاى «فلان» نام میّت را ذکر مى کنى.(1)
و این یکى از بهترین هدایاست که انسان مى تواند براى اموات خود در آن شب پرخوف و خطر بفرستد. این نماز را مى توان براى هر مؤمنى خواند و هرچند نفر بخوانند خوب است.
نمازى ديگر براى ليلة الدّفن
شاید این مطالب را هم بپسندید:
از حضرت رسول اکرم(صلى الله علیه وآله) روایت شده است که فرمود: بر میّت ساعتى سخت تر از شب اوّل قبر نیست، پس با صدقه دادن به اموات خویش رحم کنید، و اگر نتوانستید براى آنان صدقه بدهید، دو رکعت نماز بگذارید بدین گونه که در رکعت اوّل سوره «حمد» یک مرتبه و سوره «توحید» دو بار خوانده شود و در رکعت دوم سوره «حمد» یک بار و سوره «تکاثر» نیز ده بار خوانده شود، پس از سلام نماز گفته شود:
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد،وَ ابْعَثْ ثَوابَهُما اِلى قَبْرِ ذلِکَ الْمَیِّتِ، فُلانِ بْنِ فُلان.
خدایا درود فرست بر محّمد و آل محمّد و بفرست ثواب این نماز را به سوى قبر این مرده فلانى پسر فلانى.
(به جاى فلان بن فلان نام میّت و پدرش را ببرد) در همان ساعت خداوند پاداش عظیمى به آن میّت و به نمازگزار عطا مى کند.(1)
مرحوم «علاّمه مجلسى» در کتاب «زاد المعاد» گفته است: سزاوار است براى انسان که مردگانش را فراموش نکند، چرا که دستشان از اعمال خیر کوتاه است و به محبّت هاى فرزندان و خویشان و برادران دینى، چشم دوخته اند، مخصوصاً به هنگام نماز شب بیشتر باید براى آنان دعا کرد و همچنین بعد از نمازهاى واجب و در زیارتگاهها و مشاهد مشرّفه به یاد آنان بود، و براى آنها دعا کرد، و براى آنها اعمال خیرى را به جا آورد. در روایتى آمده است: چه بسا فرزندى در حال حیات پدر و مادرش، عاق (مورد نفرت) آنان باشد و آنها از وى ناراضى و ناخشنود باشند ; ولى پس از فوت پدر و مادر، این فرزند نیکوکار گردد و اعمال خیرى را براى آنها بجا آورد و رضایت آنها را فراهم کند و چه بسا که فرزندى در حال حیات پدر و مادر، نیکوکار و خوب بوده و مورد علاقه آنان، ولى پس از فوت پدر و مادر چون کار خیر براى آنها کم انجام مى دهد، سبب ناخشنودى پدر و مادر خویش گردد.
عمده خیرات براى پدر و مادر و سایر خویشان آن است که قرض هاى آنان را ادا کند و ذمّه آنان را از حقوق خدا و خلق خدا، پاک گرداند و اعمالى مانند حجّ و سایر عباداتى که از وى فوت شده است را، یا خود بجا آورد و یا دیگرى را براى آن امور اجیر کند.(2)
