مناجاتى منظوم از امام اميرالمؤمنين على بن ابى طالب(عليه السلام)
مناجاتى منظوم از امام اميرالمؤمنين على بن ابى طالب(عليه السلام)
تَبارَکْتَ تُعْطى مَنْ تَشاءُ وَتَمْنَعُ
بزرگى تو راست که به هر که خواهى بدهى و یا بازگیرى
اِلَیْکَ لَدَى الاِْعْسارِ وَالْیُسْرِ اَفْزَعُ
تو در سختى و آسانى پناه برم
فَعَفْوُکَ عَنْ ذَ نْبى اَجَلُّ وَاَوْسَعُ
ولى گذشت تو از گناه من بزرگتر و وسیعتر است
فَها اَنَا فى رَوْضِ النَّدامَةِ اَرْتَعُ
پس در آن حال من در چراگاه پشیمانى مى چرم
وَاَنْتَ مُناجاتِى الخَفِیَّةَ تَسْمَعُ
و تو رازهاى پنهان مرا مى شنوى
فُؤادى فَلى فى سَیْبِ جُودِکَ مَطْمَعٌ
به نومیدى دلم را که من طمعکار باران سخایت هستم
فَمَنْ ذَااَّلذى اَرْجُو وَمَنْ ذا اُشَفِّعُ
پس به چه کسى امید داشته باشم و که را شفیع گردانم
اَسیرٌ ذَلیلٌ خائِفٌ لَکَ اَخْضَعُ
اسیر و خوار و ترسان و خاضع درگاه توام
اِذا کانَ لى فِى الْقَبْرِ مَثْوَىً وَمَضْجَعٌ
در آن هنگام که در گور منزل و مأوى گیرم
فَحَبْلُ رَجآئى مِنْکَ لا یَتَقَطَّعُ
باز رشته امید من از درگاه تو قطع نمى شود
بَنُونَ وَلا مالٌ هُنالِکَ یَنْفَعُ
که نه فرزندان و نه مال در آن جا سود بخشد
وَاِنْ کُنْتَ تَرْعانى فَلَسْتُ اُضَیَّعُ
و اگر تو مراعاتم کنى ضایع نگردم
فَمَنْ لِمُسىء بِالْهَوى یَتَمَتَّعُ
پس کیست امید گنهکارى که به هواى نفس کامرانى کرده
فَها اَنَا اِثْرَ الْعَفْوِ اَقْفُو وَاَتْبَعُ
ولى اینک بدنبال گذشت تو مى گردم و آن را مى جویم
رَجَوْتُکَ حَتّى قیلَ ما هُوَ یَجْزَعُ
شاید این مطالب را هم بپسندید:
به تو بوده ام بطورى که درباره ام گفتند باک ندارد
وَصَفْحُکَ عَنْ ذَنْبى اَجَلُّ وَاَرْفَعُ
ولى چشم پوشى تو از گناه من بزرگتر و برتر است
وَذِکْرُ الْخَطایَا الْعَیْنَ مِنّى یُدَمِّعُ
و یاد گناهان چشمانم اشک بار کند
فَاِنّى مُقِرٌّ خائِفٌ مُتَضَرِّعٌ
زیرا که من به گناه اقرار داشته و ترسان و نالانم
فَلَسْتُ سِوى اَبْوابِ فَضْلِکَ اَقْرَعُ
که من جز درهاى فضل تو را نکوبم
فَما حیلَتى یا رَبِّ اَمْ کَیْفَ اَصْنَعُ
پس دیگر چه چاره کنم پروردگارا و یا چه بکنم؟
یُناجى وَیَدْعُو وَالْمُغَفَّلُ یَهْجَعُ
و در مناجات و دعاست ولى غافل یکسره در خواب
وَمُنْتَبه فى لَیْلِهِ یَتَضَرَّعُ
و دسته اى بیدار و به تضرع مشغولند
لِرَحْمَتِکَ الْعُظْمى وَفِى الْخُلْدِ یَطْمَعُ
به رحمت بزرگ تو و طمع بهشت برین دارند
وَقُبْحُ خَطیئاتِى عَلَىَّ یُشَنِّعُ
ولى زشتى گناهانم مرا به رسوایى تهدید مى کند
وَاِلاَّ فَبِالذَّنْبِ الْمُدَمِّرِ اُصْرَعُ
وگرنه من با این گناه مهلک به نابودى درافتم
وَحُرْمَةِ اَطْهار هُمُ لَکَ خُضَّعٌ
و به حرمت پاکانى که به درگاهت خاضعند
وَحُرْمَةِ اَبْرار هُمُ لَکَ خُشَّعٌ
و به حرمت نیکانى که بدرگاهت خاشعند
مُنیباً تَقِیّاً قانِتاً لَکَ اَخْضَعُ
در حال انابه و پرهیزکارى و فروتنى و خضوع
شَفاعَتَهُ الْکُبْرى فَذاکَ الْمُشَفَّعُ
آن شفاعت بزرگش که شفاعت او پذیرفته است
وَناجاکَ اَخْیارٌ بِبابِکَ رُکَّعٌ
دعا کند و نیکان با تو در مناجات و به درگاهت در رکوعند