مشايعت كردن واستقبال از مسافر

مشايعت كردن واستقبال از مسافر

1. در احاديث معتبر آمده است كه: «مشايعت كردن واستقبال از مؤمنان مستحبّ است وبراى اين منظور، مؤمنين مى‌توانند به مقدارى بروند كه نمازشان شكسته وروزه آنها افطار شود (به مقدار 5/21 كيلومتر كه مسافت شرعى است)».[5]
2. از حضرت صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله به كسى كه از مكّه بازمى‌گشت مى‌فرمود: قَبِلَ اللهُ مِنْکَ وَاَخْلَفَ عَلَيْکَ نَفَقَتَکَ وَغَفَرَ ذَنْبَکَ».[6]

3. در حديث است هنگامى كه جعفر طيّار از حبشه بازگشت، پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله او را به سينه چسبانيد وميان دو چشمش را بوسيد. وزمانى كه اصحاب حضرت رسول صلى الله عليه و آله به يكديگر مى‌رسيدند مصافحه مى‌كردند. وهنگامى كه كسى از آنان از سفر مى‌آمد، ديگران دست در گردنش مى‌انداختند.[7]
4. در حديثى ديگر مى‌خوانيم: «هر كس دست در گردن حاجى كند، در حالى كه هنوز گرد راه را از خود نشسته، گويى حجرالأسود را بوسيده است».[8]

[5] . كافى، ج 4، ص 129، ح 5؛ كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 1، ص 285، ح 1299.
[6] . ترجمه: «خداوند (اعمال وعبادات تو را) قبول كند وهزينه‌هايى را كه در سفر متحمّل شدى جايگزينفرمايد وگناهانت را ببخشايد». كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 2، ص 196، ح 891.
[7] . مكارم الأخلاق، ص 261 و262.
[8] . كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 2، ص 196، ح 892؛ مكارم الأخلاق، ص 261.