«ماه رمضان» فرصتی برای خلوت با خداست

«سلام کردن» تخلیه عاطفی نفس است

اولین کلمه ای که در یک برخورد و ملاقات گفته می شود، «سلام» است. اما سلامی که از روی عشق و محبت و دلدادگی باشد، با «تکرار» خواهد بود. سلام به اهل بیت و خانواده آسمانی ما یک قرار عاشقی است. به ویژه در ماه مبارک رمضان که دل را برای برقراری ارتباط های قشنگ با خدا و درک شبهای قدر آماده می کند.
توصیه ی من به همه ی عزیزان این است که حتماً یک وقت زنده ای را در شبها، سحرها و روزها برای دعاهای ماه مبارک رمضان بگذارید. به خصوص روزها که دعاهای فوق العاده سازنده و زیبائی دارد. منظور از این دعاها، دعاهای هر روز و یک خطی نیست، بلکه دعای روزانه ای است که باید خوانده شود و چند قطعه است. یک بخش آن تسبیحات است. یک بخشش سلام و صلوات به اهل بیت است. بخش دیگرش مناجات است که فوق العاده سازنده است و انرژی شما را در جذب مسائل معنوی و ارتباطات قشنگی که در ماه رمضان به آن احتیاج دارید، تقویت می کند. همچنین شما را برای بهره برداری از شب های قدر آماده می کند.

این دعا، تسبیحات فوق العاده لذت بخشی دارد. یک قسمتش که سلام مخصوص به پیامبر و اهل بیتش است.

سلام ممکن است به هر نیتی گفته شود. گاهی به نیت «تحیت» گفته می شود. اما گاهی ممکن است درود و تحیتی که به شخصی می فرستیم، دل ما را راضی نکند. در این صورت، دوست داریم این سلام را تکرار کنیم: سلام، سلام، سلام. به خاطر عشق، محبت و دلدادگی که به طرف مقابل مان داریم، چندبار سلام را تکرار می کنیم تا دلمان آرام بگیرد و تخلیه شود. فرقی نمی کند چه کسی باشد. گاهی پدر و مادر هستند یا بچه کوچکی یا دوستی و …  گاهی سلام کردن با در آغوش کشیدن و بوسیدن همراه است. چرا که با در آغوش گرفتن و بوسیدن، انرژی عاطفی و حس ارادت مان تخلیه می شود. چون بدن انسان تابع نفس اوست و نفس کاری را که از بدن می خواهد، بدن آن را انجام می دهد. یعنی بدن وسیله ی تخلیه ی حالت هایی است که در نفس ما ایجاد می شود. چه حالت های بد و خشن و چه حالت های زیبا، عاشقانه و دوست داشتنی. این که کسی حس قشنگی را تکرار می کند، برای این است که آن خروجی را  کافی نمی داند. چون بدن توان دریافت همه ی انرژی های نفس را ندارد. از این رو، انسان در ابراز عواطفی مثل نگاه، لمس کردن، نوازش، بوسیدن و به کار بردن کلمات عاشقانه از «تکرار» استفاده می کند.

به همین دلیل در ادعیه به خداوند و اهل بیت علیهم السلام به طور مکرر سلام می کنیم. در زیارت آل یاسین می خوانیم: « لا حَبِیبَ إِلا هُوَ وَ أَهْلُهُ = محبوبی جز او و خاندانش نیست». هیچ محبوبی جز خدا و اهل بیتش شایسته ی دل انسان نیستند. چون انسان عاشق کمال مطلق است و کامل ترین ظهور از همه ی زیبایی ها و کمالات، محمد و آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) هستند. بنابراین، وقتی حس سلام و تحیت به شما دست می دهد، شروع به سلام می کنید و آن را  تکرار می کنید و می گوئید: سلام، سلام، سلام، سلام.

«ماه رمضان» فرصتی برای خلوت با خداست

«ماه مبارک رمضان»، زیباترین ماه عشق بازی انسان با خداست. آنقدر این ماه بزرگ است که به «هذا شهرٌ عظمته و کرمته و شرفته= این ماهی است که آن را عظمت دادی و به آن کرامت و شرافت بخشیدی»، یاد شده است. یعنی تمام تعظیم، کرامت و شرافت الهی در این ماه قرار داده شده و خدا از ما خواسته تا تمام بخش های حیوانی مان را کنار بگذاریم و خالص خالص پیش او برویم و در آغوش او باشیم. چون هیچ هم آغوشی زیباتر، بهتر، طولانی تر، دوست داشتنی تر و شیرین تر از هم آغوشی با خداوند در ماه مبارک رمضان وجود ندارد. انسان در این ماه باید همه بخش های جنسی، بدنی، گیاهی و جمادی اش را کنار بگذارد و فقط  به ملاقات خدا برود. آن هم خالص خالص تا زمینه ای برای برقراری یک ارتباط فوق العاده زیبا بین انسان و خداوند شود.

درست است خداوند در ماه های دیگر شرایط عبادی برای ما قرار داده است، اما برای برقرای یک رابطه فوق العاده عاشقانه، نیاز به یک خلوت داریم. چون شرط عاشقی، خلوت است. از این رو، رمز عاشقی این است که برای ایجاد یک خلوت عاشقانه، همه کسانی را که دوست داری کنار بگذاری.

در قرآن کریم و روایات هم نقل است، برای برقراری یک رابطه فوق العاده قدرتمند بین انسان و خدا از شب یا سحر استفاده کنید. هر چند خدا وسط روز هم ما را با همه مشغله های مان می پذیرد، ولی وقتی قرار است سرعت و قدرت رابطه عاشقانه زیاد باشد، خدا فقط در خلوت می پذیرد.

امام حسن عسکری علیه السلام می فرماید: «وصول به خداوند تبارک و تعالی مسیری است که شما جز با مرکب شب نمی توانید به آن برسید». باید شب را زنده نگه دارید. حتی آدم های طبیعت گرا هم برای خلوت های آلوده و کثیف شان، شب‌ را انتخاب می کنند. چون در شب، تمرکز انسان بیشتر است. قرآن هم در خطاب به پیامبر اشاره می کند: «قُمِ اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلًا[1]= به پا خیز شب را مگر اندكى». از شب باید استفاده ی خوبی کرد. ماه مبارک هم بهترین فرصت استفاده از سحرها و شب هاست.

روزه «ماه رمضان»، فرصتی برای پرواز است

ماه رمضان فصل عاشقی و ماهی است که در آن تعظیم، تشریف و تکریم الهی صورت می گیرد. چون خداوند «روزه» را از ما خواسته، پس باید یک رابطه ی فوق العاده قشنگ و عالی برقرار شود که مسئله ی خیلی حساس و مهمی است.

«روزه» انسان را تخلیه می کند و حمام نفس است. پس با روزه اول حمام برو و خودت را تمیز کن و بعد ارتباط بگیر. یعنی اگر بخواهی یک رابطه ی عاشقانه داشته باشی، اول باید شکمت را خالی کنی. با شکم پر نمی توانید به یک جای مهمی در ارتباطات معنوی برسید. آدم پرخور که هر چه دلش خواست، می خورد، نمی تواند به آسمان پرواز کند. با شکم سنگین نمی توانید خواب های خوب ببینید و کسی به جائی راه پیدا نمی کند؛ نه به مقام های عقلی نه به مقام های فوق عقلی.

صلوات و سلام مخصوص ماه رمضان

یکی از قشنگ ترین سلام ها و درودهایی که در ماه مبارک وارد شده، دعائی است که در آن به شکل و آهنگ های مختلف صلوات و سلام بر اهل بیت وارد شده است. بعد از درود و صلوات، سلام های زیبائی است که می خوانیم: « عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ اَلسَّلاَمُ كُلَّمَا طَلَعَتْ شَمْسٌ أَوْ غَرَبَتْ= بر پیامبر و آلش سلام هر وقت خورشید طلوع می کند و هر وقت خورشید غروب می کند».

انسان وقتی «نیت» کاری را می کند، یعنی با «نیت» خود را به یک اراده می رساند. نیت در هر کاری خیلی مهم است. حال اگر کسی به خدا بگوید: خدایا هر وقت خورشید طلوع کرد و هر وقت خورشید غروب کرد، سلام من را به پیغمبر و آل برسان. یعنی حتی اگر حواسم نبود، تو سلام مرا برسان. مثلاً کسانی که عاشق یکدیگر هستند، اگر از هم دور هم باشند، در قراری که با هم می گذارند، همدیگر را در ساعات مشخصی یاد می کنند. مثلا به هم  می گویند: وقتی صدای اذان را شنیدیم، همدیگر را دعا کنیم.

در این دعا می خوانیم، زمانی که خورشید طلوع یا غروب کند، سلام من را به محمد و آلش بفرست. این قرار سر جای خودش هست و خدا آن سلام را برای ما ثبت می کند.

در ادامه می خوانیم «عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ اَلسَّلاَمُ كُلَّمَا طَرَفَتْ عَیْنٌ أَوْ بَرَقَتْ= بر محمد و آلش تحیت و سلام باد، هر وقت که چشمم را باز می کنم یا می بندم». این دلدادگی ویژه، مختص اهل بیت و خانواده آسمانی ماست. تا این دلدادگی نباشد، نمی توانیم این سلام ها را به طور جدی بفرستیم.

«عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ اَلسَّلاَمُ كُلَّمَا ذُكِرَ اَلسَّلاَمُ= بر محمد و آلش تحیت و سلام باد، هرچه خلق متذكر شوند»، یعنی هر جا سلامی داده می شود، آن سلام مال من است. آن سلام از دل من برای اهل بیت است. اگر کسی در این قضایا توانست به نیت برسد، خدا می داند این سلام کردن ها و دلدادگی ها در برزخ و ملکوت چه آثار عجیب و غریبی خواهد داشت و عشق تمام گذشته ها را جبران می کند و تمام ضعف ها را از بین می برد. کسی ممکن است آلودگی ها و گناهانی داشته باشد، ولی اگر تمام عشقش را بر صلوات بگذارد، او واقعا بخشیده می شود و گناهانش می ریزد.

« عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ اَلسَّلاَمُ كُلَّمَا سَبَّحَ اَللَّهَ مَلَكٌ أَوْ قَدَّسَهُ= سلام بر پیامبر و آلش هر وقت فرشته ای تسبیح یا تقدیس خدا را کند». یعنی به تعداد تسبیح و تقدیس فرشته ها من به پیامبر و آلش صلوات می فرستم. فرستادن این صلوات ها با نیت، خیلی از موانع را از سر راه انسان بر می دارد.

ما چون به عالم فرشته ها آگاه نیستیم و انس نداریم، این کلمات را هم خوب نمی فهمیم. اما اگر شناختی به عالم فرشته ها داشته باشیم و حواس مان باشد وقتی می گوییم: خدایا هر فرشته ای که تو را تسبیح و تقدیس می کند، من به پیامبر و آلش سلام می دهم.

مؤمن چون در دنیا از رحم های زمانی و مکانی درست استفاده کرده است، یعنی با یک ساعت عبادت درست و با معرفت و نیت درست، چند میلیون سال عبادت در نامه عملش ذخیره کرده است. در واقع مثل یک حافظه ی نرم افزاری فشرده 60 گیگا بایتی است که وقتی به سیستم می زنید و بازش می کنید، اطلاعات زیادی را در خود جای داده است. اگر کسی بخواهد از این اطلاعات پرینت بگیرد، باید به اندازه کل کره زمین کاغذ داشته باشد. باز هم کم می آید.

نفس هم در وجود خودش، صلوات نثار پیامبر و اهل بیت را به تعداد تسبیحات و تقدیسات ملائکه ذخیره می کند. وقتی به برزخ می رود، باز می شود و هیچ فرشته ای نمی تواند، تعداد سلام های او را حساب کند. فقط خداست که می تواند ثواب این سلام ها را محاسبه کند.

ماه رمضان، ضیافت خداست. ببینید خدا چگونه از شما در این ماه پذیرایی می کند. این همه خوراک های معنوی برایتان قرار داده تا شما استفاده کنید. پس بهتر است هر روز بعد از ظهر خلوتی با خدا داشته باشیم. حیف است این عشق بازی ها را از دست بدهیم.

در فراز دیگر از این دعا می خوانیم:«اَلسَّلاَمُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ فِی اَلْأَوَّلِینَ وَ اَلسَّلاَمُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ فِی اَلْآخِرِینَ وَ اَلسَّلاَمُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ فِی اَلدُّنْیَا وَ اَلْآخِرَةِ= سلام بر محمد و آلش در اولین خلق و سلام بر محمد و آلش در آخرین آفرینش و سلام بر محمد و آلش در دنیا و آخرت».

چه کسی این دعاها را واقعا می فهمد؟! چه کسی می تواند چنین عشقی را حساب کند؟! اگر خواندن این دعاها صادقانه و از سر محبت و عشق باشد، با گناهان انسان چه می کند! اینهاست که همه ی غمها و سنگینی های دنیا را از ما برطرف می کند و ما را به عشق اهل بیت سرمست و زنده می کند.

منتظران منجی