وبگاه پاسخگویی به سوالات دینی هدانا

علم نافع از منظر علامه جوادي آملي

0

علم نافع از منظر علامه جوادي آملي

حضرت آيت الله العظمي جوادي آملي: انسان در اثر نداشتن چراغ علم، به مقصد نمي ‏رسد، انحراف و بيراهه رفتن كه كار وجودي نيست، همان نابودي علم مي‏ شود جهل؛ علم بدون عمل جهل است گرچه انسان بتواند كتاب بنويسد، تدريس كند يا مبتكر باشد اگر چنين وصفي به انسان نور ندهد علم نيست.

[fusion_builder_container hundred_percent=”yes” overflow=”visible”][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none”]

حضرت آيت الله جوادي آملي
حضرت آيت الله جوادي آملي

 

در ادعيه روزانه، انساني از علمي كه نفع و سودي براي او ندارد به خداوند متعال پناه مي برد(اللّهم انّي أعوذ بك مِن عِلم لا يَنفع).امروزه نيز فراگيري علم نافع در اولويت انسان هاي بصير و آگاه است تا بدين سبب بتوانند قله هاي ترقي و پيشرفت را پشت سر نهاده و به کمال برسند.
در بنان حکيم متأله حضرت آيت الله العظمي جوادي آملي ،اهميت جوشش دروني داشتن جهت نافع بودن دانش مورد تأکيد قرار گرفته که در قالبي  خاص و مرتبط از نظر مي گذرانيم:
•    از بيانانت بلند اميرمؤمنان، كه به رسول اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) نيز نسبت داده شد آن است كه مي‏ فرمايد:«العلُم يُنادي بالعمل» :آهنگ، ندا و دعوت علم اين است كه طبق آن عمل بشود.گاهي مي‏ فرمايد: عالمي كه از علمش بهره نمي ‏برد شبيه جاهل، و جاهلي كه در راه فراگيري و عمل كردن است شبيه عالم است.
•    انسان در اثر نداشتن چراغ علم، به مقصد نمي ‏رسد، انحراف و بيراهه رفتن كه كار وجودي نيست، همان نابودي علم مي‏ شود جهل؛ علم بدون عمل جهل است گرچه انسان بتواند كتاب بنويسد، تدريس كند يا مبتكر باشد اگر چنين وصفي به انسان نور ندهد علم نيست: «جهل از آن علم به بود صد بار».
•    حضرت علي (عليه السلام) بياني در علم مطبوع و علم مسموع دارد كه در اين قسمت مؤثر است مي‏ فرمايد:«العلم علمانِ: مطبوعٌ ومَسموعٌ، ولا ينفع المسموع إذا لم يكنِ المطبوع» : دانش دو قسمت است بخشي از بيرون مي‏ آيد و بخشي از درون مي‏ جوشد تا انسان از درون، عالم نباشد علم بيروني نافع نيست، مكتب رفتن و در محضر استاد نشستن، كتاب خواندن وسخن آموختن تا زماني كه علم در جان انسان شكوفا نباشد و نور نتابد، سودي ندارد بلكه حجابي است بر حجاب.
•    تا هنگامي كه از فطرت و درون، دانشي نجوشد و پرتو هوشياري نتابد علم بيروني در سير انسان به جهان سرمد سودي ندارد. او بايد بداند كه موجود سرمدي است و اين حجاب، مانع از ديد جهان سرمد و فراهم كردن توشه آن است، او «مستأكل بالعلم» است و با يادگرفتن افتخار مي‏ كند اگر ياد گرفتن فخر آور شد حجاب است وجهل نه علم. تا جوشش از درون نباشد كوشش بيروني سودي ندارد.
•    اگر انسان فهميد كه سرمدي است و عالم شد و علمش را پياده كرد از كرامت نفس بر خوردار خواهد شد وجانش كريم مي‏ شود، اين كرامت در سايه آگاهي و عمل به آن علم است.
منبع:کتاب حکمت نظري و عملي در نهج البلاغه/اسرا نيوز.


كليد: علم نافع از منظر علامه جوادي آملي علم نافع از منظر علامه جوادي آملي علم نافع از منظر علامه جوادي آملي علم نافع از منظر علامه جوادي آملي  علم نافع از منظر علامه جوادي آملي علم نافع از منظر علامه جوادي آملي علم نافع از منظر علامه جوادي آملي علم نافع از منظر علامه جوادي آملي علم نافع از منظر علامه جوادي آملي  علم نافع از منظر علامه جوادي آملي علم نافع از منظر علامه جوادي آملي علم نافع از منظر علامه جوادي آملي

[/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]

نظر مخاطبان درباره این مطلب:

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط سایت هدانا منتشر خواهد شد.

با توجه به حجم سوالات، به سوالات تکراری پاسخ داده نمی شود لطفا در سایت «سرچ» کنید.