روزه گرفتن چه فایده ای دارد
آثار تحقيقاتى فرهنگى سياسى اجتماعى روانى و … روزه چيست؟
روزه ابعاد گوناگونى دارد و آثار فراوانى از نظر مادى و معنوى در وجود انسان مىگذارد كه از همه مهمتر «بعد اخلاقى و فلسفه تربيتى» آن است.
يك. آثار تربيتى
1-. 1 تلطيف روح
روح انسان، همواره در حال تدبير بدن است و بدن بدون تدبير روح، مانندكشتى بدون ناخدا است. در ماه رمضان، به دليل امساك از خوردن و آشاميدن و محدود كردن آن به ساعاتى مشخص و نيز كنترل حواس (مانند چشم، گوش و تمامى مجارى ورود اطلاعات به درون ذهن)، فراغت روح و نفس بيشتر فراهم مىشود. فعاليت روح براى پرداخت به امور مادى و دنيوى كاهش مىيابد و امكان پرداخت به امور معنوى بيشتر مىشود. در نتيجه روح از لطافت بيشترى برخوردار مىگردد.
1-. 2 تقويت اراده
خداوند برنامه روزه دارى را به گونهاى تنظيم كرده است كه انسان بايد در ساعت معيّنى، از خوردن و آشاميدن بپرهيزد و در ساعت خاصى، مىتواند آزادانه بخورد و بياشامد و از لذتهاى حلال استفاده كند.
ملزم شدن انسانها به اجراى دقيق اين برنامه و تكرار آن طى يك ماه، تمرين بسيار مناسبى است براى عادت دادن نفس به امورى، غير از آنچه در ماههاى ديگر عادت كرده بود و اين عمل، عزم و اراده انسان را تقويت مىكند.
1-. 3 كنترل غرايز
روزه دار بايد در حال روزه- با وجود گرسنگى و تشنگى از غذا و آب وساير لذات (از قبيل لذت جنسى)، چشم بپوشد و ثابت كند كه او همچون حيوانات، در بند اسطبل و آب و علف نيست. او مىتواند زمام نفس را به دست گيرد و بر هوسها و شهوتهاى خود مسلّط شود و اين امر باعث مىگردد كه غرايز به كنترل او در آيد و علاوه بر اين، در بهره ورى از آنها تعديلى به وجود آيد. خلاصه اينكه روزه، انسان را از عالم حيوانى ترقى داده و به جهان فرشتگان صعود مىدهد.
تقوا و پرهيزگارى در تربيت اخلاق اسلامى يك مسلمان، نقش بسيار مهمى دارد و براى رسيدن به اين صفت شايسته، بهترين عبادت روزه است. قرآن درباره آن مىفرمايد: «لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ»(1) يعنى، نتيجه و علّت غايى روزه، تقوا از محارم الهى است.
وقتى پيامبرصلى الله عليه وآله در خطبه «شعبانيه»، فضايل ماه رمضان و روزه را برشمرد، اميرمؤمنان على عليه السلام پرسيد: بهترين اعمال در اين ماه چيست؟ فرمود: «الورع عن محارم اللَّه»(2) «پرهيز و اجتناب از معاصى و گناهان است». بنابراين روزه، عامل بازدارنده از گناه و عامل سركوب كننده نفس عصيانگر است. شخص با عمل به اين دستور الهى، به خوبى روح تقوا و پرهيزگارى را در خويش زنده مىكند زيرا با روزه، اصلاح نفس و تربيت آن، آسانتر مىشود زيرا گرسنگى و ديگر محروميتهاى روزه، شعلههاى سركش غريزههاى حيوانى و هواهاى نفسانى را خاموش مىسازد.
پر شدن شكم زمينه بسيارى از ناهنجارىها و تحريك شهوات، غوطهورى در حرام و ظهور خواهشهاى باطل در نفس مىشود چنان كه در حديثى آمده است «انى اخاف عليكم من البطن والفرج»(3) «من از شكم و شهوت بر شما بيمناك هستم». اگر شكم عفيف باشد و به قدر ضرورت اكتفا كند و از حرام و شبهه بپرهيزد، بدون شك دامن نيز عفيف مىشود. عفت اين دو عضو، زمينه بسيار خوبى براى نشاط معنوى و صفاى دل و باطن خواهد شد.
شاید این مطالب را هم بپسندید:
1-. 4 روحيه ايثار و نوع دوستى
انسان موجودى اجتماعى است و انسان كامل، كسى است كه در همه ابعاد وجودى رشد كند. روزه، بعد اجتماعى انسان را در كنار ساير ابعاد او رشد مىدهد بدين صورت كه درس مساوات و برابرى در ميان افراد اجتماع است. با عمل به اين دستور مذهبى، افراد متمكن وضع گرسنگان و محرومان اجتماع را به طور محسوس در مىيابند و به دنبال آن درك، به اين نتيجه مىرسند كه بايد به فكر بيچارگان و محرومان باشند. اگر توجه به حال گرسنگان، جنبه حسّى و عينى پيدا كند، اثر بيشترى دارد و روزه به اين موضوع مهم اجتماعى، رنگ حسّى مىدهد. با رشد اين بعد اجتماعى، انسان نسبت به همنوعان خود بى تفاوت نمىشود و دردهاى فراگير اجتماعى (مانند فقر و گرسنگى) را حس مىكند و مصداق اين سخن حكيمانه سعدى مىشود كه:
بنىآدم اعضاى يكديگرند
كه در آفرينش ز يك گوهرند
چو عضوى به درد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار
به راستى اگر كشورهاى ثروتمند جهان و اغنيا، چند روز از سال روزه بدارند و طعم گرسنگى را بچشند، باز هم اين همه گرسنه در جهان خواهد بود؟ آيا ميليونها انسان با سوء تغذيه و كمبود مواد غذايى مواجه خواهند شد؟
دو. آثار بهداشتى
بدون ترديد در علم پزشكى، اثر معجزه آساى امساك، در درمان انواع بيمارىهاى جسمانى و روانى به اثبات رسيده است. عامل بسيارى از بيمارىها، زيادهروى در خوردن غذاهاى مختلف است. پيامبر خداصلى الله عليه وآله فرمود «واعلم ان المعده بيت الداء و ان الحميه هى الدواء»(4) «معده مركز و خانه هر دردى است و پرهيز [از غذاهاى نامناسب و زيادهخورى]، اساس هر داروى شفابخش است». منشأ بسيارى از بيمارىهاى روانى، افكار غلط، سوء ظن، گناه و شناخت غيرمعقول و غيرمنطقى است و روزه با ايجاد محدوديتهايى، هم معده و دستگاه گوارشى را تقويت مىكند و هم با كنترل افكار و اجتناب از گناه، روان انسان را از آلودگىها باز مىدارد.
به عبارت ديگر روزه، زبالهها و مواد اضافى و جذب نشده بدن را مىسوزاند و در واقع، بدن را «خانه تكانى» مىكند و روح را با تلاوت قرآن و خواندن دعاهاى ويژه تقويت مىنمايد. خلاصه اينكه با روزه، سلامتى جسمانى و روانى انسان تضمين مىشود و بر همين اساس پيامبر اسلامصلى الله عليه وآله فرمود «صوموا تصحّوا»(5) «روزه بگيريد تا سالم شويد». روزه اگر با شرايطى كه دارد گرفته شود، اثرات مهم تربيتى، اجتماعى و بهداشتى براى انسان دارد(6).
(1) بقره (2)، آيه. 183
000 (2) عيون اخبار الرضا، ج 2، ص. 266
000 (3) بحار، ج 1، ص. 368
000 (4) بحارالانوار، ج 58، ص 307، (بيروت، مؤسسه الوفاء).
000 (5) همان، ص. 255
000 (6) براى مطالعه بيشتر ر. ك:
الف. الكسى سوفورين، روزه، روش نوين، براى درمان بيمارىها، ترجمه جعفر امامى.
ب. سيد حسين موسوى لاهيجى، روزه، درمان بيمارىهاى روح و جسم، (انتشارات جامعه مدرسين حوزه علميه) قم.
پ. عبدالكريم بىآزار شيرازى، رساله نوين فقهى پزشكى، ج 2، (دفتر نشر فرهنگ اسلامى).
ت. سيد رضا پاكنژاد، اولين دانشگاه و آخرين پيامبر، ج 3 (انتشارات كتابفروشى اسلاميه).
پرسمان
