دعای قبل از شروع سفر

غسل كردن پيش از سفر

در روايتى كه سيّد بن طاووس نقل كرده است، بر كسى كه قصد سفر دارد مستحبّ است قبل از رفتن به سفر غسل كند .

وپيش از غسل كردن اين دعا را بخواند:

بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلّا بِاللهِ العَلِىِّ الْعَظيمِ وَعَلى مِلّةِ رَسُولِ اللهِ وَالصّادِقينَ عَنِ اللهِ، صَلَواتُ اللهِ عَلَيْهِمْ اَجْمَعينَ. اَللّهُمَّ طَهِّرْ بِهِ قَلْبي وَاشْرَحْ بِهِ صَدْري وَنوِّرْ بِهِ قَبْري. اَللّهُمَّ اجْعَلْهُ لي نُورآ وَطَهُورآ وَحِرْزآ وَشِفاءً، مِنْ كُلِّ داءٍ وَآفَةٍ وَعاهَةٍ وَسُوءٍ مِمّا اَخافُ وَاَحْذَرُ وَطَهِّرْ قَلْبي وَجَوارحي وَعِظامي وَدَميوَشَعْري وَبَشَري وَمُخّي وَعَصَبي وَما اَقَلَّتِ الاَْرْضُ مِنّي. اَللّهُمَّ اجْعَلْهُ لي شاهِدآ يَوْمَ حاجَتي وَفَقْري وَفاقَتي إِلَيْکَ، يا رَبَّ الْعالَمينَ، اِنَّکَ عَلى كُلِّ شَىْءٍ قَديرٌ.[1] 

نماز خواندن پيش از سفر

در حديثى معتبر مى‌خوانيم كه حضرت رسول صلى الله عليه و آله فرمود: «هيچ جانشينى براى مسافر در بين خانواده، بهتر از اين نيست كه به هنگام سفر دو ركعت نماز بگزارد وسپس بگويد: اَللّهُمَّ اِنِّى اَسْتَوْدِعُکَ نَفْسي وَاَهْلي وَمالي وَذُرِّيَّتِي وَدُنْياىَ وَآخِرَتي وَاَمانَتي وَخاتِمَةِ عَمَلي.[2] 

سيّد بن طاووس؛

گويد: در ركعت اوّل (قُلْ هُوَ اللهُ أَحَد) ودر ركعت دوم (إِنَّا أَنْزَلْنَاه) را بخوان[3] وبعد از نماز اين دعا را بخوان: اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَوْدِعُکَ الْيَوْمَ نَفْسي وَاَهْلي وَمالي وَوَلَدي وَمَنْ كانَ مِنِّى بِسَبيلٍ الشّاهِدَ مِنْهُمْ وَالْغائِبَ. اَللّهُمَّ احْفَظْنا وَاحْفَظْ عَلَيْنا. اَللّهُمَّ اجْمَعْنا فى رَحْمَتِکَ وَلا تَسْلُبْنا فَضْلَکَ، اِنّا اِلَيْکَ راغِبُونَ. اَللّهُمَّ اِنّا نَعُوذُ بِکَ مِنْ وَعْثاءِ السَّفَرِ وَكَآبَةِ الْمُنْقَلَبِ وَسُوءِ الْمَنْظَرِ فى الاَْهْلِ وَالْمالِ وَالْوَلَدِ فِى الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ. اَللّهُمَّ اِنِّى اَتَوَجَّهُ اِلَيْکَ هـذَا التَّوَجُّهِ طَلَبآ لِمَرضاتِکَ وَتَقَرُبّآ اِلَيْکَ، فَبَلِّغْنِى ما اُؤَمِّلُهُ وَاَرْجُوهُ فيکَ وَفى اَوْلِيائِکَ، يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ.[4] 
واگر بخواهى اين دعا را هم بخوان:

اَللّهُمَّ خَرَجْتُ في وَجْهي هـذا، بِلا ثِقَةٍ مِنِّى لِغَيْرِکَ وَلا رَجاءٍ يَأْوي بي اِلّا اِلَيْکَ وَلا قُوَّةٍ اَتَّكِلُ عَلَيْها وَلا حيلةٍ اَلْجَأُ اِلَيْها، اِلّا طَلَبَ رِضاکَ وَابْتِغاءَ رَحْمَتِکَ وَتَعَرُّضآ لِثَوابِکَ وَسُكُونآ اِلى حُسْنِ عائِدَتِکَ وَاَنْتَ اَعْلَمُ بِما سَبَقَ لي في عِلْمِکَ في وَجْهي، مِمّا اُحِبُّ وَاَكْرَهُ. اَللّهُمَّ فَاصْرِفْ عَنِّى مَقاديرَ كُلِّ بَلاءٍ وَمَقْضِىَّ كُلِّ لا واءٍ وَابْسُطْ عَلَىَّ كَنَفآ مِنْ رَحْمَتِکَ وَلُطْفآ مِنْ عَفْوِکَ وَسَعَةً مِنْ رِزْقِکَ وَتَمامآ مِنْ نِعْمَتِکَ وَجِماعآ مِنْ مُعافاتِکَ وَوَفِّقْ لي فيهِ يا رَبِّ جَميعَ قَضائِکَ عَلَىَّ مُوافَقَةَ هَواىَ وَحَقيقَةَ عَمَلي وَادْفَعْ عَنِّى ما اَحْذَرُ وَما لا اَحْذَرُ عَلى نَفْسي، مِمّا اَنْتَ اَعْلَمُ بِهِ مِنِّى وَاجْعَلْ ذلِکَ خَيْرآ لى لاِخِرَتي وَدُنْياىَ، مَعَ ما اَسْئَلُکَ اَنْ تُخْلِفَنِى فِيمَنْ خَلَّفْتُ وَرائي، مِنْ وُلْدي وَاَهْلي وَمالي وَاِخْواني وَجَميعِ حُزانَتي، بِاَفْضَلِ ما تَخْلِفُ فِيهِ غائِبآ مِن الْمُؤمِنينَ، في تَحْصينِ كُلِّ عَوْرَةٍ وَحِفْظِ كُلِّ مَضيعَةٍ وَتَمامِ كُلِّ نِعْمَةٍ وَدِفاعِ كُلِّ سَيِّئَةٍ وَكِفايَةِ كُلِّ مَحْذُورٍ وَصَرْفِ كُلِّ مَكْرُوهٍ وَكَمالِ ما يَجْمَعُ لي بِهِ الرِّضا وَالسُّرُورَ فِى الدُّنيا وَالاْخِرَةِ، ثُمَّ ارْزُقْني ذِكْرَکَ وَشُكرَکَ وَطاعَتَکَ وَعِبادَتَکَ، حَتّى تَرْضى وَبَعْدَ الرِّضا. اَللّهُمَّ اِنِّى اَسْتَوْدِعُکَ الْيَوْمَ، دينى ونَفْسي وَاَهْلي وَمالي وَذُرِّيَّتِى وَجَميعِ اِخْواني. اَللّهُمَّ احْفَظْ اَلشّاهِدَ مِنّا وَالْغائِبَ. اَللّهُمَّ احْفَظْنا وَاحْفَظْ عَلَيْنا. اَللّهُمَّ اجْعَلْنا في جِوارِکَ وَلا تَسْلُبْنا نِعْمَتَکَ وَلا تُغَيِّرْ ما بِنا مِنْ نِعْمَتِکَ وَعافِيَةٍ وَفَضْلٍ».[5] 

دعا خواندن پيش از رفتن به سفر

1. در روايتى آمده است: هنگامى كه حضرت رسول صلى الله عليه و آله آماده حركت براى سفر مى‌شد چنين دعا مى‌كرد: اَللّهُمَّ بِکَ اِنْتَشَرْتُ وَاِلَيْکَ تَوَجَّهْتُ وَبِکَ اِعْتَصَمْتُ، اَنْتَ ثِقَتي وَرَجائي. اَللّهُمَّ اكْفِنِي ما اَهَمَّنِى وَما لا اَهُمُّ لَهُ وَما اَنْتَ اَعْلَمُ بِهِ مِنِّى. اَللّهُمَّ زَوِّدْنِى التَّقْوى وَاغْفِرْ لي وَوَجِّهْنِي اِلَى الْخَيْرِ حَيْثُ ما تَوَجَّهْتُ.[6] 
2. از حضرت على عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «هرگاه كسى براى سفر از خانه بيرون مى‌رود بگويد: اَللّهُمَّ اَنْتَ الصّاحِبُ فِى السَّفرِ وَالْحامِلُ عَلَى الظَّهْرِ وَالْخَليفَةُ فِى الاَْهْلِ وَالْمالِ وَالوَلَدِ».[7] 
سپس دعاهايى را كه هنگام بيرون رفتن از خانه وسوار شدن ـ در فصل‌هاى سابق گذشت ـ بخواند وآن‌گاه كه سوار شد بگويد: «اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذي هَدانا لِلاِْسْلامِ وَمَنَّ عَلَيْنا بِمُحَمَّدٍ وَآلِهِ. سُبْحانَ الَّذى سَخَّرَ لَنا هـذا وَما كُنّا لَهُ مُقْرِنينَ واِنّا اِلى رَبِّنا لَمُنْقَلِبُونَ وَالْحَمْدُ للهِِ رَبِّ الْعالَمينَ. اَللّهُمَّ اَنْتَ الْحامِلُ عَلَى الظَّهْرِ وَالْمُسْتَعانُ عَلَى الاَْمْرِ. اَللّهُمَّ بَلِّغْنا بَلاغآ تَبْلُغُ بِهِ اِلى خَيْرٍ، بَلاغآ تَبْلُغُ بِهِ اِلى رَحْمَتِکَ وَرِضْوانِکَ وَمَغْفِرَتَکَ. اَللّهُمَّ لا ضَيْرَ اِلّا ضَيْرُکَ وَلا خَيْرَ اِلّا خَيْرُکَ وَلا حافِظَ غَيْرُکَ».[8] 

3. در حديثى معتبر مى‌خوانيم كه هرگاه امام باقر عليه السلام مى‌خواست به سفر برود، خانواده‌اش را در اتاقى دور جمع مى‌كرد واين دعا را مى‌خواند : اَللّهُمَّ اِنِّى اَسْتَوْدِعُکَ الْغَداةَ نَفْسِى وَمالي وَاَهْلي وَوُلْدي وَالشّاهِدَ مِنّا وَالغائِبَ. اَللّهُمَّ احْفَظْنا وَاحْفَظْ عَلَيْنا. اَللّهُمَّ اجْعَلْنا في جِوارِکَ. اَللّهُمَّ لا تَسْلُبْنا نِعْمَتَکَ وَلا تُغَيِّرْ ما بِنا مِنْ عافِيَتِکَ وَفَضْلِکَ.[9] 
4. در حديثى معتبر مى‌خوانيم كه هرگاه حضرت صادق عليه السلام عزم سفر مى‌كرد، اين دعا را مى‌خواند: اَللّهُمَّ خَلِّ سَبيلَنا وَاَحْسِنْ تَسييرَنا وَاَعْظِمْ عافِيَتَنا.[10] 
5. در روايت ديگرى آمده است كه آن حضرت به هنگام رفتن به سفر چنين دعا مى‌كرد: اَللّهُمَّ احْفَظْنِى وَاحْفَظْ ما مَعِىَ وَبَلِّغنِى وَبَلِّغْ ما مَعِىَ بِبَلاغِکَ الْحَسَنِ،بِاللهِ اَسْتَفْتِحُ وَبِاللهِ اَسْتَنْجِحُ وَبِمُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله اَتَوَجَّهُ. اَللّهُمَّ سَهِّلْ لي كُلَّ حُزُونَةٍ وَذَلِّلْ لي كُلَّ صُعُوبَةٍ وَاَعْطِنِى مِنَ الْخَيْرِ كُلِّهِ أكْثَرَ مِمّا اَرْجُو وَاصْرِفْ عَنِّى مِنَ الشَّرِّ اَكْثَرَ مِمّا اَحْذَرُ في عافِيَةٍ، يا اَرْحَمَ الرّاحِمِينَ.[11] 
واين دعا را نيز مى‌خواند: اَسْئَلُ اللهَ الَّذى بِيَدِهِ ما دَقَّ وَجَلَّ، بِيَدِهِ اَقْواتُ الْمَلائِكَةِ، اَنْ يَهَبَ لَنا في سَفَرِنا اَمْنآ وَايمانآ وَسَلامَةً وَاِسْلامآ وَفِقْهآ وَتَوْفيقآ وَبَرَكَةً وَهُدىً وَشُكرآ وَعافِيَةً وَمَغْفِرَةً وَعَزْمآ، لا تُغادِرُ ذَنْبآ.[12] 
6. نيز در روايتى معتبر مى‌خوانيم كه امام صادق عليه السلام فرمود: «هر كس قصد سفر دارد هنگامى كه در خانه از جاى برمى‌خيزد وقصد حركت به شهر مقصد مى‌كند سوره حمد را از پيش رو وسمت راست وجانب چپ بخواند، سپس آية الكرسى را هم به همين صورت تلاوت كند، پس از آن بگويد: اَللّهُمَّ احْفَظْني وَاحْفَظْ ما مَعِىَ وَسَلِّمْنِى وَسَلِّمْ ما مَعِىَ وَبَلِّغْنِى وَبَلِّغْ ما مَعِىَ بِبَلاغِکَ الْحَسَنِ الْجَميلِ».[13] 

7. سيّد بن طاووس؛ روايت كرده است كه چون بر در خانه بايستد تسبيح حضرت فاطمه زهرا 3 بگويد وسوره حمد را از پيش رو وسمت راست وچپ، سپس آية الكرسى را به همين صورت تلاوت كند، سپس بگويد: اَللّهُمَّاِلَيْکَ وَجَّهْتُ وَجْهي وَعَلَيْکَ خَلَّفْتُ اَهْلِى وَمالي وَما خَوَّلْتَني، قَدْ وَثِقْتُ بِکَ فَلا تُخَيِّبْنِى، يا مَنْ لا يُخَيِّبُ مَنْ اَرادَهُ وَلا يُضَيِّعُ مَنْ حَفِظَهُ. اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاحْفَظْنِى فيما غِبْتُ عَنْهُ وَلا تَكِلْنِى اِلى نَفْسي يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ. اَللّهُمَّ بَلِّغْنِى ما تَوَجَّهْتُ لَهُ وَسَبِّبْ لِىَ الْمُرادَ وَسَخِّرْ لِىَ عِبادَکَ وَبِلادَکَ وَارْزُقْنِى زيارَةَ نَبِيِّکَ وَوَلِيِّکَ اَميرِالْمُؤْمِنينَ وَالاَْئِمَّةِ مِنْ وُلْدِهِ وَجَميعِ اَهْلِ بَيْتِهِ عَلَيْهِ وَعَلَيْهِمُ السَّلامُ وَمُدَّني مِنْکَ بِالْمَعُونَةِ فى جَميعِ اَحْوالِى وَلا تَكِلْنِى اِلى نَفْسى وَلا اِلى غَيْرى فَأكِلُ وَاَعْطِبُ وَزَوِّدْنِىَ التَّقْوى وَاغْفِر لي فِى الاْخِرَةِ وَالاُْولى. اَللّهُمَّ اجْعَلْنى اَوْجَهَ مَنْ تَوَجَّهَ اِلَيْکَ.[14] 
واين دعا را نيز بخواند: بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ وَتَوَكَّلْتُ عَلَى اللهِ وَاسْتَعَنْتُ بِاللهِ وَاَلْجَأْتُ ظَهْري اِلَى اللهِ وَفَوَّضْتُ اَمْري اِلَى اللهِ. رَبِّ آمَنْتُ بِكِتابِکَ الَّذي اَنْزَلْتَ وَبِنَبِيِّکَ الَّذي اَرْسَلْتَ لاَِنَّهُ لا يَاْتِى بِالْخَيْرِ اِلهى اِلّا اَنْتَ وَلا يَضْرِبُ السُّوءَ اِلّا اَنْتَ، عَزَّ جارُکَ وَجَلَّ ثَناؤُکَ وَتَقَدَّسَتْ اَسْماؤُکَ وَعَظُمَتْ آلاؤُکَ وَلا اِلـهَ غَيْرُکَ.[15] 
در روايتى آمده است كه هر كس صبح از خانه بيرون آيد ودعاى بالا را بخواند، تا شب هنگام كه به خانه بازمى‌گردد بلايى به او نخواهد رسيد. وهر كس شب به هنگام بيرون رفتن از خانه آن را بخواند، تا صبح كه به خانه بازمى‌گردد بلايى به او نرسد.[16]

[1] . ترجمه: «به نام خدا وبه ذات (پاك) خدا (آغاز مى‌كنم.) هيچ پناهگاه وقدرتى مگر به سبب خداى والاوبزرگ نيست، وبر آيين رسول خدا وراستگويان از جانب خدا هستم. پروردگارا، به وسيله آن قلبم را پاكوسينه‌ام را گشاد وقبرم را نورانى گردان. بار خدايا، آن را براى من نور وپاكيزگى ودعا وشفاى از هر دردوآفت ورنج وبدى از آنچه مى‌ترسم وبرحذر هستم قرار ده. پروردگارا، قلب واعضا وجوارح واستخوان‌ها وخون وموومغز واعصابم وآنچه را كه زمين از من دربرگرفته پاك گردان. بار خدايا، اى پروردگار جهانيان، آن را براى من در روزىكه نياز به تو دارم گواه قرار ده، زيرا تو بر هر چيزى توانا هستى». الأمان من اخطار الأسفار والأزمان، ص 20.
[2] . ترجمه: «بار خدايا، خود وخانواده ومال وفرزندان ودنيا وآخرت وپايان كارم را به تو مى‌سپارم». محاسن،ص 349، ح 29؛ كافى، ج 4، ص 283، ح 1.
[3] . الأمان من اخطار الأسفار والأزمان، ص 27.
[4] . ترجمه: «بار خدايا، امروز خود وخانواده ومال وفرزندان خويش وهمراهانم در اين سفر، حاضر وغايب ازآنان را به تو مى‌سپارم. خدايا، ما را حفظ كن ومراقب ما باش. خدايا، ما را در رحمت خويش گرد آور وفضلخود را از ما نگير كه ما به سوى تو رغبت داريم. بار خدايا، از رنج سفر وپريشانى بازگشت وبد ديدن درخانواده ومال وفرزندان در دنيا وآخرت به تو پناه مى‌بريم. بار خدايا، من با اين توجّه به تو خواهانخشنودى وتقرّب به سوى تو هستم، پس مرا به آنچه كه آرزوى من است واميدوار به آن نسبت به توودوستان تو هستم برسان، اى مهربان‌ترين مهربانان». الأمان من اخطار الأسفار والأزمان، ص 28.
[5] . ترجمه: «بار خدايا، خارج شده‌ام در اين مسير در حالى كه به غير تو اعتماد ندارم واميدى نيست كهپناهگاهى جز به سوى تو بيابم ونه نيرويى كه به آن تكيه زنم ونه چاره‌اى كه به آن پناه برم، مگر درخواستخشنودى ورحمت تو ودر پى پاداش واميدوارى به بخشش تو وتو مى‌دانى چه چيز را دوست دارم وچهچيزى را خوش ندارم. بار خدايا، تقدير هر بلا وقضاى هر سختى را از من دفع كن! گوشه‌اى از رحمتتواحسانى از بخشش تو وگشايشى از روزى تو وكمالى از نعمت تو وعافيت فراوانى را بر من گسترش ده!تقديرات خود را طبق نيازهاى من قرار ده وآنچه را كه بر خود بيم دارم يا بيم ندارم، از آن چيزهايى كه تو ازمن داناترى از من دفع كن وآن را خير ونيكى براى آخرت ودنياى من قرار ده، اضافه بر اين، از تو مى‌خواهمكه جانشين من باشى در آنچه كه از خود (در وطن) به جاى گذاردم از فرزندان وخانواده ومال وبرادران وهركسى كه اندوه او را مى‌خورم، به بهترين وجهى كه نسبت به مؤمنين قائم مقام آنها مى‌شوى، در پوشيدن هربدى (عورت) ونگهدارى هر مال وكامل كردن هر نعمت ودور كردن هر گناه وبازداشتن هر ترس وحفظ ازهر بدى وكامل كردن آنچه كه خشنودى دنيا وآخرت را براى من در بر خواهد داشت. سپس ياد وسپاسواطاعت وعبادت خود را روزى من كن، تا تو از من به‌طور كامل راضى شوى. بار خدايا، من امروز دين وجانوخانواده ومال وفرزندان وهمه برادرانم را به تو مى‌سپارم. بار خدايا، حاضر وغايب ما را حفظ كن. خدايا، مارا حفظ كن ومراقب ما باش. بار خدايا، ما را در كنار خود جاى ده ونعمت خود را از ما نگير ونعمت وعافيتوفضل خود را نسبت به ما تغيير نده».
[6] . ترجمه: «بار خدايا، به يارى تو مى‌روم وبه تو روى مى‌آورم وبه دامن لطف تو چنگ مى‌زنم ؛ چون توپناهگاه واميد من هستى. خداوندا، آنچه را در نظر دارم وندارم وآنچه را تو از من بهتر مى‌دانى، كفايت كن.بار خدايا، توشه‌ام را تقوا قرار ده ومرا بيامرز وبه هر جا كه رو كنم مرا به خير رهنمون باش». مكارم الأخلاق،ص 446.
[7] . ترجمه: «بار خدايا، تو رفيق در سفر وحمل‌كننده بر مركب وجانشين در خانواده ومال وفرزندانم هستى».
[8] . ترجمه: «حمد وسپاس مخصوص خداوندى است كه ما را به اسلام هدايت كرد وبه نبوّت محمّد 9 بر مامنّت گذاشت. منزّه است خدايى كه اين (مركب) را مسخّر ما كرد وگرنه ما توانايى تسخير آن را نداشتيم ؛ ومابه سوى پروردگارمان بازمى‌گرديم وحمد وستايش مخصوص خداوند دو جهان است. بار خدايا، توحمل‌كننده بر مركب وكمك‌كننده بر كارها هستى. خداوندا، ما را به گونه‌اى به مقصد برسان كه به سبب آن بههمه خيرات ورحمت ورضوان ومغفرت تو برسيم. بار خدايا، هيچ ضررى جز به اراده تو نيست وهيچ خيرىجز از سوى تو نمى‌باشد وهيچ‌كس جز تو حافظ ما نيست». خصال، ج 2، ص 429؛ بحارالأنوار،ج 10، ص112.
[9] . ترجمه: «بار خدايا، از آغاز صبح خودم ومال وخانواده وفرزندانم از حاضر وغايب را به تو مى‌سپارم.خداوندا، ما را حفظ كن ومراقب ما باش. بار خدايا، ما را در كنار خويش قرار ده! خدايا، نعمتت را از ما سلبنكن وعافيت وفضل خود را نسبت به ما تغيير نده». محاسن، ص 350، ح 30؛ كافى، ج 4، ص 283، ح 2.
[10] . ترجمه: «خداوندا، راه را بر ما باز كن ومسير ما را نيكو ساز وعافيت ما را كامل كن». محاسن، ص 350،ح22؛ كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 2، ص 177، ح 791.
[11] . ترجمه: «بار خدايا، من وآنچه را كه با من است حفظ كن ومن وآنچه را كه با من است به صورتى نيكو وزيبابه مقصد برسان. به كمك خداوند سفر را آغاز مى‌كنم. از خدا يارى مى‌جويم واز او كمك مى‌طلبم. وبهمحمّد9 روى مى‌آورم. بار خدايا، هر مشكلى را بر من آسان وهر سختى را هموار گردان وتمام خيرونيكى‌ها را بيش از آنچه كه اميد دارم عطايم كن. وتمام شرور وبدى‌ها را بيش از آنچه كه واهمه دارم از مندور كن، در حالى كه در عافيت باشم. اى مهربان‌ترين مهربانان». مكارم الأخلاق، ص 246 و247.
[12] . ترجمه: «از خدايى كه روزى هر موجود كوچك و بزرگ وروزى فرشتگان به دست اوست، مى‌خواهم كه دراين سفر به ما امنيّت وايمان وسلامت واسلام وفهم وتوفيق وبركت وهدايت وشكر وعافيت وبخششواراده عنايت كند وهيچ گناهى را براى ما باقى نگذارد». مكارم الأخلاق، ص 246 و247.
[13] . ترجمه: «بار خدايا، من وآنچه تعلّق به من دارد را حفظ كن. ومن وآنچه همراه من است را به سلامت بدار.وخود وهمراهانم را به بهترين صورت ممكن به مقصد برسان». كافى، ج 2، ص 543، ح 11؛ مكارمالأخلاق، ص 246.
[14] . ترجمه: «بار خدايا، رو به سوى تو آوردم وتو را جانشين خود در مورد اهل ومال وتعهّداتى كه به منسپرده‌اى قرار دادم. به تو اعتماد كردم پس نااميدم نكن. اى كسى كه نااميد نمى‌كنى شخصى را كه به سوىتو آمده وضايع نمى‌كنى كسى را كه به ياد تو است. خداوندا، بر محمّد وآل محمّد درود بفرست ومرا نسبتبه آنچه كه از آن غفلت كردم حفظ كن وبه خود وانگذار، اى مهربان‌ترين مهربانان. بار خدايا، مرا در اين سفربه مقصد برسان واهداف سفر را بر من آسان بگردان وبندگان وشهرهايت را با من همراه ساز وزيارتحضرت رسول صلی الله عليه و آله وحضرت على عليه السلام وامامان معصوم از فرزندان على وتمام اهل‌بيت : را روزى‌امگردان. ودر تمام احوال كمك من باش ومرا به خودم يا ديگرى وامگذار تا بخورم وبه زحمت بيفتم. وتقوا راتوشه‌ام كن ودر دنيا وآخرت مرا بيامرز. بار خدايا، مرا جزءِ كسانى قرار ده كه بيشترين توجّه را به تو دارند».
[15] . ترجمه: «به نام خدا وبه ذات (پاك) خدا (شروع كردم.) وبر خدا توكّل كردم واز خدا كمك جستم وبر خداتكيه نمودم وكار خود را به خدا واگذار كردم. پروردگارا، به كتابى كه نازل كردى وبه پيامبرى كه فرستادىايمان آورده‌ام، زيرا جز تو نيكى نياورد وجز تو بدى را باز ندارد. كسى كه در جوار تو است عزيز وسربلندوثناى تو بزرگ ونام‌هاى تو مقدّس ونعمت‌هاى تو بزرگ است ومعبودى جز تو نيست».
[16] . الأمان من اخطار الأسفار والأزمان، ص 94 و95.