در فرانسه چه خبر است؟/آماده‌باش 89 هزار نیروی نظامی برای سرکوب جنبش اعتراضی جلیقه‌زردها در پاریس و دیگر شهرهای فرانسه

 

پاریس را دیگر در لفظ هم نمی‌توان پایتخت فرهنگ اروپا و مهد دموکراسی و آزادی بیان نامید، چرا که پس از 3 سال برقراری حالت اضطراری در آن، حالا عملا تحت حکومت نظامی قرار گرفته است. خبرهایی که از پایتخت و دیگر شهرهای فرانسه می‌رسد شوکه‌کننده است. اسارت دسته‌جمعی دانش‌آموزان، سرکوب کارگران درمانده با همان شدتی که دژخیمان اسرائیلی با فلسطینی‌ها برخورد می‌کنند، حبس خانگی رهبران احزاب چپ و راست مستقل که با وجود داشتن پایگاه اجتماعی گسترده توسط رسانه‌های اجیر شده دستگاه امنیتی فرانسه تندرو خوانده می‌شوند و ممنوعیت ورود توریست‌ها و تعطیلی همه فعالیت‌های فرهنگی و مدنی که پاریس به واسطه آنها پاریس بود…

 

حال دیگر معلوم نیست شهری را که توسط دولت دست‌نشانده بانکدارها به سرکردگی خاندان روتشیلد اشغال نظامی شده باید چه نامید؟ یک سال و نیم پیش در همین صفحه، «وطن‌امروز» به قدرت رسیدن امانوئل مکرون در کاخ الیزه را به نقل از ملی‌گرایان فرانسوی به مثابه حاکم شدن رژیم ویشی دست‌نشانده نازی‌ها در زمان جنگ جهانی دوم دانسته بود و حال همه جهان شاهد اشغال نظامی پاریس هستند.

 

روز پنجشنبه همزمان با بی‌سابقه‌ترین درگیری‌ها میان پلیس و نیروهای نظامی با دانش‌آموزانی که به جنبش اعتراضی 3 هفته اخیر فرانسویان به وضع معیشتی پیوسته‌اند، انتشار میلیونی ویدئوی بازداشت ده‌ها دانش‌آموز در حومه پاریس، افکار عمومی فرانسه را برانگیخت و همزمان جهان را در بهت فرو برد. نیروهای ویژه نظامی که با آن ماسک‌های سیاه‌شان بیشتر شبیه جلادان داعش بودند و به هیچ وجه شباهتی با نیروهای انتظامی تحت عنوان ضدشورش نداشتند، به زور اسلحه و کتک، 150 دانش‌آموز مدرسه سنت‌اگزوپری در شهر مانتلا ژولی در حومه پاریس را همانند اسیران جنگی مجبور به زانو زدن و حلقه کردن دست‌ها پشت سرشان کرده بودند. یکی از ماموران که از این صحنه رقت بار در حیاط پشتی مدرسه در کنار زباله‌ها فیلم می‌گرفت، در حال تحقیر محصلانی بود که بعضی از آنها فقط 12 سال سن داشتند و چنین معرفی‌شان می‌کرد: «این‌هم کلاس بچه‌های خوب!» صحنه‌های فیلمی که گروه «دیده‌بان خشونت‌های پلیس» فرانسه در حساب توئیتر خود منتشر کرد، بسیار شبیه اسارت محصلان مدرسه هوانیروز اسپایکر عراق توسط تروریست‌های داعش یا برخورد نظامیان آمریکایی با بازداشت‌شدگان عراقی بود و اتفاقا نظامیان فرانسوی داشتند بچه‌ها را به شکلی مشابه داعشی‌ها سوار کامیون می‌کردند.

 

برای بسیاری از مردم جهان که اخبار روز را از فیلتر رسانه‌های صهیونیستی جریان اصلی دنبال می‌کنند، این یک کد جدید و شوک‌آور از واقعیتی بود که بر فرانسه و کل اتحادیه اروپا حاکم شده و از دست و رسانه‌های اجیر شده توسط بانکداران و نظامیان حاکم در رفته: بچه خوب غربی کسی نیست که اعتراض بکند، حتی برای مشکلات معیشتی! البته پیوستن دانش‌آموزان فرانسوی به بزرگ‌ترین و جدی‌ترین جنبش اعتراضی شاید یک قرن اخیر فرانسه که حتی جنبش دانشجویی 1968 نیز با آن قابل قیاس نبوده و نیست، ابعاد جدیدی به قیام «ژیله ژاونس» یا «جلیقه زردها» بخشیده و همان‌گونه که حتی شبکه یورونیوز و برخی رسانه‌های آمریکایی هم بدان اعتراف کرده بودند، آن را به نوعی انقلاب علیه حاکمیت غیرمشروع سرمایه و قدرت در فرانسه بدل کرده است. با این حال ماهیت اولیه جنبش «جلیقه زردها» اساسا معیشتی بود و نه سیاسی. اعتراضات سایبری 6 ماهه و سپس موج تظاهرات مدنی 3‌هفته‌ای که رفته رفته به نافرمانی مدنی فرانسویان در شهرهای بزرگ بدل شد، باعث شده مطالبات معیشتی و صنفی محقق نشده طبقات مختلف جامعه این کشور ناگهان چون آتشفشانی پشت سر «جلیقه زردها» فوران کند.

 

چهارمین هفته جنگ داخلی فرانسه

بسیاری از چهره‌های مستقل جامعه فرانسه، این جنبش را به جنگ داخلی یا انقلاب تشبیه کرده‌اند. در این بین درخواست اریک کانتونا که خواهان دستگیری مکرون به جای جلیقه‌زردها به عنوان عامل شر شده بود یا اظهار نظر میشل اولا، رئیس باشگاه فوتبال لیون که شرایط کنونی حاکم بر فرانسه را با شرایط جنگ داخلی اوکراین مشابه دانسته بود، در رسانه‌های بین‌المللی بازتاب وسیعی داشته است. جدا از درگیری‌های شدید پلیس با دانش‌آموزان معترض حومه‌های شرقی و شمالی پاریس که مناطق مهاجرنشین و فقیرنشین پایتخت محسوب می‌شوند، در شهر نانت در ساحل غربی فرانسه نیز گروهی از دانش‌آموزان به جنبش اعتراضی پیوستند و با بستن خیابان‌ها، آتش زدن خودروها و پرتاب مواد محترقه با پلیس درگیر شدند.
در جریان درگیری‌های خشن دانش‌آموزان در «ییولین» و «کلیشی سو  بوآ»، در حومه پاریس برخی از آنان از سلاح‌های آتش‌زای ابتدایی استفاده کرده و چندین خودرو را به آتش کشیدند. این محصلان مطالبات خاص خودشان را هم دارند، از جمله به تغییر قانون اخذ دیپلم دوره متوسطه و چگونگی ورود به دانشگاه معترضند.

 

تا اینجای کار بدون احتساب حدود 700 دانش‌آموزی که در حومه پاریس و نانت توسط نیروهای ضد شورش دستگیر شده‌اند، پلیس 630 معترض را بازداشت کرده است. شمار کشته‌شدگان ناآرامی‌ها 8 تن و شمار مجروحان 260 تن شامل 81 افسر پلیس است.
دولت فراخوان «اقدام چهارم» جلیقه‌زردها برای چهارمین تظاهرات بزرگ در پاریس و دیگر شهرها برای چهارمین شنبه متوالی را کاملا جدی تلقی کرده است. ادوارد فیلیپ روز جمعه به شبکه «تی‌اف 1» گفت 89 هزار نیروی امنیتی ویژه برای سرکوب تظاهرات شنبه به سراسر فرانسه گسیل شده‌اند که فقط سهم پاریس 8 هزار نیرو خواهد بود که 10 خودروی جنگی زرهی نیز آنان را در خیابان‌های پایتخت همراهی خواهند کرد.
آخرین بار در سال 2005 بود که در جریان شورش ضدطبقاتی و ضدنژادپرستی نسل سوم مهاجران در حومه پاریس، چنین تمهیدات امنیتی در این شهر برقرار شده بود اما فقط در یک شهر نه کل کشور. بدین ترتیب حتی اگر شورای امنیت فرانسه رسما حکم برقراری وضعیت اضطراری را تایید نکرده باشد، آنچه نخست‌وزیر در تلویزیون ملی گفت معنایی جز فرمان برقراری حکومت نظامی در سراسر فرانسه نداشت.

 

از سوی دیگر اطلاعیه وزیر فرهنگ فرانسه مبنی بر اینکه در روز شنبه تمام اماکن توریستی پاریس تعطیل خواهد بود، معنایی جز حکم ورود ممنوع گردشگران به توریستی‌ترین شهر جهان نداشت. بر این اساس امروز برج ایفل، موزه لوور و بسیاری دیگر از نمادهای پاریس به روی گردشگران بسته است.
در این میان روحیه سرکوبگری در حاکمیت فرانسه از میان سخنان «کریستوف کاستانر» وزیر کشور دولت مکرون خودنمایی می‌کند. او بار دیگر در اظهارنظری خلاف واقع، جنبش جلیقه‌زردها را غیر اجتماعی و فاقد حمایت سراسری اکثریت جامعه و محدود به 10 هزار خرابکار خوانده است.

 

سقوط قریب‌الوقوع مکرون
قیام جلیقه‌زردها بازتاب بحران معیشتی جدی یک دهه‌ای در فرانسه است که مکرون به عنوان نماینده بانکداران و سرمایه‌داران به آن دامن زد. شبکه یورو‌نیوز همزمان با اوجگیری ناآرامی‌ها گزارشی میدانی از آنلیز بورژ، در گفت‌وگو با شهروندان عادی درباره پایین آمدن قدرت خرید و ناکافی بودن دستمزدها برای اکثر مردم طبقه متوسط و ضعیف فرانسه پخش کرد که نشان می‌دهد چگونه بسیاری از خانواده‌ها برای امرار معاش مجبور به خرید از بخش‌های اجناس در حال انقضای فروشگاه‌ها هستند. در کنار حضور دانش‌آموزان در اعتراضات خیابانی، اعتصاب همزمان بزرگ‌ترین سندیکاهای کارگری فرانسه با جنبش «جلیقه‌زردها» به قیامی که در 3 هفته نخست منحصر به پاریس و حومه‌اش، مارسی، آوینیون و برخی شهرهای کوچک بود، ابعاد ملی و سراسری بخشیده است.

 

یکی از بزرگ‌ترین سندیکاهای کارگری فرانسه خواهان اعتصاب کارکنان حمل‌ونقل خودروهای سنگین شده است. قرار است این اعتصاب از ساعت 10 شب فردا یکشنبه آغاز شود. سندیکای کارگری فرانسه (س.ژ.ت) از کامیونداران و رانندگان خودروهای سنگین خواسته است از شامگاه یکشنبه به مدت 48 ساعت در اعتراض به دولت اعتصاب کنند.
اگرچه آنها گفته‌اند اعتصاب‌شان هیچ ارتباطی به جنبش جلیقه‌زردها ندارد و در ظاهر نیز هیچ‌کدام از سندیکاهای مهم و اصلی کارگران فرانسه جز یکی از سندیکاهای کوچک پلیس به طور رسمی به این جنبش نپیوسته‌اند اما در پس‌پرده نمی‌توان نفوذ شدید ائتلاف چپ‌گرایان‌ خواهان سرنگونی دولت را  به سندیکاهای کارگری نادیده گرفت.

 

عقب‌نشینی دولت ادوار فیلیپ از اجرای طرح افزایش مالیات سوخت در برابر گسترش یافتن قیام جلیقه زردها که به سرعت حمایت 80 درصد فرانسویان را جلب کرد، بسیار دیر بود بویژه که هم رئیس‌جمهور و هم وزیر کشور پیش از این عقب‌نشینی مصلحتی، مستقیما به معترضان حمله‌ور شده و آنها را خرابکار و دارای انگیزه‌های مخرب سیاسی خوانده و از محاکمه ده‌ها تن از آنها به جرم اقدام علیه امنیت ملی سخن گفته بودند. تیم مکرون و مقامات کابینه فیلیپ با متهم کردن ملی‌گرایان جبهه ملی و ائتلاف جدید چپ‌های رادیکال به افراطی‌گری و حمایت از اغتشاشات، در هفته گذشته چند بار با نمایندگان احزاب قدیمی‌تر رایزنی کرده و حتی به دنبال یک گردهمایی از سران این احزاب هستند تا بلکه جلوی سقوط کامل مشروعیت سیاسی حاکمیت پاریس را بگیرند اما مساله اینجاست که حزب تازه به دوران رسیده «آن مارش» به رهبری مکرون خود از 2 سال پیش در میان فقدان مشروعیت احزاب راست و چپ میانه به میدان آمده و حالا معلوم نیست چگونه می‌خواهد از احزاب رقیبی گدایی مشروعیت کند که خود دیگر پشتوانه اجتماعی گذشته را ندارند. در چنین وضعی 3 حزب چپ‌گرای فرانسه که دیگر حزب فاسد، ریزش کرده و  مرکزیت‌گرای سوسیالیست را نماینده جنبش چپ نمی‌دانند، در قالب ائتلاف  «فرانسه تسلیم‌ناپذیر» خواستار استیضاح دولت فیلیپ و عزل مکرون شده‌اند.
اگر ائتلاف چپ‌گرای «فرانسه تسلیم‌ناپذیر» موفق به تشویق اعتصابات همزمان بیشتری توسط دیگر اتحادیه‌های کارگری شود، بدون شک فرانسه فلج شده و در کشور به صورت رسمی وضعیت فوق‌العاده حاکم می‌شود که طبق آن رئیس‌جمهور و دولتی که تشکیل داده و حتی حزب اکثریت آنها در پارلمان مجبور به کناره‌گیری شده و انتخابات زودهنگام برگزار خواهد شد.

 

این ائتلاف، نمایندگان احزاب سوسیالیست و کمونیست در پارلمان را نیز برای  ثبت استیضاح دولت در روز پنجشنبه هفته گذشته به تحرک واداشت. اولیویه فور، دبیرکل حزب سوسیالیست فرانسه در رابطه با التیماتوم نمایندگان به مکرون در رابطه با شدت گرفتن اعتراضات جلیقه‌زردها گفت: «در روزهای آینده ما گستره این درخواست عدم اعتماد به دولت را وسیع‌تر خواهیم کرد تا احزاب و گروه‌های سیاسی دیگر هم به این اقدام ما بپیوندند». بر اساس قوانین فرانسه درخواست رای عدم اعتماد به دولت باید در کمتر از 48 ساعت بعد از ثبت، برای رأی‌گیری به صحن پارلمان آورده شود. به عبارت دیگر امروز همزمان با برقراری بی‌سابقه‌ترین حکومت نظامی در یک پایتخت اروپای غربی از زمان جنگ دوم جهانی به این سو، نمایندگان باید همپای نظامیان و امنیتی‌های شورای مخفی اضطراری درباره سرنوشت مکرون و جریان نولیبرالیسم تصمیمی عاجل بگیرند.

وطن امروز