حيات معنوى چگونه حياتى است؟
آن گونه كه از قرآن شريف و اخبار اهل بيت (عليهم السلام) استفاده مى شود، انسان مى تواند حياتى برتر از حيات نباتى و حيوانى داشته باشد: «حيات» معنوى «اين حيات برتر لوازمى دارد كه اگر انسان فاقد آن باشد به حقيقت، انسان نخواهد بود، هر چند از نظر حياتى زنده به حساب آيد.
آنچه را كه ملاك زنده بودن انسان مىدانيم معمولاً ملاك زندگى حيوانى است، نه زندگى انسانى. غذا خوردن، نفس كشيدن، ادراك، تحرك و مانند آن لازمه زندگى نباتى و حيوانى است اما زندگى انسانى چيز ديگرى است. قرآن مى فرمايد:
او من كان ميتا فاحييناه و جعلنا له نورا يمشى به فى الناس كمن مثله فى الظلمات ليس بخارج منها(1)
آيا كسى كه مرده بود و ما او را زنده كرديم (حيات تازه اى به او بخشديم) و ره او نورى عطا نموديم كه با أن ميان مردم برود مانند كس است كه در تاريكي ها فرو رفته و نمىتواند از أن رهايى يابد؟ «
شاید این مطالب را هم بپسندید:
از اين آيه استفاده مى شود كه انسان مى تواند نوعى حيات داشته باشد كه لازمه آن نورانيت است. بنا بر اين، اگر انسان از نورانيت برخوردر باشد زنده است و اگر از آن محروم باشد انسانى است مرده، گر چه حيات نباتى و حيوانى داشته باشد.
» فالصوره صوره انسان و القلب قلب حيوان لايعرف ياب الهدى فيتبعه و لا باب العمى فيصد عنه «فذلك ميت الاحياء»(2) صورت او صورت انسان است. (ولى) دل او دل حيوان، نه راه رستگارى را مىشناسد كه آن را بپيمايد و نه راه گمراهى را تا از آن بازگردد چنين كسى» مرده اى است ميان زندگان «».
بر درگاه دوست، آيت الله مصباح يزدى
(1) (انعام 22)
(2) (نهج البلاغه صبحى صالح، خطبه 87)
پرسمان/
