حد ومرز معنويت تا کجاست

آيا حد ومرز معنويت را مى توان مشخص و محدود كرد؟

سير صعودى انسان، سير بى‏ حد و بى‏ مرز است. چون او در مسير حركت به سوى خداوند است. خداوندى كه بى‏ منتها و بى‏ كران است و ابتدا و انتهايى براى او تصور نمى‏شود. در اين مسير انسان به اندازه ظرفيت وجودى و عمق معرفت و ادراكش مى‏تواند پيش رود. بنابر اين تعيين سقفى براى انسان ميسور و ممكن نمى‏باشد. ولى به طور اجمال مى‏توان گفت آن مقدار از حركت و سير كمالى كه براى انسان در عالم دنيا تصور مى‏شود از آن پيامبر (ص) و اولياى الهى (ع) يعنى ائمه (ع) مى‏باشد و هيچ كس ديگر حتى انبياى بزرگ الهى (ع) نيز به درجه و و مرتبه آنان نمى‏رسند. چنان چه در زيارت جامعه كبيره مى‏خوانيم: فبلغ الله بكم اشرف محل المكرمين و اعلى منازل المقرّبين و ارفع درجات المرسلين حيث لايحلقه لاحق و لايفوقه فائق ولايسبقه سابق و لايطمع فى ادراكه طامع خداوند شما را به شريف‏ترين جايگاه تعظيم شدگان و برترين منزل قرب‏پيشگان و رفيع‏ترين درجه‏هاى پيامبران رسانيد، به گونه‏اى كه هيچ كس به پايه آنان نمى‏رسد و كسى بر آنان برترى نمى‏يابد و كسى انديشه رسيدن به آن درجه را در سر نمى پروراند.

(1).

(1) مفاتيح‏الجنان، زيارت جامعه كبيره‏