عبدالعظیم حسنی (۱۷۳-۲۵۲ ق) مشهور به شاه عبدالعظیم و سیدالکریم از عالمان سادات حسنی و از راویان حدیث. نسب او با چهار واسطه به امام حسن(ع) می‌رسد. شیخ صدوق، مجموعه روایات وی را با عنوان جامع اخبار عبدالعظیم گردآوری کرده است. عبدالعظیم حسنی، امام رضا(ع) و امام جواد(ع) را درک کرده است. نقل است که ایمان خویش را بر امام هادی(ع) عرضه داشت و در زمان او وفات یافته است. حرم حضرت عبدالعظیم واقع در شهر ری، زیارتگاه شیعیان است. در برخی روایات ثواب زیارت قبر او برابر با ثواب زیارت قبر امام حسین(ع) دانسته شده است.
رحلت عبدالعظیم حسنی در ۱۵ شوال سال ۲۵۲ ه.ق در زمان امام هادی(ع) بوده است.[1]آنچه درباره چگونگی رحلت عبدالعظیم حسنی آمده، دو قول مرگ طبیعی و شهادت را روایت کرده است. نجاشی نقل می‌کند: عبدالعظیم بیمار شد و از دنیا رفت.[2] شیخ طوسی نیز می‌گوید: عبدالعظیم در ری وفات یافت و قبر او در آنجاست.[3]
شاید این مطالب را هم بپسندید:
در مقابل، روایتی نیز هست که قائل به زنده به گور کردن و شهادت عبدالعظیم شده است. طریحی می‌نویسد: از اولاد ابوطالب، کسی که در ری زنده مدفون شد عبدالعظیم حسنی است.[4] ولی واعظ کجوری در این باره تصریح می‌کند: در کتاب رجال و انساب، از احوال حضرت عبدالعظیم تفحص نمودم و از شهادت آن جناب خبری صحیح و موثق نیافتم.[5]
نجاشی، رجال نجاشی، ۱۴۱۶ق، ص۲۴۸.
1↑ تهرانی، الذریعه، دار الاضواء، ج۷، ص۲۹۰.
2↑ نجاشی، رجال نجاشی، ۱۴۱۶ق، ص۲۴۸.
3↑ طوسی، الفهرست، ۱۴۱۷ق، ص۱۹۳.
4↑ طریحی، المنتخب، ۱۳۶۹ق، ص۸.
5↑ واعظ کجوری، جنه النعیم، ۱۳۸۲ش، ج۵، ص۳۶۰.
منبع: هدانا برگرفته از ویکی شیعه.
