وبگاه پاسخگویی به سوالات دینی هدانا

آیت الله بهجت: هر جا گرفتارى و بلایى و عذابى بر سر ما آمد، بدانیم جلوتر از آن، زمینه را خود فراهم کرده ایم

0

آیت الله بهجت: هر جا گرفتارى و بلایى و عذابى بر سر ما آمد، بدانیم جلوتر از آن، زمینه را خود فراهم کرده ایم/ اگر نعمت فراوان نیست، قطعا بدانیم که شکر نکرده  ایم

حضرت آیت الله العظمی بهجت (ره)

این همه ابتلائات و گرفتاریهاى ما در اثر ناشکرى و کفران نعمت  هاى ما است؛ زیرا خداوند سبحان مى فرماید: «وَ لَـئـِن کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِى لَشَدِیدٌ »سوره  ى ابراهیم، آیه  ى ۷٫

اگر سپاسگزارى کنید، قطعا نعمت خود را براى شما زیاد مى  کنم؛ و اگر ناسپاسى کنید، به راستى که عذاب من سخت و شدید است.

یعنى: شکر، موجب ازدیاد نعمت  هاست، و اگر شکر نکردید خبرى از ازدیاد نیست، لذا اگر دیدیم ازدیاد نیست، شک نکنیم و بدانیم که شکر نیست؛ چرا که ازدیاد نعمت معلولِ علّت است که همان شکر است. پس اگر معلول (یعنى ازدیاد) نیست، براى آن است که علّت آن ـ که شکر است ـ نیست. شکر، معناىِ وسیعى دارد و منظور از آن طاعت خداست، فقط « اَلْحَمْدُللّه   » زبانى نیست، هر چند آن هم یکى از مراتب شکر است. طاعت خدا، شکر خدا است. بنابراین، «لَــئِن شَکَرْتُمْ لاَءَزِیدَنَّکُمْ» یعنى: « لَئِنْ أَطَعْتُمْ لاَءَزیدَنَّکُمْ » و «وَ لَئِنْ کَفَرْتُمْ» یعنى « لَئِنْ عَصَیْتُمْ وَخالَفْتُمْ، «إِنَّ عَذَابِى لَشَدِیدٌ ». »

سپاسگزارى از نعمت به معناى طاعت خداست که موجب افزایش نعمت مى  شود، کفران نعمت هم به معناى عصیان الهى و موجب عذاب از ناحیه ى او است.

پس هر جا گرفتارى و بلایى و عذابى بر سر ما آمد، بدانیم جلوتر از آن، زمینه  ى گره و گرفتارى و ابتلا را خود فراهم کرده  ایم؛ یا با ترک واجب، و یا با ارتکاب کار حرام، و یا ترک مستحّب خیلى شدید و مؤکّد، و یا با انجام شبهات. اگر ما الآن به حسب ظاهر همین که بدانیم تارکِ واجب یا فاعل حرام نیستیم، جا دارد کلاهمان را از شادمانى به هوا بیندازیم.

منبع: هدانابرگرفته از کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت

نظر مخاطبان درباره این مطلب:

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط سایت هدانا منتشر خواهد شد.

با توجه به حجم سوالات، به سوالات تکراری پاسخ داده نمی شود لطفا در سایت «سرچ» کنید.