آیا شیعه به کتاب های دعا بیش از قرآن توجه می کند؟

آیا شیعه به کتاب های دعا بیش از قرآن توجه می کند؟
انديشة اهتمام به دعا بيش از قرآن

چرا شيعه به كتابهاي دعا بيش از قرآن اهتمام ميورزد؟
پاسخ: در آموزههاي ديني، كه از ائمه اهل بيت(علیهم السلام) به ما رسيده است، چنين مطلبي كه به دعا بيش از تلاوت قرآن بايد بها داد، وجود ندارد. قرآن، معجزة جاودان و آخرين حلقه از كتب آسماني است كه پيوسته بر تارك اعصار ميدرخشد و روايات زيادي در تأكيد بر قرائت و حفظ و تلاوت آن با صداي خوش رسيده و در اين مورد كتابهاي ويژهاي به نگارش درآمده است.
كافي است در اين مورد به كتاب «قرآن در روايات اهل بيت(علیهم السلام)» كه در ايران و مصر منتشر شده است، مراجعه كنيد. مراجعه به اين كتاب، عظمت و اهميت اين كتاب آسماني را نزد پيشوايان به روشني ثابت ميكند.
هم اكنون در جمهوري اسلامي ايران، اهتمام فراواني به حفظ قرآن در ميان برادران و خواهران و حتي نونهالان پديد آمده است. تا آنجا كه كودكاني در سن 5سالگي يا كمي بيشتر، حافظ كل قرآن شده و
در مسابقات بينالمللي برنده جوايز گشتهاند و در داخل كشور نيز
همه ساله مسابقات بين المللي برگزار ميشود و با دعوت از داوران بينالمللي، برگزيدگان رشتههاي حفظ ، ترجمه و تفسير با اعطاي جايزه تشويق ميشوند.
و نيز رسانهای ويژة قرآن تأسيس شده كه 24ساعته، برنامههاي قرآني اجرا و پخش ميكند.
توجه ويژه به ادعيه در ميان مردم، بيشتر در مورد دعاي كميل و ندبه است كه به صورت دسته جمعي در شبهاي جمعه و صبح جمعه خوانده ميشود و همين سبب شده است اين توهم پيش آيد كه عنايت به دعا بيش از عنايت به قرآن است.
از آنجا كه در ميان اهل سنّت چنين ادعيه بليغ و رسا و سازندهاي كمتر وجود دارد، لذا عنايت آنان به دعا بسيار كم است و همين سبب شده است كه عنايت شيعه به دعا چشمگيرتر به نظر آيد.
خواندن «دعا» و راز و نياز با خدا، از والاترين مراتب عبادت و پرستش خدا است كه در حق آن گفته شده است: «الدعاء مخّ العبادة»[1]: «راز و نياز با خدا ، مغز عبادت است».[2]
——————————————————————————–
[1] . سفينة البحار:1، ماده دعا.
[2] گزیده راهنمای حقیقت، آیت الله سبحانی، ص 116.