آيا شفاعت عدالت خدا را زير سؤال نمىبرد و به زبان امروزى «پارتى بازى» نيست؟
آيا شفاعت عدالت خدا را زير سؤال نمىبرد و به زبان امروزى «پارتى بازى» نيست؟
بررسى همه جانبه و نگاه به تمام ابعاد مسأله شفاعت ما را به حقايقى رهنمون مىكند كه پاسخ سؤال را به خوبى تبيين مىكند. بدين جهت توجه به نكات ذيل، ضرورى و بايسته است:
يك. استحقاق شفاعت
شفاعت يكى از مظاهر رحمت گسترده الهى است و به اراده خدا و رضايت او، شفيعان اجازه شفاعت دارند يعنى، بر خلاف پارتىبازى است كه شخص مجرم واسطهاى پيدا مىكند و از طريق پول و قدرت، او را وادار مىكند تا بر قاضى و حاكم تأثير بگذارد. در شفاعت، همه چيز تنها و تنها برخاسته از اراده حكيمانه خداوند است و او به شفيع اجازه مىدهد تا بر اساس اراده و خواست الهى، در مورد برخى بندگان- كه استحقاق عفو الهى را دارند- شفاعت كنند.
شفاعت اولياى الهى، بى حساب و گزاف نيست. تأمّل و درنگ در شرايط شفاعت و شفاعت شوندگان، آشكار مىسازد كه شفاعت در حقيقت، پاداش و جايزه الهى به كسانى است كه در دنيا اهل ايمان و عمل صالح بودهاند يعنى، بر خلاف پارتىبازى- كه امرى ناروا و ناحق است و بر پايه استحقاق افراد نيست- شفاعت بر مبناى استحقاق و قابليت افراد استوار است. آنان اين قابليت را به واسطه عقيده و عمل خويش در دنيا، تحصيل كردهاند.
دو. قانون شفاعت
شاید این مطالب را هم بپسندید:
شفاعت قانونى حكيمانه و بر اساس رحمت و فضل الهى است و مقدم بر قانون كيفر و عذاب مجرمان است.
به عنوان مثال در قوانين كشورها، طبق يك ماده قانونى، كسى كه مرتكب جرم خاصى شود، بايد پنج سال زندانى بكشد و طبق ماده قانونى ديگر هر مجرمى كه واجد شرايط عفو باشد، قبل از تحمل دوره كامل حبس، مورد عفو قرار گرفته و آزاد مىشود.
عفو چنين مجرمى، نه تبعيض است و نه نقض قانون بلكه بر اساس قانون ديگرى است كه مقدم و حاكم بر قانون اوليه كيفر مجرمان و برخاسته از قابليت شخص مجرم است.
سه. عدم تبعيض در شفاعت
خداوند با هيچ كس رابطه قوم و خويشى ندارد و بين بندگان در امكان بهرهمندى از قانون شفاعت، تبعيضى قائل نمىشود.
هر انسانى قادر است با تحصيل شرايط، از شفاعت بهرهمند شود و خود را در معرض بخشش و عفو اخروى قرار دهد يعنى، شفاعت، قانونى عام و فراگير و با اعلام قبلى است بر خلاف پارتىبازى كه به صورت گزينشى، فردى، غيرفراگير و نامبتنى بر پايه استحقاق است.
پرسمان
