آنان كه على را خدا مى پندارند كفرش به كنار عجب خدايى دارند!؛ حکم این شعر چیست؟

متأسفانه شاعران كه در غلو و بزرگ و كوچك جلوه دادن مسائل ايستادند، گاهى با توجه به تصورات و تخيلات خودشان آثارى رابه وجود مى آورند كه بهانه به دست مخالفان و شبهه افكنان مى دهد و اين نوع برداشت ها، لبه تيز حملات دشمن را متوجه شيعيان مى كند، در طول تاريخ نيز كسانى هستند كه به دشمنى با شيعه مشهور بوده اند با بررسى منابع شيعى نتوانسته اند موردى براى بهانه جويى بيابند اما با بررسى آثار شعرا و بعضى عرفاء به چنين مواردى برخورده و آن را بهانه اى براى دشمنى و كفر گويى قلمداد كرده اند.

در حالى كه گفتن چنين هايى كفر نيست اما غلو است و بهتر است كه شاعران و عرفاء از سرودن وگفتن حرف ها و نكته هاى كه باعث بهانه جويى دشمنان شده و لبه تيز حملات آنها را متوجه ما مى كند، دورى نمايند.

متأسفانه دوستان و دشمنان على، هر دو در غلو آن حضرت همسو مى باشند، زيرا دوستان تلاش مى كنند صفات آن حضرت را آنچنان توصيف نمايند كه هيچ بشرى به چنين كمالى نرسيده است و اين مسئله مى تواند زمينه كفر گويى را هم فراهم نمايد و دشمنان تلاش مى كنند كه آرايش صفات و عيب هايى كه در آن حضرت وجود نداشته غلو نمايند، اين نيز مى تواند به كفر منجر شود.

در حديثى نيز اين مسئله از سوى حضرت بيان شده كه دو گروه به خاطر من هلاك مى شوند:

1- دوستان احمق.

2- دشمنان متعصب.

و متأسفانه اين روش و سنت در طول تاريخ به كرات تكرار شده است و بهتر آن است كه نهايت نزاكت در اين مسائل نيز گرفته شود، زيرا على (عليه السلام) بنده اى از بندگان خداوند مى باشد و بعضى از جملات و كلمات مخصوص خداوند مى باشد و به كارگيرى آنها براى انسانها ج هر چند بزرگ- كفر مى باشد.

منابع:

1- سيره معصومان، على حجتى كرمانى.

2- سيره پيشوايان، مهدى پيشوايى.

3- منتهى الآمال، شيخ عباس قمى.

4- فروغ ولايت، سبحانى.

5- على، عبد الفتاح عبد المقصور. به نقل از اداره پاسخگويى آستان قدس رضوى

پرسمان