دعای روز و شب چهاردهم ماه رمضان
دعای سبحان من یجود علی برحمته فیوسعها بمشیته
الجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الثامن عشر فيما نذكره من زيادات و دعوات في الليلة الرابعة عشر منه و يومها و فيها عدة روايات
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب هجدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز چهاردهم ماه و روایاتی که در این شب و روز آمده، که در آن چند روایت، دعاهای مخصوص روز چهاردهم (دعای اول):
مِنْهَا مَا وَجَدْنَاهُ فِي كُتُبِ أَصْحَابِنَا رَحِمَهُمُ اللَّهُ الْعَتِيقَةِ وَ هُوَ دُعَاءُ اللَّيْلَةِ الرَّابِعَةَ عَشَرَ
از جمله آنچه ما یافتیم براساس كتاب‌هاى كهن راويان اماميّه-رحمهم اللّه- و آن دعای شب چهاردهم است:
سُبْحَانَ مَنْ يَجُودُ عَلَيَّ بِرَحْمَتِهِ فَيُوَسِّعُهَا بِمَشِيَّتِهِ [بِمَشِيئَتِهِ]
منزّه باد خدايى كه رحمت خود را بر من ارزانى داشته و به خواست خود بر من مى‌گستراند،
ثُمَّ يُقَصِّرُهَا إِلَى نِعَمِهِ وَ أَيَادِيهِ وَ لِيُبَيِّنَ فِيهَا لِلنَّاظِرِينَ أَثَرَ صَنِيعِهِ وَ الْمُتَأَمِّلِينَ [وَ لِلْمُتَأَمِّلِينَ] دَقَائِقَ حِكْمَتِهِ
آن‌گاه رحمتش را به نعمت و عطاهايش اختصاص مى‌دهد، تا آثار آفرينشش را در آن به نگاه‌كنندگان و حكمت‌هاى باريكش را به انديشه كنندگان بنماياند.
أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ [هُوَ] وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ مُتَفَرِّداً بِخَلْقِهِ بِغَيْرِ مُعِينٍ
گواهى مى‌دهم كه معبودى جز خدا وجود ندارد، يگانه است و شريكى براى او نيست و آفريده‌ها را به تنهايى و بدون يار و ياور آفريده
وَ جَاعِلًا جَمِيعَ أَفْعَالِهِ وَاحِداً بِلَا ظَهِيرٍ عَرَفَتْهُ الْقُلُوبُ بِضَمَائِرِهَا وَ الْأَفْكَارُ بِخَوَاطِرِهَا وَ النُّفُوسُ بِسَرَائِرِهَا
و همه‌ى كارهاى خود را به تنهايى و بدون پشتيبان انجام مى‌دهد، دل‌ها با ضمير خود و انديشه‌ها با خاطره‌هايشان و جان‌ها با درونشان او را شناخته‌اند
وَ طَلَبَتْهُ التَّحْصِيلَاتُ فَفَاتَهَا وَ اعْتَرَضَتْهُ الْمَعْقُولَاتُ [الْمَفْعُولَاتُ] فَأَطَاحَهَا فَهُوَ الْقَرِيبُ السَّمِيعُ وَ الْحَاضِرُ الْمُرْتَفِعُ
و دستاوردها [ى علمى]او را جسته‌اند ولى او از دست آن‌ها بيرون شده است و خردها با امور معقول [از راه افعال و ساخته‌ها]متعرّض او شده‌اند و او از آن‌ها اطاعت كرده [و براى آن‌ها شناخته شده]است، پس او نزديك و شنوا و حاضر و بلندپايه است.
اللَّهُمَّ هَذِهِ أَضْوَأُ وَ أَنْوَرُ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِكَ وَ أَزْيَنُهَا وَ أَحْصَاهَا بِضَوْءِ [لِضَوْءِ] بَدْرِكَ بَسَطْتَ فِيهَا لَوَامِعَهُ
خدايا، اين شب، درخشان‌ترين و نورانى‌ترين شب ماه تو و آراسته‌ترين و پرنورترين شب به واسطه‌ى نور ماه شب چهاردهم مى‌باشد، درخشش ماه در آن گسترده
وَ ارْتَعَجَتْ فِي أَرْضِكَ شُعَاعُهُ وَ هِيَ لَيْلَةُ سَبْعَيْنِ مَضَيَا مِنَ الصِّيَامِ وَ أَوَّلُ سَبْعَيْنِ بَقِيَا مِنْ عَدَدِ الْأَيَّامِ
و شعاع آن در زمين منعكس شده است و اين ماه، دو هفت روز از ماه صيام گذشته و اولين شب از دو هفت روز از روزهاى آن مانده است.
اللَّهُمَّ فَوَسِّعْ لِي فِيهَا نُورَ عَفْوِكَ وَ ابْسُطْهُ وَ امْحَصْ عَنِّي ظُلَمَ سَخَطِكَ وَ اقْبِضْهُ
خدايا، پس نور گذشت خود را در آن بر من بگشا و بگستران و تاريكى‌هاى خشم خود را از من بركنار زن و برگير.
اللَّهُمَّ إِنَّ جُودَكَ وَ نِعْمَتَكَ يُصْلِحَانِ رَجَائِي وَ إِنَّ صِيَانَتَكَ وَ مُخَاصَّتَكَ يَكْشِفَانِ بَالِي
خداوندا، بخشش و نعمتت اميدم را اصلاح مى‌كند و نگاه‌دارى و ويژه گردانيدن تو، خاطرم را مى‌گشايد
وَ مَا أَنْتَ بِضُرِّي مُنْتَفِعٌ فَأَتَّهِمَكَ بِالتَّوَفُّرِ عَلَى مَنْفَعَتِكَ وَ لَا بِمَا يَنْفَعُنِي مَضْرُورٌ
و تو از ضرر من سود نمى‌برى تا تو را به سود فراوان متهم كنم و از سود من ضرر نمى‌كنى
فَأَسْتَحْيِيكَ مِنِ الْتِمَاسِ مَضَرَّتِكَ فَكَيْفَ يَبْخَلُ مَنْ لَا حَاجَةَ بِهِ إِلَى عَفْوِ مَعْبُودٍ عَلَى عَبْدِهِ مُضْطَرٍّ إِلَى عَفْوِهِ
تا از درخواست ضرر از تو شرم كنم، پس چگونه بخل مى‌ورزد كسى كه مانند بندگان نيازى به گذشت معبود بر آنان نداشته و ناگزير به گذشتش نيست؟ !
أَمْ كَيْفَ يَسْمَحُ وَ قَدْ جَادَ لَهُ بِهِدَايَتِهِ أَنْ يُخَلِّيَهُ وَ يَقْحُمَ سُبُلَ ضَلَالَتِهِ
يا چگونه به او مى‌بخشد درحالى‌كه هدايت خود را به او ارزانى داشته تا درباره‌ى آن بينديشد و راه‌هاى گمراهى را بدون درنگ و تأمّل بپيمايد.
كَلَّا إِنَّكَ لَأَكْرَمُ يَا مَوْلَايَ مِنْ ذَاكَ وَ أَرْأَفُ وَ أَحْنَى وَ أَعْطَفُ
هرگز! اى مولاى من، تو از اين‌ها گرامى‌تر و مهرورزتر و مهربان‌تر و با عطوف‌تر هستى.
اللَّهُمَّ اطْوِ هَذِهِ اللَّيْلَةَ بِعَمَلٍ لِي صَالِحٍ تَرْضَى مَطَاوِيَهُ وَ يُبْهِجُنِي فِي آخِرَتِي بِمَنَاشِرِهِ
خداوندا، اين شب را با عمل شايسته‌اى كه باطن آن مورد پسند تو است و در آخرت با بوى خوش خود مرا شاد مى‌گرداند
وَ أَمْضَاهَا بِالْعَفْوِ عَنِّي فِي أَوَّلِ الشَّهْرِ وَ آخِرِهِ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ
و عفو و گذشت تو را در اوّل و آخر اين ماه بر من قطعى مى‌گرداند، به پايان آر، اى مهربان‌ترين مهربانان، اى رحمت‌گستر اى مهربان.
صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ كَثِيرا
درود و سلام بسيار خدا بر پيامبر خدا حضرت محمّد و خاندان او.
دعای محمد بن ابی قره در شب چهاردهم رمضان
الجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الثامن عشر فيما نذكره من زيادات و دعوات في الليلة الرابعة عشر منه و يومها و فيها عدة روايات، دعاء آخر في هذه الليلة
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب هجدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز چهاردهم ماه و روایاتی که در این شب و روز آمده، چندین روایت از دعاهای این شب بیان شده است از جمله (دعای دوم):
مِنْهَا مِنْ كِتَابِ ابْنِ أَبِي قُرَّةَ فِي عَمَلِ شَهْرِ رَمَضَانَ فِي اللَّيْلَةِ الرَّابِعَةِ عَشَرَ مِنْهُ
به نقل از كتاب «عمل شهر رمضان» نوشته‌ى «ابن ابى قرّه» در شب چهاردهم:
يَا اللَّهُ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ يَا عَلِيمُ يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ
اى خدا اى رحمت‌گستر اى مهربان، اى آگاه اى زنده اى پاينده.
اللَّهُمَّ إِنِّي لَا أَسْأَلُكَ بِعَمَلِي شَيْئاً إِنِّي مِنْ عَمَلِي خَائِفٌ إِنَّمَا أَسْأَلُكَ بِرَحْمَتِكَ مَا
خداوندا، در برابر عمل خود چيزى از تو نمى‌خواهم، من از عملم بيمناكم، بلكه هرچه مى‌خواهم به رحمت تو مى‌خواهم،
أَسْأَلُكَ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ هَبْ لِي مِنْ طَاعَتِكَ مَا يُرْضِيكَ عَنِّي
پس بر محمّد و خاندان او درود فرست و از طاعت خود آنچه تو را خشنود مى‌گرداند، بر من ارزانى دار
وَ تَقَبَّلْ صَوْمِي وَ تَفَضَّلْ عَلَيَّ بِرَحْمَتِكَ وَ ارْحَمْنِي بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
و روزه‌ام را بپذير و به رحمتت بر من تفضّل كن و به رحمتت بر من رحم كن [اى مهربان‌ترين مهربانان].
اللَّهُمَّ إِنِّي أَدْعُوكَ وَ أَسْأَلُكَ بِأَسْمَائِكَ الْحُسْنَى وَ بِاسْمِكَ الْعَظِيمِ وَ وَجْهِكَ الْكَرِيمِ
خداوندا، به زيباترين نام‌ها و به آن اسم بزرگ و روى [اسما و صفات، يا ذات]باكرامت
وَ مُلْكِكَ الْقَدِيمِ وَ رُوحِكَ الْقُدُّوسِ وَ كَلَامِكَ الطَّيِّبِ وَ مُلْكِكَ الدَّائِمِ الْعَظِيمِ
[و سلطنت ديرينه]و روح بسيار منزّه و سخن پاكيزه و فرمانروايى جاودانه و بزرگ
وَ سُلْطَانِكَ الْمُنِيرِ وَ قُرْآنِكَ الْحَكِيمِ وَ عَطَائِكَ الْجَلِيلِ الْجَزِيلِ
و سلطنت درخشان و قرآن استوار و بخشش بزرگ و فراوان
وَ بِاسْمِكَ الَّذِي إِذَا دُعِيتَ بِهِ أَجَبْتَ وَ إِذَا سُئِلْتَ بِهِ أَعْطَيْتَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
و به آن اسم تو كه هرگاه بدان خوانده شوى اجابت مى‌كنى و هر گاه به آن درخواست شوى عطا مى‌كنى، تو را مى‌خوانم و از تو درخواست مى‌كنم كه بر محمّد و آل محمّد درود فرستى
وَ أَنْ تُعْتِقَنِي مِنَ النَّارِ فِي هَذَا الشَّهْرِ الْمُبَارَكِ فَإِنِّي فَقِيرٌ مِسْكِينٌ إِلَى رَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِين
و در اين ماه فرخنده مرا از آتش جهنّم آزاد كنى، زيرا من به رحمت تو نياز دارم. اى مهربان‌ترين مهربانان.
دعای پیامبر (ص) در شب چهاردهم رمضان (اقبال الاعمال)
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب هجدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز چهاردهم ماه و روایاتی که در این شب و روز آمده، که در آن چند روایت، دعاهای مخصوص روز چهاردهم (دعای سوم)، دعای دیگر در این شب:
يَا أَوَّلَ الْأَوَّلِينَ وَ يَا آخِرَ الْآخِرِينَ يَا وَلِيَّ الْأَوْلِيَاءِ وَ يَا جَبَّارَ الْجَبَابِرَةِ وَ يَا إِلَهَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ
يا أوّل الأوّلين، و يا آخر الآخرين]، يا ولىّ الأولياء، و [يا]جبّار الجبابرة [و [اى اوّل اولين و آخر آخرين]، اى سرپرست دوستان و اى شكوهمند چيره بر سركشان [و اى معبود اولين و آخرين]،
أَنْتَ خَلَقْتَنِي وَ لَمْ أَكُ شَيْئاً وَ أَنْتَ أَمَرْتَنِي بِالطَّاعَةِ فَأَطَعْتُ سَيِّدِي جُهْدِي
مرا آفريدى درحالى‌كه چيزى نبودم و به طاعت خود فرمان دادى. اى آقاى من و من با تمام توان اطاعتت كردم.
فَإِنْ كُنْتُ تَوَانَيْتُ أَوْ أَخْطَأْتُ أَوْ نَسِيتُ فَتَفَضَّلْ عَلَيَّ سَيِّدِي وَ لَا تَقْطَعْ رَجَائِي
بنابراين، اگر سستى ورزيدم يا خطا كردم يا فراموش نمودم اى آقاى من، بر من تفضّل كن و اميدم را قطع مكن
وَ امْنُنْ عَلَيَّ بِالْجَنَّةِ [بِالرَّحْمَةِ] وَ اجْمَعْ بَيْنِي وَ بَيْنَ نَبِيِّ الرَّحْمَةِ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ
و بهشت [رحمت]خود را بر من ارزانى دار و ميان من و پيامبر رحمت، حضرت محمّد عبد اللّه
صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ اغْفِرْ لِي (إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيم)[1]
-درود و سلام خدا بر او و خاندان او-در يكجا گردآور و مرا بيامرز، به راستى كه تو توبه‌پذير و مهربانى.
شاید این مطالب را هم بپسندید:
[1]) سوره البقره، آیه 128
دعای روز چهاردهم ماه رمضان (اقبال الاعمال)
الجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الثامن عشر فيما نذكره من زيادات و دعوات في الليلة الرابعة عشر منه و يومها و فيها عدة روايات، فصل فيما نذكره مما يختص باليوم الرابع عشر من دعاء غير متكرر، دعاء آخر في هذا اليوم
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب هجدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز چهاردهم ماه و روایاتی که در این شب و روز آمده، که در آن چند روایت، فصل اول دعاهای مخصوص روز چهاردهم رمضان (دعای چهارم) دعاى دیگر روز چهارشنبه:
اللَّهُمَّ لَا تُؤَاخِذْنِي فِيهِ بِالْعَثَرَاتِ وَ أَقِلْنِي [قِنِي] فِيهِ مِنَ الْخَطَايَا وَ الْهَفَوَاتِ
خداوندا، من را به لغزشهايم مگير و از خطاها و لغزش‌هاى من درگذر [نگاهم دار]
وَ لَا تَجْعَلْنِي عَرْضاً [غَرَضاً] [عُرْضَةً] لِلْبَلَايَا وَ الْآفَاتِ لِعِزَّتِكَ [بِعِزِّكَ] يَا عِزَّ [مُعِزَّ] الْمُرْسَلِينَ [الْمُسْلِمِينَ]
و آماج بلاها و آسيب‌ها مگردان، به عزت تو، اى سرافرازكننده پيامبران [مسلمانان].
دعای اللهم لا تودبنی بعقوبتک و لا تمکر بی فی حیلتک
الجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الثامن عشر فيما نذكره من زيادات و دعوات في الليلة الرابعة عشر منه و يومها و فيها عدة روايات، فصل فيما نذكره مما يختص باليوم الرابع عشر من دعاء غير متكرر
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب هجدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز چهاردهم ماه و روایاتی که در این شب و روز آمده، که در آن چند روایت، فصل اول دعاهای مخصوص روز چهاردهم رمضان (دعای اول):
اللَّهُمَّ لَا تُؤَدِّبْنِي بِعُقُوبَتِكَ وَ لَا تَمْكُرْ بِي فِي حِيلَتِكَ مِنْ أَيْنَ لِيَ الْخَيْرُ وَ لَا يُوجَدُ إِلَّا مِنْ عِنْدِكَ
معبودا، با عقوبت خود ادبم مكن و با دچار نمودنم به حيله‌ات فريبم مزن. اى پروردگار من، از كجا خير براى من باشد در حالى كه خير جز از نزد تو وجود پيدا نمى‌كند؟ !
وَ مِنْ أَيْنَ لِيَ النَّجَاةُ وَ لَا تُسْتَطَاعُ إِلَّا بِكَ لَا الَّذِي أَحْسَنَ اسْتَغْنَى عَنْكَ وَ لَا الَّذِي أَسَاءَ وَ اجْتَرَأَ عَلَيْكَ خَرَجَ مِنْ قُدْرَتِكَ
و از كجا نجات براى من باشد درحالى‌كه جز به تو نمى‌توان بدان اقدام كرد. نه كسى كه كار نيكى انجام داد، از يارى و رحمت تو بى‌نياز است و نه كسى كه كار بد كرد [و بر تو گستاخى نمود]، از تحت قدرت تو بيرون آمد.
يَا رَبِّ بِكَ عَرَفْتُكَ وَ أَنْتَ دَلَلْتَنِي عَلَيْكَ وَ لَوْ لَا أَنْتَ مَا دَرَيْتُ مَنْ أَنْتَ
اى پروردگار من تو را به تو شناختم و تو بودى كه مرا به‌سوى خود راهنمايى كرده و فراخواندى و اگر تو نبودى، هرگز نمى‌دانستم كه تو چيستى.
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَدْعُوهُ فِيُجِيبُنِي وَ إِنْ كُنْتُ بَطِيئاً حِينَ يَدْعُونِي
ستايش خدا را كه هرگاه او را مى‌خوانم، به من پاسخ مثبت مى‌دهد، اگرچه وقتى او مرا مى‌خواند، سستم
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَسْأَلُهُ فَيُعْطِينِي وَ إِنْ كُنْتُ بَخِيلًا حِينَ يَسْتَقْرِضُنِي
و ستايش خدا را كه هرگاه از او درخواست مى‌كنم، عطايم مى‌كند اگرچه وقتى او از من قرض مى‌طلبد، بخيل و تنگ‌چشمم
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي وَكَلَنِي إِلَيْهِ فَأَكْرَمَنِي وَ لَمْ يَكِلْنِي إِلَى النَّاسِ فَيُهِينُونِي
و ستايش خدا را كه مرا به خود واگذار كرد و گرامى داشت و به مردم واگذار نكرد تا مبادا به من اهانت نموده و مرا خوار بدارند
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي تَحَبَّبَ إِلَيَّ وَ هُوَ غَنِيٌّ عَنِّي
و ستايش خود را كه باوجود بى‌نيازى، نسبت به من اظهار دوستى نمود.
اللَّهُمَّ لَا أَجِدُ شَافِعاً إِلَيْكَ إِلَّا مَعْرِفَتِي بِأَنَّكَ أَفْضَلُ مَنْ قَصَدَ إِلَيْهِ الْمُضْطَرُّونَ
خداوندا، شفاعت‌كننده‌اى جز شناخت من به اين‌كه تو برترين كسى هستى كه بيچارگان آهنگ تو را مى‌كنند، ندارم
أَسْأَلُكَ مُقِرّاً بِأَنَّ لَكَ الطَّوْلَ وَ الْقُوَّةَ وَ الْحَوْلَ وَ الْقُدْرَةَ أَنْ تَحُطَّ عَنِّي وِزْرِيَ الَّذِي قَدْ حَنَا ظَهْرِي
و با اعتراف به اين‌كه بخشش و نيرو و بازدارندگى و قدرت از آن تو است، از تو خواهانم كه بار گناه مرا كه پشتم را خم كرده است، بردارى
وَ تَعْصِمُنِي مِنَ الْهَوَى الْمُسَلَّطِ عَلَى عَقْلِي وَ أَنْ تَجْعَلَنِي مِنَ الَّذِينَ انْتَجَبْتَهُمْ لِطَاعَتِك
و از خواهش نفسم كه بر عقلم غلبه كرده است، نگاه دارى و از كسانى كه براى طاعتت برگزيده‌اى، بگردانى.
دعای روز چهاردهم ماه رمضان (مفاتیح الجنان)
دعاهای روزها؛ از ابن عباس روایت کرده اند که پیامبر صلی الله علیه و آله برای هر روز، دعایی ذکر فرموده اند ؛ روز چهاردهم
اللَّهُمَّ لاَ تُؤَاخِذْنِي فِيهِ بِالْعَثَرَاتِ وَ أَقِلْنِي فِيهِ مِنَ الْخَطَايَا وَ الْهَفَوَاتِ
اى خدا در اين روز مرا به لغزشهايم مؤاخذه مفرما و عذر خبط و خطاهايم بپذير
وَ لاَ تَجْعَلْنِي فِيهِ غَرَضاً لِلْبَلاَيَا وَ الْآفَاتِ بِعِزَّتِكَ يَا عِزَّ الْمُسْلِمِينَ
و مرا هدف تير بلاها و آفتها قرار مده به حق عزت و جلالت اى عزت بخش اهل اسلام.
دعای روز چهاردهم رمضان از مجموعه امام سجاد (ع)
الجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الثامن عشر فيما نذكره من زيادات و دعوات في الليلة الرابعة عشر منه و يومها و فيها عدة روايات، فصل فيما نذكره مما يختص باليوم الرابع عشر من دعاء غير متكرر، دعاء آخر في اليوم الرابع عشر من مجموعة مولانا زين العابدين ص
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب هجدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز چهاردهم ماه و روایاتی که در این شب و روز آمده، که در آن چند روایت، فصل اول دعاهای مخصوص روز چهاردهم رمضان (دعای سوم) دعاى دیگر روز چهارشنبه از مجموعه مولى امام زين العابدين-صلوات اللّه عليه:
إِلَهِي وَ سَيِّدِي بِكَ عَرَفْتُكَ وَ بِكَ اهْتَدَيْتُ إِلَى سَبِيلِكَ وَ أَنْتَ دَلِيلٌ عَلَى مَعْرِفَتِكَ
اى معبود و آقاى من، تو را به تو شناختم و به‌وسيله‌ى تو به راهت رهنمون گرديدم و تويى راهنماى من بر شناختت
وَ لَوْ لَا أَنْتَ مَا عَرَفْتُ تَوْحِيدَكَ وَ لَا عَرَفْتُ وَ لَا اهْتَدَيْتُ إِلَى عِبَادَتِكَ
و اگر تو نبودى، هرگز به يگانگى‌ات راه پيدا نمى‌كردم و تو را نمى‌شناختم و به پرستش تو هدايت نمى‌شدم.
فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا هَدَيْتَ وَ عَلَّمْتَ وَ بَصَّرْتَ وَ فَهَّمْتَ وَ أَوْضَحْتَ مِنَ الصِّرَاطِ الْمُسْتَقِيمِ
پس ستايش خدا را در برابر اين‌كه مرا هدايت نمود و آموخت و بينا كرد و فهماند و راه راست را روشن كرد.
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَدْعُوهُ فِيُجِيبُنِي وَ إِنْ كُنْتُ بَطِيئاً حِينَ يَدْعُونِي
ستايش خدا را كه به درگاه او دعا مى‌كنم و دعايم را مستجاب مى‌كند، اگرچه هنگامى كه او مرا مى‌خواند، سستم
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَسْأَلُهُ فَيُعْطِينِي وَ إِنْ كُنْتُ بَخِيلًا حِينَ يَسْتَقْرِضُنِي
و ستايش خدا را كه از او درخواست مى‌كنم و عطايم مى‌كند، اگرچه وقتى او از من قرض مى‌طلبد، بخيل و تنگ‌چشمم
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أُنَاجِيهِ لِحَاجَتِي إِذَا شِئْتُ وَ أَخْلُو بِهِ حَيْثُ شِئْتُ بِسِرِّي فَيَقْضِي حَاجَتِي
و ستايش خدا را كه هرگاه او را بخوانم، براى برآوردن حاجتم با او مناجات مى‌كنم و هرگاه بخواهم راز خود را با او در ميان مى‌گذارم و او حاجتم را برمى‌آورد
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَا أَرْجُو غَيْرَهُ وَ لَوْ رَجَوْتُ غَيْرَهُ لَأَخْلَفَ رَجَائِي
و ستايش خدا را كه به غير او اميد ندارم و اگر به غير او اميد بسته بودم، اميدم را نااميد مى‌كرد
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي وَكَلَنِي إِلَيْهِ فَأَكْرَمَنِي وَ لَمْ يَكِلْنِي إِلَى النَّاسِ فَيُهِينُونِي
و ستايش خدا را كه مرا به خود واگذار نمود و گرامى داشت و به مردم واگذار نكرد تا به من اهانت و مرا خوار كنند
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي تَحَبَّبَ إِلَيَّ وَ هُوَ غَنِيٌّ عَنِّي
و ستايش خدا را كه باوجود بى‌نيازى از من، با من اظهار دوستى كرد.
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي تَحَلَّمَ عَنِّي حَتَّى كَأَنِّي لَا ذَنْبَ لِي فَرَبِّي أَحْمَدُ وَ هُوَ أَحَقُّ بِحَمْدِي
ستايش خدا را كه چنان بردبارى كرد و مرا عفو نمود كه گويى گناهى نكرده‌ام. بنابراين، پروردگار من ستوده‌ترين و زيبنده‌ترين كس به ستايش است.
يَا ذَا الْمَنِّ وَ لَا يُمَنُّ عَلَيْكَ يَا ذَا الطَّوْلِ يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ
اى خداى بخشنده اى كه هيچ‌كس نمى‌تواند بر تو منّت بگذارد، اى بخشنده اى بزرگوار و گرامى،
لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ظَهْرُ اللَّاجِينَ وَ جَارُ الْمُسْتَجِيرِينَ وَ أَمَانُ الْخَائِفِينَ
معبودى جز تو وجود ندارد و تويى پشتوانه‌ى پناهندگان و همسايه‌ى پناه‌جويان و ايمنى‌بخش بيمناكان،
إِلَيْكَ فَرَرْتُ بِنَفْسِي يَا مَلْجَأَ الْخَائِفِينَ وَ لَا أَجِدُ شَافِعاً إِلَيْكَ
به درگاه تو گريخته‌ام اى پناهگاه هراسناكان و به درگاه تو شفاعت‌كننده‌اى
إِلَّا مَعْرِفَتِي بِأَنَّكَ أَفْضَلُ مَنْ قَصَدَ إِلَيْهِ الْمُقَصِّرُونَ وَ أَمَلُ [آمَلُ] مَنْ لَجَأَ إِلَيْهِ الْخَائِفُونَ
جز شناخت من به اين‌كه تو برترين كسى هستى كه كوتاهى‌كنندگان آهنگ تو را كرده‌اند و آرزومندترين كسى هستى كه بيمناكان به درگاه تو پناه آورده‌اند، ندارم.
أَسْأَلُكَ بِأَنَّ لَكَ الطَّوْلَ وَ الْقُدْرَةَ وَ الْحَوْلَ وَ أَنْ تَحُطَّ عَنِّي وِزْرِي وَ تَعْصِمَنِي
به اين‌كه بخشش و قدرت و بازدارندگى از آن تو است، از تو خواهانم كه بار گناه مرا از دوشم بردارى و مرا نگاه دارى
وَ تَجْعَلَنِي مِنَ الَّذِينَ انْتَجَبْتَهُمْ لِطَاعَتِكَ وَ أَدْخَلْتَهُمْ بِالتَّقْوَى فِي سَعَةِ رَحْمَتِكَ وَ رِضْوَانِكَ
و از كسانى بگردانى كه براى طاعتت برگزيده‌اى و به واسطه‌ى پرهيزكارى در رحمت گسترده و خشنودى‌ات وارد كرده‌اى،
يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ سَلَّم
اى مهربان‌ترين مهربانان. درود و سلام خداوند بر حضرت محمّد و خاندان او.
دعای سید بن باقی در روز چهاردهم رمضان
الجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الثامن عشر فيما نذكره من زيادات و دعوات في الليلة الرابعة عشر منه و يومها و فيها عدة روايات، فصل فيما نذكره مما يختص باليوم الرابع عشر من دعاء غير متكرر، دعاء آخر ليوم الرابع عشر من إختيار السيد ابن باقي رحمه الله
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب هجدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز چهاردهم ماه و روایاتی که در این شب و روز آمده، که در آن چند روایت، فصل اول دعاهای مخصوص روز چهاردهم رمضان (دعای دوم) دعای دیگر این روز از كتاب «اختيار» نوشته «سيد ابن الباقى»:
اللَّهُمَّ إِنَّ رَحْمَتَكَ خَيْرٌ مِنْ عَمَلِي وَ عَطِيَّتَكَ أَفْضَلُ مِنْ مَسْأَلَتِي
خداوندا، رحمت تو بهتر از عمل من و عطاى تو برتر از درخواست من است.
فَبِرَحْمَتِكَ يَا إِلَهِي وَ بِكَرَمِكَ وَ عِزَّتِكَ وَ ارْتِفَاعِ مَكَانِكَ وَ جَلَالِ وَجْهِكَ وَ قُدْرَتِكَ وَ عَظَمَتِكَ وَ سَعَةِ فَضْلِكَ
پس به رحمتت اى معبود من و به بزرگوارى و سربلندى و بلندپايگى و شكوه روى [اسما و صفات، يا ذات]و قدرت و بزرگى و گستردگى تفضّلت،
أَعْطِنِي خَيْرَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ فِي هَذَا الشَّهْرِ الْمُكَرَّمِ وَ ارْزُقْنِي فِيهِ شُكْراً
خير دنيا و آخرت را در اين ماه بزرگوار به من ارزانى دار و سپاسگزارى [از خود]را به من روزى كن
وَ اسْتَعْمِلْنِي فِيهِ بِطَاعَتِكَ حَتَّى أَكُونَ يَوْمَ فَاقَتِي غَنِيّاً فِي لَحْدِي وَ إِذَا أُفْرِدْتُ فِيهِ آمِناً مِنْ هَوْلِ الْمُطَّلَعِ
و در طاعت خود به كارم گير تا در روز نيازمندى‌ام در گورم بى‌نياز گردم و آن‌گاه كه در آنجا تنها شدم، از بيم اشراف [بر امور عالم آخرت]ايمن گردم
وَ أَكُونَ قَبْلَ مَوْتِيَ الْمَغْبُوطُ فِي دَارِ الدُّنْيَا بِسَعَةِ الرِّزْقِ وَ إِصْلَاحِ الشَّأْنِ
و پيش از مرگ در سراى دنيا، ديگران به گستردگى روزى و سامان يافتن حال من رشك برند.
اللَّهُمَّ بِكَ أَرْجُو بُلُوغَ رِضَاكَ لَا بِعَمَلِي وَ أَنْتَ يَا إِلَهِي مِنْ كُلِّ شَيْءٍ حَسْبِي وَ أَنْتَ يَا إِلَهِي لَا شَرِيكَ لَكَ
خداوندا، براى رسيدن به خشنودى‌ات به تو اميد دارم، نه به عمل خود و اى معبود من، تو براى من از هر چيز بسنده‌اى و اى معبود من، تويى خدايى كه شريكى ندارى
وَ أَنْتَ إِلَهِي بِي رَءُوفٌ رَحِيمٌ يَا رَبِّ فَلَكَ أَسْلَمْتُ وَجْهِي فَلَكَ الْحَمْدُ وَ لَكَ الشُّكْرُ عَلَى ذَلِكَ
و اى معبود من، تويى خدايى كه نسبت به من مهرورز و مهربانى. اى پروردگار من، از اين‌رو من، با تمام وجود تسليم تو هستم، پس ستايش و سپاس تو را در برابر اين.
اللَّهُمَّ أَنْتَ ثِقَتِي وَ رَجَائِي وَ إِلَيْكَ رَغْبَتِي وَ دُعَائِي وَ أَنْتَ بِحَاجَتِي عَالِمٌ غَيْرُ مُعَلَّمٍ
خداوندا، تو مورد اعتماد و اميد من هستى و تنها به درگاه تو مى‌گرايم و دعا مى‌كنم و تو به نياز من آگاهى بى‌آنكه از كسى آموخته باشى.
وَ أَسْأَلُكَ يَا اللَّهُ أَنْ تَجْعَلَنِي فِي هَذَا الْيَوْمِ مِنْ عُتَقَائِكَ مِنَ النَّارِ وَ أَنْ تَجْعَلَ اسْمِي فِي أَسْمَاءِ الْأَبْرَارِ وَ الْأَخْيَارِ
اى خدا، از تو مى‌خواهم كه مرا در اين روز از آزادشدگان از آتش جهنّم قرار دهى و نام مرا در ميان نام نيكان و خوبان قرار دهى.
إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَ ذَلِكَ عَلَيْكَ سَهْلٌ يَسِيرٌ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِين
به راستى كه تو بر هر چيز توانايى و اين بر تو آسان و اندك است، اى مهربان‌ترين مهربانان. درود خداوند بر سرورمان حضرت محمّد و خاندان پاك او.
