چه فرقی بین نماز خواندن شخص و خرید نماز پس از مرگ برای او هست

(چرا بايد بين كسي كه در اين دنيا نماز و روزه خودش را در اول وقت خوانده و كسي كه اين كار را نكرده و بعد از مرگ برايش نماز و روزه مي خرند و پول مي دهند كه برايش نماز و روزه ادا شود فرقي نباشد؟ آيا آن دنيا را هم برخي با خريد نماز و روزه به دست مي آورند و از زير بار گناه در مي‌آيند؟)

بدون شك فردي كه در دنيا به وظايف الهي و عبادي خود توجه داشته و نماز را با وجود سختي و مشقت در اول وقت به جا آورده و خود مسير تكامل را طي نموده با كسي كه پس از مرگش براي او نماز و روزه به جا آورده اند از نظر ارزش و درجه يكسان نمي باشند.

اصولا هر عبادتي كه در ظرف و وقت خود به جا آورده شود ارزشمندتر و ماجورتر از عبادتي است كه خارج از وقت و ظرف خود انجام گيرد زيرا وقت خاص و محدوده عمل و عبادت داراي اثر خاصي در تاثير گذاري عمل است و اين اثر و خاصيت در خارج از وقت و زمان خاصش كم رنگ تر و كم اثرتر است و حتي نماز داخل وقتي كه در اول وقت خوانده شود با نماز آخر وقت در اجر و ثواب متفاوت است تا چه رسد به نماز خارج از وقت و نمازي كه پس از مرگ براي كسي خوانده مي شود.

بنابراين، كسي كه از روى بى مبالاتى، يك عمر نمازش را ترك كرده، در روز قيامت مؤاخذه و عذاب مى شود و او نيز مانند بقيه مردم، در برابر اعمال خود مسئول مى باشد و حتماً بازخواست مى شود و به جا آوردن نماز قضا توسط فرزند و يا خريد نماز به هيچ وجه تضميني براي بهشت رفتن وي نمي باشد هرچند ممكن است با عمل نيابتي در مجازات وي تخفيف داده شود.

در خصوص كساني هم كه بنا به عذري هم چون بيماري و… ترك عبادت نموده اند، اگر چه با بجاآوردن نماز توسط ديگران بازخواست نمي شود ولي اجري و درجه اي هم دريافت نمي كند.
علاوه بر اين كه بهشت نيز مانند جهنم داراي درجات و مراتب است و اگر اين افراد وارد بهشت بشوند چه بسا هم درجه با كساني نخواهند بود كه وظيفه شان را درست و به موقع انجام داده اند.

پي نوشت :
كتاب پرسش ها و پاسخ هاي نماز، سيد حسن موسوي (مركز تخصصي نماز)