زیارت وارث

زیارت هفتم: (زیارت وارث)

مرحوم «شیخ طوسى» در «مصباح المتهجّد» از صفوان جمّال نقل مى کند که مى گوید: براى زیارت مولایمان امام حسین(علیه السلام) از امام صادق(علیه السلام) رخصت طلبیدم و از او استدعا کردم که دستورالعملى را در زیارت آن حضرت برایم ذکر کند، فرمود: اى صفوان! قبل از حرکت سه روز روزه بگیر و در روز سوم غسل کن، سپس خانواده خود را جمع نما و بگو: «اَللّهُمَّ إِنّى اَسْتَوْدِعُکَ…» (تا آخر. این دعا با مختصر تفاوت در بخش آداب زیارت امام حسین(علیه السلام)، صفحه 361 گذشت) سپس با آب فرات غسل کن، پدرم از پدرانش، از رسول گرامى(صلى الله علیه وآله)به من خبر داد که فرمود: این فرزندم امام حسین(علیه السلام) بعد از من در کنار فرات کشته خواهد شد، پس هر کس پس از غسل با آب فرات، او را زیارت کند گناهانش به گونه اى مى ریزد و پاک مى شود که گویا تازه از مادر متولّد شده است. آنگاه بعد از ذکر دستوراتى، از جمله گفتن تکبیر و لا اله الاّ الله و صلوات بر محمّد وآل محمّد و به خصوص صلوات بر امام حسین(علیه السلام) و لعنت بر قاتلان آن حضرت، فرمود: چون به دَرِ حرم رسیدى بایست و بگو:

اَللهُ اَکْبَرُ کَبِیراً، وَالْحَمْدُللهِ کَثِیراً، وَسُبْحَانَ اللهِ بُکْرَةً وَاَصِیلا،
خدا بزرگتر از حدّ اندیشه و توصیف است و حمد و ثناى بسیار مخصوص خداست و صبح و شام او را تسبیح و تنزیه مى کنیم
وَاَلْحَمْدُ للهِ الَّذِی هَدانَا لِهذا، وَما کُنّا لِنَهْتَدِیَ لَوْلاَ أَنْ هَدَانَا اللهُ، لَقَدْ جَائَتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ
و ستایش خدایى را که ما را بر این درگاه (رحمت) رهنمائى کرد که اگر خدا ما را هدایت نمى فرمود ما به خود راه بدین آستان عزّت نمى یافتیم همانا رسولان پروردگار به حق آمدند
سپس بگو: اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا رَسُولُ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیکَ یَا نَبِىَّ اللهِ،
تحیّت و سلام بر تو اى رسول (گرامى) خدا درود و سلام بر تو اى پیغمبر (بزرگ) خدا
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا خَاتَمَ النَّبِیِّینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا سَیِّدَ الْمُرْسَلِینَ،
سلام (حق) بر تو اى خاتم پیغمبران بر حق سلام بر تو اى سیّد رسولان (مطلق)
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا حَبِیبَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ،
سلام بر تو اى حبیب خدا سلام بر تو اى امیر اهل ایمان
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا سَیِّدَالْوَصِیِّینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا قائِدَ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِینَ،
سلام بر تو اى سیّد اوصیاى پیغمبران سلام بر تو اى پیشواى رو سفیدان و آبرومندان عالم
اَلسَّلامُ عَلى فاطِمَةَ(1) سَیِّدَةِ نِساءِ الْعالَمِینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَعَلَى الاَْئِمَّةِ مِنْ وُلْدِکَ،
سلام بر فاطمه زهراء بزرگ زنان عالم سلام و تحیّت بر تو و بر امامان (معصوم) از فرزندان تو باد
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وَصِىَّ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الصِّدِّیقُ الشَّهِیدُ،
سلام بر تو اى وصى و جانشین امیرالمؤمنین سلام بر تو اى راستگوى شهید
أَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ یا مَلائِکَةَ اللهِ الْمُقِیمِینَ فِی هذَا الْمَقامِ الشَّرِیفِ،
سلام بر شما اى فرشتگان خدا که رحل اقامت افکنده اید در این آستان شریف
اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ یا مَلائِکَةَ رَبِّیَ الْمُحْدِقِینَ بِقَبْرِ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ،
سلام بر شما اى فرشتگان پروردگار که بگرد قبر مطهر حسین علیه السلام حلقه زده اید
اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ مِنِّی أَبَداً ما بَقِیتُ وَبَقِیَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ
سلام و تحیت ابدى از من بر شما باد مادامى که من هستم و شب و روز در جهان بر قرار است
آنگاه مى گویى: اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللهِ،
سلام و تحیت بر تو اى اباعبدالله الحسین سلام بر تو اى فرزند (عزیز) رسول خدا
[اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ اَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ](2)، عَبْدُکَ وَابْنُ عَبْدِکَ وَابْنُ اَمَتِکَ،
سلام بر تو اى فرزند امیرالمؤمنین (اى اباعبدالله) من بنده طاعت تو و بنده
اَلْمُقِرُّ بِالرِّقِّ، وَالتّارِکُ لِلْخِلافِ عَلَیْکُمْ، وَالْمُوالی لِوَلِیِّکُمْ، وَالْمُعادی لِعَدُوِّکُمْ،
زاده و کنیز زاده بدرگاه تو مقر و معترف به بندگى فرمان تو و بى هیچ مخالفت با شما و دوست دوستان و دشمن دشمنان شما
قَصَدَ حَرَمَکَ، وَاسْتَجارَ بِمَشْهَدِکَ، وَتَقَرَّبَ إِلَیْک بِقَصْدِک،
آمده ام به قصد زیارتت در این حرم شریف و پناه آورده ام (از هر رنج و غم و بلا) به مشهد و مدفن مبارکت و بدرگاهت تقرّب بدین قصد مى طلبم
ءَأَدْخُلُ یا رَسُولُ اللهِ، ءَاَدْخُلُ یا نَبِىِّ اللهِ، ءَاَدْخُلُ یا أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ، ءَاَدْخُلُ یا سَیِّدَالْوَصِیِّینَ،
آیا داخل شوم اى رسول خدا آیا داخل شوم اى پیغمبر خدا آیا داخل شوم اى امیرالمؤمنین آیا داخل شوم اى بزرگ اوصیاء پیغمبران
ءَاَدْخُلُ یا فاطِمَةُ سَیِّدَةَ نِساءِ الْعالَمِینَ، ءَاَدْخُلُ یامَوْلاىَ یااَباعَبْدِاللهِ، ءَاَدْخُلُ یامَوْلاىَ یَابْنَ رَسُولِ اللهِ،
آیا داخل شوم اى فاطمه زهرا سید زنان عالم آیا داخل شوم اى مولاى من اى اباعبدالله آیا داخل شوم اى مولاى من اى فرزند گرامى رسول خدا
پس اگر دلت خاشع شد و اشکت سرازیر گردید، بدان که آن نشانه اجازه شرفیابى است، آنگاه داخل شو و بگو:

اَلْحَمْدُللهِ الْواحِدِ الاَْحَدِ الْفَرْدِ الصَّمَدِ، اَلَّذِی هَدانِی لِوِلایَتِکَ، وَخَصَّنِی بِزِیارَتِکَ، وَسَهَّلَ لِی قَصْدَکَ
سپاس و ستایش مخصوص پروردگار یگانه و یکتا وفرد و بى نیاز است خدایى که مرا بولایت و دوستى تو (اى اباعبدالله) رهبرى فرمود و مرا به زیارتت مخصوص گردانید و توجه به آستانت را برایم آسان گردانید
سپس بالاى سر مى ایستى و مى گویى:

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ نُوح نَبِىِّ اللهِ،
سلام بر تو اى وارث آدم برگزیده خدا سلام بر تو اى وارث نوح پیغمبر خدا
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ اِبْراهیمَ خَلیلِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ مُوسى کَلیمِ اللهِ،
سلام بر تو اى وارث ابراهیم خلیل خدا سلام بر تو اى وارث موسى هم سخن با خدا
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ عیسى رُوحِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ مُحَمَّد حَبیبِ اللهِ،
سلام بر تو اى وارث عیسى روح خدا سلام بر تو اى وارث محمّد حبیب خدا
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ عَلَیْهِ السَّلامُ وَلِىِّ اللهِ،
سلام بر تو اى وارث امیر مؤمنان علیه السّلام ولى خدا
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ مُحَمَّد الْمُصْطَفى، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ عَلِىٍّ الْمُرْتَضى،
سلام بر تو اى فرزند محمّد مصطفى سلام بر تو اى فرزند على مرتضى
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ فاطِمَةَ الزَّهْرآءِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ خَدیجَةَ الْکُبْرى،
سلام بر تو اى فرزند فاطمه زهرا سلام بر تو اى فرزند خدیجه کبرى
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا ثارَاللهِ وَابْنَ ثارِهِ، وَالْوِتْرَ الْمَوْتُورُ،
سلام بر تو اى کسى که خدا خونخواهیش کند و فرزند چنین خونى و اى تک و تنها مانده اى که انتقام خونت گرفته نشد
اَشْهَدُ اَنَّکَ قَدْ اَقَمْتَ الصَّلاةَ، وَآتَیْتَ الزَّکاةَ، وَاَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهَیْتَ عَنْ الْمُنْکَرِ،
گواهى دهم که تو بپا داشتى نماز را و بدادى زکات را و امر کردى به معروف (کار نیک) و نهى کردى از منکر (کار زشت)
وَاَطَعْتَ اللهَ وَرَسُولَهُ حَتّى اَتیکَ الْیَقینُ، فَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً قَتَلَتْکَ،
و پیروى کردى از خدا و رسولش تا به شهادت رسیدى پس خدا لعنت کند مردمى که تو را کشتند
وَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً ظَلَمَتْکَ، وَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً سَمِعَتْ بِذلِکَ فَرَضِیَتْ بِهِ،
و خدا لعنت کند مردمى که به تو ستم کردند و خدا لعنت کند مردمى که این جریان را شنیدند و بدان راضى شدند
یا مَوْلاىَ یا اَبا عَبْدِاللهِ، اَشْهَدُ اَنَّکَ کُنْتَ نُوراً فِى الاَْصْلابِ الشّامِخَةِ، وَالاَْرْحامِ الْمُطَهَّرَةِ،
اى مولاى من اى ابا عبدالله گواهى دهم که تو براستى نورى بودى در صُلبهاى شامخ (و بلند) و رَحِمْهاى پاک،
لَمْ تُنَجِّسْکَ الْجاهِلِیَّةُ بِاَنْجاسِها، وَلَمْ تُلْبِسْکَ مِنْ مُدْلَهِمّاتِ ثِیابِها،
آلوده ات نکرد زمان جاهلیت به پلیدیهایش و نپوشاندت از جامه هاى آلوده و چرکش
وَاَشْهَدُ اَنَّکَ مِنْ دَعآئِمِ الدّینِ وَاَرْکانِ الْمُؤْمِنینَ،
و گواهى دهم که براستى تو از جمله ستونهاى دین و پایه هاى محکم مردان با ایمانى
وَاَشْهَدُ اَنَّکَ الاِْمامُ الْبَرُّ التَّقِىُّ، اَلرَّضِىُّ الزَّکِىُّ،اَلْهادِى الْمَهْدِىُّ،
و گواهى دهم که براستى تو پیشوایى هستى نیکوکار و با تقوا و پسندیده و پاکیزه و راهنماى راه یافته
وَاَشْهَدُ اَنَّ الاَْئِّمَّةَ مِنْ وُلْدِکَ کَلِمَةُ التَّقْوى، وَاَعْلامُ الْهُدى، وَالْعُروَةُ الْوُثْقى،
و گواهى دهم که امامان از فرزندان تو اساس (و حقیقت) تقوا و نشانه هاى هدایت و دستاویز محکم (حق)
وَالْحُجَّةُ عَلى اَهْلِ الدُّنْیا، وَاُشْهِدُ اللهَ وَمَلائِکَتَهُ، وَاَنْبِیآئَهُ وَرُسُلَهُ،
و حجّتهایى بر مردم دنیا هستند و گواه گیرم خدا و فرشتگانش و پیمبرانش و رسولانش را
اَنّى بِکُمْ مُؤْمِنٌ، وَبِاِیابِکُمْ مُوقِنٌ، بِشَرایـِعِ دینى، وَخَواتیمِ عَمَلى، وَقَلْبى لِقَلْبِکُمْ سِلْمٌ،وَاَمْرى لاَِمْرِکُمْ مُتَّبِعٌ،
که من براستى به شما ایمان دارم و به بازگشتتان یقین دارم طبق مقرّرات دین و مذهبم و پایان کردارم و دلم تسلیم دل شماست و کارم پیرو کار شماست
صَلَواتُ اللهِ عَلَیْکُمْ، وَعَلى اَرْواحِکُمْ، وَعَلى اَجْسادِکُمْ، وَعَلى اَجْسامِکُمْ،
درودهاى خدا بر شما و بر روانهایتان و بر جسدهاتان و بر پیکرتان
وَعَلى شاهِدِکُمْ، وَعَلى غائِبِکُمْ، وَعَلى ظاهِرِکُمْ، وَعَلى باطِنِکُمْ
و بر حاضرتان و بر غایبتان و بر آشکارتان و بر نهانتان
آنگاه (در صورت امکان) قبر را ببوس و بگو:

بِاَبى اَنْتَ وَاُمّى یَابْنَ رَسُولِ اللهِ، بِاَبى اَنْتَ وَاُمّى یا اَباعَبْدِاللهِ،
پدر و مادرم به فداى تو اى فرزند رسول خدا پدر و مادرم فداى تو اى ابا عبدالله
لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیَّةُ، وَجَلَّتِ الْمُصیبَةُ بِکَ عَلَیْنا، وَعَلى جَمیعِ اَهْلِ السَّمواتِ وَالاَْرْضِ،
براستى بزرگ گشت عزایت و گران شد مصیبت تو بر ما و بر همه اهل آسمانها و زمین
فَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَاَلْجَمَتْ وَتَهَیَّأَتْ لِقِتالِکَ،
پس خدا لعنت کند مردمى را که اسبان را زین کردند و دهانه زدند و آماده کشتارت شدند
یا مَوْلاىَ یا اَبا عَبْدِاللهِ، قَصَدْتُ حَرَمَکَ، وَاَتَیْتُ اِلى مَشْهَدِکَ،
اى مولاى من اى ابا عبدالله من آهنگ کردم حرم تو را و آمدم به زیارتگاهت
اَسْئَلُ اللهَ بِالشَّاْنِ الَّذى لَکَ عِنْدَهُ، وَبِالْمَحَلِّ الَّذى لَکَ لَدَیْهِ،
از خدا خواهم بدان منزلتى که در پیش او دارى و بدان مقامى که نزدش دارى
اَنْ یُصَلِىَّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَاَنْ یَجْعَلَنى مَعَکُمْ فِى الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ
که درود فرستد بر محمّد و آل محمّد و قرار دهد مرا با شما در دنیا و آخرت

سپس برخیز و دو رکعت نماز با حمد و هر سوره اى که خواستى بخوان و وقتى از نماز فارغ شدى، بگو:

اَللّـهُمَّ اِنّى صَلَّیْتُ وَرَکَعْتُ وَسَجَدْتُ لَکَ، وَحْدَکَ لا شَریکَ لَکَ،
خدایا من نماز خواندم و رکوع کردم و سجده بجا آوردم براى تو تنها که شریک ندارى
لاَِنَّ الصَّلاةَ وَالرُّکُوعَ وَالسُّجُودَ لا یَکُونُ اِلاَّ لَکَ، لاَِنَّکَ اَنْتَ اللهُ لا اِلـهَ الاَّ اَنْتَ،
زیرا نماز و رکوع و سجده نیست جز براى تو چون که تویى خدایى که معبودى جز تو نیست
اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَاَبْلِغْهُمْ عَنّى اَفْضَلَ السَّلامِ وَالتَّحِیَّةِ، وَارْدُدْ عَلَىَّ مِنْهُمُ السَّلامَ،
خدایا درود فرست بر محمّد و آل محمّد و برسان از جانب من بدانها بهترین سلام و تحیّت را و باز گردان از جانب آنها نیز بر من سلام
اَللّـهُمَّ وَهاتانِ الرَّکْعَتانِ هَدِیَّةٌ مِنّى اِلى مَوْلاىَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِىٍّ عَلَیْهِمَا السَّلامُ،
خدایا و این دو رکعت نمازى که خواندم هدیه اى است از من به پیشگاه سرورم حضرت حسین بن على (علیهماالسلام)
اَللّهُمَّ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّد وَعَلَیْهِ، وَتَقَبَّلْ مِنّى،
خدایا درود فرست بر محمّد و بر آن حضرت و بپذیر از من
وَأْجُرْنى عَلى ذلِکَ بِاَفْضَلِ اَمَلى، وَرَجآئى فیکَ، وَفى وَلِیِّکَ یا وَلِىَّ الْمُؤْمِنینَ
و پاداشم بده در برابر آن برطبق بهترین آرزو و امیدى که درباره ولىّ تو دارم اى سرپرست مؤمنان
* آنگاه برخیز و به پایین پاى آن حضرت برو و بالاى سر علىّ بن الحسین(علیهما السلام) (على اکبر) بایست و خطاب به آن حضرت بگو:

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ نَبِىِّ اللهِ،
سلام بر تو اى فرزند رسول خدا سلام بر تو اى فرزند پیامبر خدا
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ الْحُسَیْنِ الشَّهیدِ،
سلام بر تو اى فرزند امیرمؤمنان سلام بر تو اى فرزند حسین شهید
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الشَّهیدُ وَابْنُ الشَّهیدِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْمَظْلُومُ وَابْنُ الْمَظْلُومِ،
سلام بر تو اى شهید و فرزند شهید سلام بر تو اى ستم رسیده و فرزند (آن امام) ستمدیده
لَعَنَ اللهُ اُمَّةً قَتَلَتْکَ، وَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً ظَلَمَتْکَ، وَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً سَمِعَتْ بِذلِکَ فَرَضِیَتْ بِهِ
خدا لعنت کند مردمى که تو را کشتند و خدا لعنت کند مردمى که به تو ستم کردند و خدا لعنت کند مردمى را که از این جریان اطلاع پیدا کرده و بدان راضى شدند
آنگاه ضریح را ببوس و بگو:

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وَلِىَّ اللهِ وَابْنَ وَلِیِّهِ، لَقَدْ عَظُمَتِ الْمُصیبَةُ،
سلام بر تو اى ولىّ خدا و فرزند ولىّ خدا براستى که بزرگ گشت مصیبت تو
وَ جَلَّتِ الرَّزِیَّةُ بِکَ عَلَیْنا، وَعَلى جَمیعِ الْمُسْلِمینَ،
و گران شد عزاى تو بر ما و بر تمام مسلمانان،
فَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً قَتَلَتْکَ، وَاَبْرَءُ اِلَى اللهِ وَاِلَیْکَ مِنْهُمْ
خدا لعنت کند مردمى که تو را کشتند و بیزارى جویم بسوى خدا و بسوى تو از آنها
سپس متوجّه سایر شهدا شو و بگو:

اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ یا اَوْلِیآءَ اللهِ وَاَحِبّائَهُ، اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ یا اَصْفِیآءَ اللهِ وَاَوِدّآئَهُ،
سلام بر شما اى اولیاى خدا و دوستانش سلام بر شما اى برگزیدگان خدا و دوستدارانش
اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ یا اَنْصارَ دینِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ یا اَنْصارَ رَسُولِ اللهِ،
سلام بر شما اى یاران دین خدا سلام بر شما اى یاران رسول خدا
اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ یا اَنْصارَ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ یا اَنْصارَ فاطِمَةَ سَیِّدَةِ نِسآءِ الْعالَمینَ،
سلام بر شما اى یاران امیرمؤمنان سلام بر شما اى یاران فاطمه بانوى زنان جهانیان
اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ یا اَنْصارَ اَبى مُحَمَّدالْحَسَنِ بْنِ عَلِىٍّ الْوَلِىِّ النّاصِحِ،
سلام بر شما اى یاران حضرت ابا محمّد حسن بن على آن دوست خیرخواه
اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ یا اَنْصارَ اَبى عَبْدِاللهِ، بِاَبى اَنْتُمْ وَاُمّى،
سلام بر شما اى یاران حضرت اباعبدالله پدر و مادرم به فداى شما
طِبْتُمْ وَ طابَتِ الاَْرْضُ الَّتى فیها دُفِنْتُمْ،
براستى پاکیزه شدید و پاکیزه گشت آن زمینى که شما در آن مدفون شدید
وَفُزْتُمْ فَوْزاً عَظیماً، فَیا لَیْتَنى کُنْتُ مَعَکُمْ فَاَفُـوزَ مَعَکُمْ.
و به رستگارى بزرگـى رسیدید پس اى کاش من هم با شما بودم که با شما رستگار گردم.
آنگاه به بالاى سر امام حسین(علیه السلام) برگرد و براى خود و اهل و اولاد و پدر و مادر و برادران خود، بسیار دعا کن; چرا که دعاى دعاکننده و سؤال سؤال کننده در آن روضه مطهّره، رد نخواهد شد.(3)

یادآورى لازم:

توجّه به این نکته لازم است که بعضى از ناآگاهان جمله هایى از پیش خود به زیارت وارث افزوده اند و این کار در موارد دیگرى نیز تکرار شده، در حالى که این گونه بدعتها و اضافات از پیش خود، کارى خطرناک و نزد ائمّه(علیهم السلام) مردود است و تدریجاً سبب مسخ کلمات آن بزرگواران مى شود. بر همین اساس، مرحوم حاج شیخ عبّاس قمى(رحمه الله) پس از نقل زیارت وارث شکوائیّه مبسوطى را دراین رابطه ابراز مى دارد، و در ضمن آن گلایه اى را که استادش مرحوم «حاجى نورى» در کتاب «لؤلؤ و مرجان» در همین ارتباط دارد ذکر نموده، آنگاه به نمونه هاى متعدّدى از این «اضافات جاهلانه» اشاره مى کند و در پایان تحفّظ شدیدى که اصحاب و علماى امامیّه در نقل روایت و صحیح بودن و نبودن آن و اصرارى که بر عرضه کردن بعضى از کتابها به بعضى از ائمّه(علیهم السلام) داشتند را گوشزد مى نماید و به همین مناسبت، داستان عرضه کردن «ابوهاشم جعفرى» کتاب «یونس بن عبدالرحمن» را به «امام حسن عسکرى(علیه السلام)» و نیز قصّه عرضه کردن «بورق شنجانى هراتى» کتاب «یوم ولیله» فضل بن شاذان به آن حضرت را مطرح مى سازد و پس از اشاره به دقّتى که خود، در نقل دعاها و زیارات از نسخه هاى اصلى و عرضه آن بر نسخه هاى متعدّد داشته، در پایان از «شیخ کلینى» از «عبدالرحیم قصیر» نقل مى کند که خدمت امام صادق(علیه السلام)رسید و عرض کرد: فدایت شوم، من از پیش خود دعایى اختراع کرده ام، حضرت فرمود: «رها کن و نسبت به اختراع خود مرا به حالم واگذار»(4) (کنایه از این که لازم نیست آن را برایم نقل کنى، که مردود است).
عبدالله بن سنان نیز از امام صادق(علیه السلام) نقل مى کند که فرمود: «به زودى شبهات، بر شما هجوم مى آورد در حالى که راهنما و پیشوایى براى شما نیست; در چنین زمانى کسى نجات مى یابد که دعاى غریق را بخواند» عرض کردم: دعاى غریق چیست؟ فرمود مى گویى:
«یا اللهُ یا رَحْمنُ یا رَحیمُ، یا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ، ثَبِّتْ قَلْبى عَلى دینِکَ» من با اضافه کردن کلمه «والأبصار» به این دعا گفتم: «یا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَالاَْبْصارِ ثَبِّتْ قَلْبى عَلى دینِکَ» فرمود: شکّى نیست که خداوند «مقلّب القلُوب و الاْبصار» است، ولى آن گونه که من گفتم بگو و همان کافى است. (و چیزى اضافه نکن).(5)

 

فهرست کامل مفاتیح الجنان