دعا و حكمت بالغه
آيا دعا با اعتقاد به اينكه خداوند حكيم است و كارها را بر وفق مصلحت انجام مى دهد منافات ندارد؟!
نکته:
در اين باره بايد دانست؛ دعا در چارچوب حكمت الهى است نه امرى خارج از آن تا با آن منافى باشد؛ يعنى دعا داراى مرز و حدود است چه از حيث آداب، چه از حيث محتوا و آنچه كه از خدا طلب مى كنيم، از اين رو به هر دعايى با هر ويژگى و هر محتوايى توصيه نشده است و نيز تأثيرگذارى دعا بدون حد و مرز نمى باشد. دعا بايد در چارچوب مصالح و مفاسد انسانى باشد؛ يعنى خواستن مصالحى كه خداوند مقرر فرموده و درخواست دورى از مفاسدى كه حضرت حق به ترك آن دستور داده اند و اين يك سنت الهى است و دعا بايد با سنت هاى الهى [حكمت خداوند ]هماهنگ باشد.
چنانچه حضرت على (علیه السلام) مى فرمايد:
«ان كرم الله سبحانه لا ينقض حكمة فلذلك لا يقع الاجابة فى كل دعوة»[75]؛
«كرم خداوند حكمتش را نقض نمى كند. به همين دليل است كه هر دعايى اجابت نمى شود».
شاید این مطالب را هم بپسندید:
نکته:
اگر دعا بر خلاف حكمت بالغه الهى باشد نه تنها مؤثر نيست و به رشد آدمى كمك نمى كند؛ بلكه به نزول او مى انجامد و خشم خدا را مى انگيزد.
از خدا، غيرخدا را خواستن*** ظن افزونى است و كلى كاستن[76]
[75]. غررالحكم، ح 3478.
[76]. مثنوى، دفتر پنجم، 773.
منبع: هدانا برگرفته از پرسش ها و پاسخ ها«دعا و توسل».
