حکم رابطه جنسی با همجنس برای بیماران همجنسگرا
سوال:
در بين بيماران مراجعه كننده به كلينيكهاى روانپزشكى، بيمارانى وجود دارند كه داراى تمايلات همجنسگرايى مىباشند، علم روانپزشكى امروز اين بيماران را به دو گروه تقسيم مىكند:
گروه اوّل كه اصطلاحاً به آنها (اگوديستانيك) مى گويند، اين افراد از اين كه داراى تمايلات همجنسگرايى هستند احساس ناراحتى مىنمايند و اين احساس را به درون خود متعلّق نمىدانند و خود مايل هستند درمان شوند، علم روانپزشكى اين بيماران را مداوا مى كند و درمان اكثر اين بيماران موفقيّتآميز است و پس از درمان، اين بيماران به جنس مخالف علاقه پيدا مى كنند و مىتوانند ازدواج كنند.
گروه دوّم كه اصطلاحاً به آنها (اگوسينتانيك) مىگويند، اين افراد داراى تمايلات همجنسگرايانه هستند، امّا از داشتن چنين تمايلاتى ناراحت نيستند و آن را با درون خود موافق و مطابق مىبينند و بر عكس نسبت به جنس مخالف احساس كششى ندارند و بعضاً از جنس مخالف بيزار و متنفّرند، علم روانپزشكى جديد براى اين دسته درمانى نيافته است، اين نوع بيماران چنانچه جبراً ازدواج كنند دچار مشكلات جنسى و عاطفى با همسر خود مى شوند و معمولا حاصل ازدواجشان طلاق و جدايى است (چنان كه مشاهده گرديده است).
البتّه از نظر پزشكى ثابت گرديده است كه سه عامل مهم در ايجاد حالت همجنس گرايى در گروه دوّم نقش دارد كه عبارتند از:
الف) ژنتيك
ب) هورمونهاى بدن مادر در طى دوران باردارى
ج) نحوه تربيت فرد در دوران كودكى و تأثير پدر و مادر در اين دوران.
توصيه روانپزشكى نوين به افراد گروه دوّم اين است كه رابطه جنسى خود را با يك فرد همجنس برقرار كنند و از اقدام به ازدواج با غير همجنس خوددارى نمايند زيرا كراراً مشاهده گرديده كه اين افراد قادر به تحمّل جنس مخالف نبوده و ازدواج آنها به طلاق مىانجامد. حال پرسش حقير اين است كه نظر حضرت عالى در مورد درمان گروه دوّم چيست؟
گروه اوّل كه اصطلاحاً به آنها (اگوديستانيك) مى گويند، اين افراد از اين كه داراى تمايلات همجنسگرايى هستند احساس ناراحتى مىنمايند و اين احساس را به درون خود متعلّق نمىدانند و خود مايل هستند درمان شوند، علم روانپزشكى اين بيماران را مداوا مى كند و درمان اكثر اين بيماران موفقيّتآميز است و پس از درمان، اين بيماران به جنس مخالف علاقه پيدا مى كنند و مىتوانند ازدواج كنند.
گروه دوّم كه اصطلاحاً به آنها (اگوسينتانيك) مىگويند، اين افراد داراى تمايلات همجنسگرايانه هستند، امّا از داشتن چنين تمايلاتى ناراحت نيستند و آن را با درون خود موافق و مطابق مىبينند و بر عكس نسبت به جنس مخالف احساس كششى ندارند و بعضاً از جنس مخالف بيزار و متنفّرند، علم روانپزشكى جديد براى اين دسته درمانى نيافته است، اين نوع بيماران چنانچه جبراً ازدواج كنند دچار مشكلات جنسى و عاطفى با همسر خود مى شوند و معمولا حاصل ازدواجشان طلاق و جدايى است (چنان كه مشاهده گرديده است).
البتّه از نظر پزشكى ثابت گرديده است كه سه عامل مهم در ايجاد حالت همجنس گرايى در گروه دوّم نقش دارد كه عبارتند از:
الف) ژنتيك
ب) هورمونهاى بدن مادر در طى دوران باردارى
ج) نحوه تربيت فرد در دوران كودكى و تأثير پدر و مادر در اين دوران.
توصيه روانپزشكى نوين به افراد گروه دوّم اين است كه رابطه جنسى خود را با يك فرد همجنس برقرار كنند و از اقدام به ازدواج با غير همجنس خوددارى نمايند زيرا كراراً مشاهده گرديده كه اين افراد قادر به تحمّل جنس مخالف نبوده و ازدواج آنها به طلاق مىانجامد. حال پرسش حقير اين است كه نظر حضرت عالى در مورد درمان گروه دوّم چيست؟
پاسخ:
هر گونه ارتباطِ شهوی با همجنس حرام است.
منبع: استفتاء سایت هدانا از دفتر حضرت آیت الله العظمی خامنه ای.
شاید این مطالب را هم بپسندید:
سؤال 609 ـ در بین بیماران مراجعه کننده به کلینیک هاى روانپزشکى، بیمارانى وجود دارند که داراى تمایلات همجنس گرایى مى باشند، علم روانپزشکى امروز این بیماران را به دو گروه تقسیم مى کند:
گروه اوّل، که اصطلاحاً به آنها (اگودیستانیک) مى گویند، از اینکه داراى تمایلات همجنس گرایى هستند احساس ناراحتى نموده، و این احساس را به درون خود متعلّق ندانسته، و مایل هستند درمان شوند، علم روانپزشکى این بیماران را مداوا نموده، و درمان اکثر این بیماران موفقیت آمیز است. و این بیماران پس از درمان، به جنس مخالف علاقه پیدا نموده، و مى توانند ازدواج کنند.
گروه دوم که اصطلاحاً به آنها (اگوسینتانیک) مى گویند، این افراد داراى تمایلات همجنس گرایانه هستند، امّا از داشتن چنین تمایلاتى ناراحت نیستند، و آن را با درون خود موافق و مطابق مى بینند، و نسبت به جنس مخالف احساس کششى ندارند، بلکه بعضاً از جنس مخالف بیزار و متنفّرند. علم روانپزشکى جدید براى این دسته درمانى نیافته است، این نوع بیماران چنانچه جبراً ازدواج کنند با همسر خود دچار مشکلات جنسى و عاطفى خود مى شوند، و معمولاً حاصل ازدواجشان طلاق و جدایى است (چنان که مشاهده گردیده است).
البتّه از نظر پزشکى ثابت گردیده است که سه عامل مهم در ایجاد حالت همجنس گرایى در گروه دوّم نقش دارد که عبارتند از: الف) ژنتیک ب) هورمونهاى بدن مادر در طى دوران باردارى ج) نحوه تربیت فرد در کودکى و تأثیر پدر و مادر در این دوران. توصیه روانپزشکى نوین به افراد گروه دوّم این است که رابطه جنسى خود را با یک فرد هم جنس برقرار کنند، و از اقدام به ازدواج با غیر هم جنس خوددارى نمایند. زیرا کراراً مشاهده گردیده که این افراد قادر به تحمّل جنس مخالف نبوده، و ازدواج آنها به طلاق مى انجامد. نظر حضرت عالى در مورد درمان گروه دوم چیست؟
جواب: از نظر موازین شرع اسلام نمى توان به این گروه اجازه برقرار ساختن رابطه با جنس موافق هر چند در مراحل سطحى و ابتدایى داد و آن را یک ضرورت شمرد، بلکه باید از طرق مختلف مخصوصاً عواطف مذهبى که بسیار قوى و مؤثر است، روى آنان کار کرد تا مشکلشان حل شود. و هرگز نباید تسلیم توصیه هاى بعضى از روانپزشکان شد که مى خواهند کار را بر خودشان آسان و بر دیگران مشکل کنند، بلکه باید پزشکان مؤمن بکوشند و طرق درمان معقول و مشروع را بیان کنند.
منبع: استفتاء سایت هدانا برگرفته از استفتائات حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
