توبه از زنا

آيا توبه از زنا باعث بخشيده شدن زنا نزد خداوند متعال مى شود؟ چه جورى؟

هر گناهى قابل توبه است و خداوند خود فرموده است: «ان الله يغفر الذنوب جميعا خداوند همه گناهان را مى آمرزد. هر گناهى با توبه واقعى مورد بخشش واقع مى شود. توبه اعمال و گناهانى چون زنا، به پشيمانى و ترك واقعى آنها است.

ولى براى جبران، سعى كنيد تاريك حاصل در قلب را با معنويت و انجام كارهاى خوب پاك نماييد و هر وقت ياد گناهان خود افتاديد استغفار كنيد و از خداوند بخشش بخواهيد. در اين صورت خداوند مهربان و آمرزنده است. و بدانيد در صورت توبه و جبران، نبايد نگران عذاب الهى باشيد.

روزى امير المومنين على (ع) رو به مردم كردند و فرمودند: كدام آيه از قرآن كريم براى شما اميدوار كننده تر است؟

بعضى گفتند: آيه «ان اللّه لا يغفر ان يشرك به و يغفر ما دون ذلك لمن يشاء» خداوند شرك را نمى بخشد و غير از آن تمام گناهان را خواهد بخشيد.

فرمود: اين اميدوار كننده هست، ولى آنطور كه بايد باشد نيست.

بعضى ديگر عرض كردند آيه «يا عبادى الذين اسرفوا على انفسهم لا تقنطوا من رحمه اللّه ان الله يغفر الذنوب جميعا» اى بندگان من كه بر خويش اسراف روا داشته ايد، از خداوند نااميد نشويد، خداى مهربان تمامى گناهان شما را خواهد آمرزيد.

حضرت فرمود: اين نيز خوبست، ولى آنكه بايد باشد نيست.

بعضى ديگر عرض كردند آيه «و الذين اذا فعلوا فاحشه او ظلموا انفسهم ذكروا الله فاستغفروا لذنوبهم و من يغفر الذنوب الا الله و لم يصروا على ما فعلوا و هم يعلمون» و كسانى كه چون كار بدى انجام دهند و يا ظلمى بر خويش روا دارند، ياد خدا كنند و نسبت به گناهان خويش از خداى طلب بخشش نمايند و چه كسى گناهان را مى بخشد جز خداوند، البته در صورتى كه بر گناهى كه انجام داده اند به صورت آگاهانه اصرار نورزند.

فرمود: اين هم خوبست ولى آن نيست.

مردم همه سكوت كردند، حضرت فرمود: چرا سكوت كرديد بگوييد ببينم مسلمانها؟

عرض كردند: نه به خدا سوگند ما آيه ديگرى به نظرمان نمى رسد.

فرمود: از رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلم شنيدم كه مى فرمود: اميدوار كننده ترين آيات كتاب خدا اين آيه است: وَأَقِمِ الصَّلاَهَ طَرَفَىِ النَّهَارِ وَزُلَفًا مِّنَ اللَّيْلِ إِنَّ الْحَسَنَاتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئَاتِ ذَلِكَ ذِكْرَى لِلذَّاكِرِينَ (114 هود)

و در دو طرف روز (اول و آخر آن) و نخستين ساعات شب نماز را برپا دار زيرا خوبيها بديها را از ميان ميبرد اين براى پندگيرندگان پندى است.

از اين آيه استفاده مى شود كه كارهاى نيك نورى توليد مى كند كه خود به خود تاريكى اى كه از گناه بر دل انسان وارد شده، مى شويد و حتى بدون توبه هم ممكن است خداى متعال گناهان انسان را ببخشد، چه رسد به اينكه انسان از كرده هاى گذشته خود پشيمان شده و توبه نمايد.

البته اين در صورتى است كه حق الناس در ميان نباشد. در مواردى كه حق الناس در كار است جبران آن نيز براى پاك شدن و جبران گناهان لازم است.

ولى در هر صورت جاى هيچگونه نااميدى نيست و انسان هر گناهى كه داشته باشد، با حسنه و يا توبه قابل بخشش است و خود نااميدى از رحمت خداوند از گناهان كبيره مى باشد.

قرآن كريم و پيشوايان دينى (ع) در موارد فراوانى، ما را به توبه و ترك گناه دعوت نموده ‏اند و يأس و نااميدى از رحمت خداوند را از گناهان بزرگ شمرده و ما را از آن بر حذر مى ‏دارند.

خداوند متعال مى‏فرمايد: «قل يا عبادى الذين اسرفوا على انفسهم لاتقنطوا من رحمه اللّه ان اللّه يغفر الذنوب جميعاً انه هو الغفور الرحيم‏ [بگو اى پيامبر]: اى بندگانم كه با گناه و نافرمانى بر نفس خود اسراف كرده‏ايد، هرگز از رحمت خدا نااميد نشويد. (اين آيه در شان كسى نازل شد كه در جنگ احد حمزه عموى پيامبر را كشت و بعد كه توبه كرد، خداى متعال به او در مورد رحمت و مغفرت خود اميد داد) البته خدا [به وسيله توبه و بازگشت [همه گناهان شما را خواهد بخشيد كه او خدايى بسيار آمرزنده و مهربان است»،(1)

براى توبه از لواط وزنا: همين مقدار كه ميان خود و خدا توبه كند كافى است مگر اينكه صدمه بدنى پيش آيد ويا شكايتى انجام بپذيرد. در اين زمينه كتابهاى زير را مطالعه نماييد:

1- گناه شناسى/ محسن قرائتى.

2- گناهان كبيره/ شهيد دستغيب.

3- قيامت و قرآن (تفسير سوره طور) شهيد دستغيب.

4- كيفرگناه/ سيد هاشم رسولى محلاتى

براى مطالعه بيشتر ر. ك منابع اخلاقى:

– ترجمه جامع السعادات، مرحوم نراقى

– ترجمه الاخلاق، مرحوم شبر

– نقطه هاى آغاز در اخلاق، مهدوى كنى

(1) (سوره زمر، آيه 53). پرسمان.