تناقض تحریف تورات و انجیل از دیدگاه قرآن با هدایت و نور خواندن آن؟!

تناقضات «قرآن» درباره «تورات و انجیل»

پرسش : قرآن در آیات 44 و 46 سوره مائده «تورات و انجیل» را «هدایت و نور» معرفی می کند، و از طرفی دیگر در آیات دیگری مثل آیات 78 و 79 سوره بقره و آیه15 سوره مائده ادّعا می کند که این کتابها تحریف شده اند؛ این تناقض در قرآن چگونه حل می شود؟!

پاسخ اجمالی

میان این دو گروه آیات تناقضی وجود ندارد؛ چرا که اطلاق نور و هدایت به اين دو كتاب، ناظر به تورات و انجيل اصلى است، ضمن اینکه تمام این دو کتاب باطل و بر خلاف واقع نیست، بلكه قسمتى از تورات و انجيل واقعى در لابلاى همين كتب وجود داشته و دارد.

پاسخ تفصیلی

در قرآن مجید به تورات و انجیل و قرآن هر سه «نور» گفته شده است: درباره تورات می خوانیم:

 «اِنَّا اَنْزَلْنَا التَّوْراهَ فِیها هُدىً وَ نُورٌ» (1)؛ (ما تورات را نازل کردیم در حالى که در آن، هدایت و نور بود). همچنین درباره انجیل آمده است:

«… الْاِنْجِیلَ فِیهِ هُدىً وَ نُورٌ» (2)؛ (… و انجیل را به او(عیسی) دادیم که در آن، هدایت و نور بود) و درباره قرآن نیز می خوانیم: «قَدْ جاءَکُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَ کِتابٌ مُبِینٌ» (3)؛ (از طرف خدا، نور و کتاب آشکارى به سوى شما آمد).

تعبیر «وَ هُدىً وَ مَوْعِظَهً لِلْمُتَّقِینَ» در پایان آیه46 سوره مائده نیز همانند تعبیرى است که در آغاز سوره بقره درباره قرآنآمده است؛ آنجا که می گوید: «هدىً لِلْمُتَّقِینَ» (4)؛ (قرآن وسیله هدایت پرهیزکاران است).
تمام کتابهاى آسمانى چنین اند که وسیله هدایت پرهیزکاران می باشند.(5) انبیا و کتاب‏هاى آنان، همه از یک سرچشمه و براى یک هدفند و یکدیگر را تصدیق مى‏ کنند.(6) اساسا تمام کتابهاى آسمانى، در اصول مسائل هماهنگى دارند، و هدف واحد یعنى تربیت و تکامل انسان را تعقیب می کنند، اگر چه در مسائل فرعى به مقتضاى قانون تکامل تدریجى با هم، تفاوتهایى دارند، و هر آئین تازه، مرحله بالاترى را مى ‏پیماید، و برنامه جامع ترى دارد.
لذا قرآن در موارد متعددى از تورات و انجیل به عنوان کتاب آسمانی یاد مى‏ کند، و «ضمن توجّه به تحریف تورات و انجیل موجود»، از «اصل کتب آسمانى» تجلیل می کند؛ «تجلیل از کلیات و اصول مشترک» که مایه هدایت انسانهای پرهیزکار هستند.

با وجود اینکه این دو کتاب در اصل از طرف خدا نازل شده و جاى هیچ گونه شک و تردید نیست، ولى این نیز مسلم است که قسمتهایی از این دو کتاب آسمانى بعد از زمان پیامبران دستخوش تحریف شدند، حقایقى از آن کم شد و خرافاتى بر آن افزوده گردید و آنها را از ارزش انداخت و یا کتب اصلى فراموش گردید و کتابهاى دیگرى که تنها بخشى از حقایق آنها را در برداشت جاى آنها نشست.

بسیاری از محققین یهودی و مسیحی نیز معتقدند که تورات و انجیل فعلی، تورات و انجیل اصلی نیست و دستخوش تغییر شده است؛ به عنوان مثال محققین یهودی ثابت کرده اند که عهد عتیق موجود، پس از اسارت بابلی یهود و در دوره ی کاهنان (یعنی 500 سال قبل از میلاد) تالیف شده است.(7) «اسپینوزا» که یک دانشمند یهودی است بر این باور است نویسندگان کتاب های عهد عتیق افرادی نبودند که در دید سنتی به آنها منسوب اند.(8)

برای تبیین تحریف های صورت گرفته در کتب مسیحیت نیز کافی است تا نگاهی به تعارضات و تناقض گویی های موجود بین انجیل های چهارگانه و دیگر کتاب های مقدس آنان داشته باشیم. به عنوان مثال در اناجیل هم نوا (متی، مرقس، لوقا) عیسی(علیه السّلام) موسای جدید است که شریعت تازه ای آورده است.(9) و تعبیر «پسر خدا» مختص او نبوده و تمام مومنان فرزندان خداوند به حساب می آیند؛ چنان که در انجیل متی می گوید: «خوشا به حال آنان که برای برقراری صلح در میان مردم می کوشند زیرا ایشان فرزندان خدانامیده خواهند شد»(10) و قرن ها بعد علمای مسیحی به تبعیت از پولس در شورای نیقیه نه تنها این عنوان را به عیسی(علیه السّلام) اختصاص دادند، بلکه آن را به معنای واقعی گرفته و گفتند: «مسیح پسر خدا، مولود از پدر، یگانه مولود که از ذات پدر است. خدااز خداو نور از نور …»(11)
این تغییرات در کتب مقدس مسیحیان که توسط پولس آغاز شد آن قدر زیاد و فراوان گشت که خود مسیحیان نیز اعتراف کردند که مسیحیت کنونی مسیحیت وضع شده از سوی پولس است و به پولس لقب دومین موسس مسیحیت را دادند.(12)
بنابراین میان آیاتی از قرآنکه این کتب مقدس را مایه «هدایت و نور» معرفی می کند، با آیاتی که «دلالت بر تحریف» آنها بعد از پیامبران دارد، تناقضی وجود ندارد؛ چرا که اطلاق نور به این دو کتاب، ناظر به تورات و انجیل اصلى است. ضمن اینکه تمام این دو کتاب باطل و بر خلاف واقع نیست، بلکه قسمتى از تورات و انجیل واقعى در لابلاى همین کتب وجود داشته و دارد.(13)

پی نوشت:

(1). سوره مائده، آیه 44.(2). سوره مائده، آیه 46.
(3). سوره مائده، آیه 15.
(4). سوره بقره، آیه 2.
(5). تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ناصر، دارالکتب الاسلامیه، تهران، 1374 ش، چاپ اول، ج 4، ص 396.
(6). الميزان، طباطبایی، محمد حسین، مترجم: موسوی همدانی، سید محمد باقر، دفتر انتشارات اسلامى جامعه ‏ى مدرسين حوزه علميه قم، قم، 1374 ش، چاپ پنجم، ج ‏5، ص 562.
(7). يهوديت، سليماني، عبدالرحيم، نشر معارف اسلامي ايران، قم، 1382، جاپ اول، ص 191.
(8). تاريخ فلسفه، ويل دورانت، مترجم: زرياب، عباس، انتشارات آموزش و انقلاب اسلامي، تهران، 1371 ش، چاپ دهم، ص 140.
(9). كلام مسيحي، توماس ميشل، مترجم: توفيقي، حسين، مركز مطالعات و تحقيقات اديان و مذاهب، 1381 ش، چاپ دوم، ص 45.
(10). انجيل متي 50 : 10.
(11). تاريخ كليساي قديم در امپراطوري روم و ايران، ميلر. و. م، مترجم: نخستين، علي، انتشارات حيات ابدي، ص 244.
(12). تاريخ جامع اديان، جان. بي، ناس، مترجم: حكمت، علي اصغر ، انتشارات و آموزش انقلاب اسلامي، تهران، 1370 ش، چاپ پنجم، ص 613.
(13). ر.ک: تفسير نمونه، همان، ج‏ 4، ص 397 و ج 1، ص 21.