استفاده از فرشهای فاخر و تصویر دار در روایات

استفاده از فرشهای فاخر و تصویر دار در روایات
تذکر هدانا: لازم به ذکر آست آنچه در زیر می آید نشان دهنده اوضاع و زمانه حضرات معصومین است، زهد یعنی چه در ثروت و چه در فقر انسان زاهدانه همرا با یاد خداوند زندگی کند و ابزار و وسایل برای او اصالت و همه چیز نباشد، لذا اهل البیت از نعمتهای دنیا استفاده می کردند و هیچ گاه از حلال دنیا منع نکرده اند.
فرش جهيزيّه همسران
1. در حديث است كه جمعى به خانه امام سجّاد عليه السلام رفته وبالشها وفرشهاى نفيسى ديدند. عرض كردند: در خانه شما چيزهايى مىبينيم كه خوش نداريم در خانه شما باشد. حضرت فرمود: «ما همسرانى مىگيريم ومَهرشان را مىپردازيم، آنچه از براى خود مىخرند از ما نيست (بلكه تعلّق به خودشان دارد وآنچه مىبينيد از اين قبيل است)».[2]
2. در حديثى ديگر آمده است كه شخصى خدمت امام باقر عليه السلام رسيد مشاهده كرد آن حضرت در خانه مزيّنى نشسته كه فرشهاى زيبايى در آن گستردهاند. روز ديگر خدمت حضرت رسيد ديد در خانهاى نشسته كه جز حصير چيزى در آن نيست وپيراهنى ساده وگشاد پوشيده است (گفت: از آنچه روز گذشته وامروز ديدم متعجّب شدم) حضرت فرمود: «آنچه ديروز ديدى خانه من نبود، بلكه متعلّق به همسرم بود وديروز نوبت او بود».[3]
چگونگى فرش
فرش حضرات معصومين عليهم السلام
1. در روايتى معتبر مىخوانيم كه امام رضا عليه السلام در فصل تابستان بر روى حصير ودر زمستان بر روى پلاس[4] مىنشست ودر خانه لباس گشاد مىپوشيد، امّا در بيرون خانه ودر برابر مردم، آراسته ظاهر مىشد.[5]
2. در حديثى معتبر آمده است: هنگامى كه حضرت على عليه السلام با حضرت فاطمه سلام الله عليها ازدواج كرد روپوش آنها عبا وفرششان پوست گوسفند وبالششان پوستى بود كه داخل آن را از ليف خرما پر كرده بودند.[6]
3. در حديث است كه در خانه امام زين العابدين عليه السلام بالشها ونمدهايى بود كه در آن صورتها وشكلهايى نقش بسته بود وآن حضرت بر روىآن مىنشست.[7]
فرش ابريشم وفرشهاى داراى نقش
1.درروايتى صحيح مىخوانيم كه ازامامکاظم عليه السلام پرسيدند:آيامىتوان برفرش ابريشمين خوابيد وبر آن تكيه زد ونماز خواند؟ حضرت فرمود: «مىتوانى به زير پا بيندازى وبر روى آن بايستى، ولى بر روى آن (بدون مهر) سجده نكن».[8]
2. در روايتى صحيح آمده است كه شخصى به امام باقر عليه السلام عرض كرد : استفاده كردن از فرشى كه تصوير دارد چگونه است؟ فرمود: «عجمها به چنين فرشهايى اهمّيّت مىدهند، ولى ما آن را دوست نداريم».[9]
3. از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «بسيار اتّفاق مىافتد كه به هنگام نماز در جلوى من بالشى وجود دارد كه در آن عكس پرندگان به تصوير كشيده شده است، بر روى آن چيزى مىاندازم ومشغول نماز مىشوم وچندين فرش از شام براى من هديه آوردهاند كه عكس پرندگان در آن نقش شده است، دستور دادم سرهاى آنها را تغيير داده وبه صورت درخت درآوردند».[10]
4. در روايتى ديگر مىخوانيم كه از آن حضرت پرسيدند: گاه بالشهايى براى ما مىگذارند كه در آن تصويرى وجود دارد وما بر روى آن مىنشينيم چه حكمى دارد؟ حضرت فرمود: «آنچه را كه فرش كرده وبر روى زمين بگسترند وبر روى آن راه مىروند اشكالى ندارد، امّا تصويرى كه بر ديوار وتخت نصب مىشود كراهت دارد».[11]
[1] . كافى، ج 6، ص 479، ح 6.
[2] . همان، ص 476، ح 1.
[3] . كافى، ج 6، ص 477، ح 5.
[4] . گليم، فرشى از پشم (كه) به رنگهاى مختلف مىبافند وپرز ندارد (فرهنگعميد).
[5] . عيون اخبار الرّضا، ج 2، باب 44، ح 1؛ مكارم الأخلاق، ص 117.
[6] . مكارم الأخلاق، ص 131.
[7] . كافى، ج 6، ص 477، ح 4.
[8] . همان، ح 8.
[9] . كافى، ج 6، ص 477، ح 7.
[10] . مكارم الأخلاق، ص 132.
[11] . مكارم الأخلاق، ص 132 و133؛ بحار الأنوار، ج 79، ص 288 و324.