آداب راه رفتن در اسلام
فهرست این نوشتار:
چگونه بايد راه رفت؟
1. در حديثى معتبر مى‌خوانيم كه حضرت موسى بن جعفر عليه السلام فرمود : «(بسيار) تند راه رفتن ابّهت مؤمن را از بين مى‌برد».[1]
2. در حديثى معتبر آمده است كه حضرت رسول صلى الله عليه و آله فرمود: «هر كس بر روى زمين از روى تكبّر راه برود، زمين وآنچه بر روى زمين وآنچه در زير آن است او را نفرين مى‌كنند».[2]
3.درروايتى ديگرفرمود:«هرگاه شخصى از مسلمانان به هنگامى كه نيازمندى از او تقاضاى كمك كند خود را به نشنيدن بزند واز روى تكبّر وغرور راه برود، خداوند به عزّت خود سوگند خورده كه آنها را به وسيله يكديگر عذاب كند».[3]
آداب راه رفتن
شاید این مطالب را هم بپسندید:
1. در حديثى معتبر آمده است كه: حضرت زين‌العابدين عليه السلام چنان آرام راه مى‌رفت كه گويى پرنده‌اى بر سر آن حضرت نشسته وبيم دارد پرواز كند. ودست راست آن حضرت بر دست چپش سبقت نمى‌گرفت.[4]
2. از پيامبر صلى الله عليه و آله روايت شده است كه فرمود: «زنان بايد در كنار راه حركت كنند ودر وسط جادّه راه نروند».[5]
3. در حديثى ديگر فرمود: «سواره سزاوارتر است در وسط جادّه حركت كند از پياده وپابرهنه سزاوارتر است در ميان راه حركت كند از كسى كه كفش بهپا دارد».[6]
4. نيز در روايتى فرمود: «هر كس از روى تواضع وفروتنى در سفر وحضر با عصا راه رود، به هر گامى هزار حسنه برايش مى‌نويسند وهزار گناه از وى محو مى‌كنند وهزار درجه بر درجاتش مى‌افزايند».[7]
5. در سخنى ديگر فرمود: «عصا به دست گيريد كه از سنّت‌هاى پيامبران است وبنى‌اسرائيل از كوچك وبزرگ، پير وجوان، عصا به دست مى‌گرفتند تا در راه رفتن تكبّر نكنند».[8]
6. و در گفتارى ديگر فرمود: «عصا به دست گرفتن پريشانى را برطرف وشيطان را دور مى‌كند».[9]
سفارش‌هاى جامع امام صادق عليه السلام
از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «اگر عاقل هستى به هر مقصدى كه مى‌روى نخست نيّت خود را درست كن وهدف صحيحى براى حركت در نظر بگير ونفس خود را از اهداف نامشروع نهى كن ودر مسير راه، پيوسته در فكر وانديشه باش ودر هر گامى از عجايب خلقت وآفرينش‌هاى پروردگار عبرت بگير ودر رفتار خويش تكبّر وغرور نداشته باش واز چيزى كه در دين خدا پسنديده نيست چشم بپوش وهمواره مشغول ذكر خدا باش، زيرا مكان‌هايى كه در آن ذكر خدا گفته مى‌شود در روز قيامت براى ذكر گوينده شهادت مى‌دهند وتا زمانى كه وارد بهشت شود برايش استغفار مى‌كنند. ودر راه با مردم سخن نگو كه خلاف ادب است واكثر راه‌ها كمينگاه شيطان است، پس از مكر او غافل نباش. چنان رفتار كن كه رفت وبازگشت تو در راه اطاعت خدا باشد. ورفتار تو براى چيزى باشد كه موجب خشنودى خداست، چرا كه تمام حركات تو در نامه عمل تو ثبت مى‌شود».[10]
[1] . خصال، ج 1، ص 67، ح 25؛ بحارالأنوار، ج 76، ص 302، ح 5.
[2] . ثواب الأعمال، ص 324.
[3] . بحارالأنوار، ج 76، ص 302، ح 7.
[4] . مناقب ابن شهر آشوب، ج 4، ص 162.
[5] . مكارم الأخلاق، ص 259.
[6] . همان، ص 258.
[7] . جامع الأخبار، ص 147.
[8] . كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 2، ص 176، ح 788.
[9] . جامع الأخبار، ص 141؛ ثواب الأعمال، ص 222.
[10] . مصباح الشريعه، ص 24.
منبع: کتاب حلیه المتقین علامه مجلسی با بازنگری تحت نظر حضرت آیت الله مکارم شیرازی
