یاد مرگ

امور یادآور مرگ

امور زير در باور مرگ و يادآورى آن و پند گرفتن از آن مؤثر و مفيد است:

يك. انديشه درباره مرگ به ويژه در خلوت بايد به اين نكته توجّه كرد كه: مرگ تنها پلى است كه ما را از خانه عمل به خانه پاداش و جزا منتقل مى‏سازد. و نيز انديشه در اين نكته كه انسان براى اين دنياى فانى و زندگى زودگذر آفريده نشده است بلكه آفرينش او براى زندگانى ابدى است كه مرگ آغاز سفر بدان است.

دو. زيارت اهل قبور و تماشاى قبرهاى پوسيده و سنگ متلاشى شده و انديشه در اين مسأله كه چه انسانهايى كه روزگارانى زندگى مى‏كردند- فقير و غنى- و اكنون همگى در اين گورستان‏ها خوابيده‏اند و هيچ يادى از آنان نيست. اگرچه جسم آنها خاك شده و غذاى مورچگان گرديده است، اما آنها همگى در محضر پروردگار عالم حاضراند و پاداش رفتار نيك يا كيفر كردار بد خود را مى‏بينند و اين سرنوشتى است كه دير يا زود ما نيز بدان خواهيم رسيد.

سه. شركت در تشييع جنازه و تدفين اهل ايمان و يادآورى اين نكته كه روزى ما نيز همانند آن فرد، بر روى دوش آشنايان و بستگان به گور سپرده خواهيم شد. پس كردار، رفتار و گفتار خود را بر اساسى تنظيم كنيم كه مرگ ما، موجب آسايش ابدى ما بشود.

چهار. تلاوت و تدبر در آياتى كه در مورد مرگ و قيامت است به ويژه نگاه انديشمندان به آيات عذاب و خود را با آن تطبيق دادن و نيز مطالعه و انديشه در روايات فراوانى كه در اين باره وارد شده است. در اين موضوع مطالعه كتاب ميزان الحكمه با ترجمه فارسى توصيه مى‏شود. اين كتاب مجموع آيات و و روايات را در موضوعات مختلف دسته‏بندى كرده است.

پنج. توجه به اين نكته كه مرگ نيستى و نابودى نيست بلكه دريچه‏اى براى ورود به عالمى بزرگ‏تر و گسترده است، مرگ ما را از خانه عمل و امتحان به خانه ابدى محاسبه و پاداش مى‏برد و هر چه ما در دنيا كِشتيم، در قبر ظهور پيدا مى‏كند و برداشت مى‏شود. كسى كه در دنيا با ايمان و عمل صالح سپرى كرد، قبر او «روضه من رياض الجنه» است و آن كه دنيايش را با بى ايمانى و بدكردارى سپرى كرد، قبرش «حفره من حفر النيران» مى‏شود. آرى قبر همه انسان‏ها ظاهرى مشابه دارد اما باطن آن متفاوت است، يا بهشت است يا جهنم. آنكه در اين دنيا با ايمان و عمل صالح سپرى كرد، هم اكنون در بهشت است و مرگ او را به اين سعادت ابدى مى‏رساند. پيك مرگ براى چنين فردى هيچ نيست، مگر پيك بشارت و سعادت. زندگى بهشت‏مدارانه او در دنيا، باطنش بهشت شده و مرگ او را به بهشت مى‏برد و قبرش بهشت خواهد شد. اما آن كه با سوء اختيار خود، در دنيا بدكردار بوده، هم اكنون در جهنم است منتها همانند مردم مست و بى‏هوش، مى‏سوزد و ادراك نمى‏كند، آن‏گاه كه پيك مرگ آمد، در حقيقت او بهوش مى‏آيد و آن‏گاه جهنمى كه خود براى خود، فراهم كرده بود، به چشم جان مى‏بيند و با همه وجود مى‏چشد.

شش. مطالعه كتاب‏هايى كه در اين باره نوشته شده است مثل:

1 معاد، شهيد دستغيب شيرازى

2 معاد شناسى، علامه حسينى تهرانى

3 معاد، استادشهيد مرتضى مطهرى

4 معاد، آيت اللّه مكارم شيرازى

پرسمان