ماه «رجب»، یک رحم زمانی برای کسب آمادگی برای ماه شعبان و رمضان

 

نفس انسان در زمان های مختلف، حالت ­های متغیری دارد و زمان­ ها هم از نظر قدرت و کیفیت یکسان نیستند.
هر چند که زمان ­ها از نظر ساختار ریاضی با هم برابر هستند؛ یعنی ثانیه­ و مقدارشان همیشه یکی است، امّا کیفیت تاثیرگذاری آن­ها در نفس انسان متفاوت است.

اگر انسان بخواهد گذشته 20 ساله یا 40ساله را جبران کند، باید تا وقتی که زنده است، زیاد تلاش کند. یعنی مسیری را که به بی راه و عقب رفته را باید برگردد. این حداقل از سه طریق امکان پذیر است: استفاده از رحم­ های زمانی، رحم­ های مکانی و رحمی که استاد یا امام برای رشد انسان فراهم می کند.

همان گونه که خصوصیت رحم این است که یک موجود بالقوه را در اوج ضعف تحویل می‌گیرد و در یک مدت کوتاه او را کامل می­ سازد و آن را متولد می­ کند. رحم زمانی نیز دارای چنین قدرتی است. قدرت و توانایی رحم این است که می­‌تواند یک نطفه را تبدیل به یک انسان کامل کند. اما وقتی که نوزاد به دنیا ­آمد، دیگر دنیا نمی‌­تواند حتی به اندازه یک بند انگشت هم جبران ما فات کند. این قدرت رحم است.

رابطه دنیا با آخرت، مثل رابطه رحم مادر با دنیاست. یعنی ما که اکنون در دنیا و در رحم دوم  قرار داریم، باید برای شرایط زیستی بی‌نهایت زیباتر، کامل­تر و بزرگ­تر از دنیا خودمان را رشد دهیم و آماده کنیم. هرچقدر دنیا نسبت به رحم مادر، کامل ­تر، پیشرفته ­تر و بزرگ­تر است، عالم برزخ نیز که ما با وفات، به آن منتقل می­ شویم، از دنیا زیباتر، کامل­تر و پیشرفته تر است. در آنجا غم و غصه و اضطراب و ناراحتی و نگرانی وجود ندارد. امّا برای ورود به چنین عالمی که آنقدر بزرگ­تر از رحم دنیاست، باید آماده شویم.

نفس انسان حالت های اقبال و ادبار دارد. یعنی گاه رو می کند و استقبال می کند، و گاه پشت می کند و بر می گردد.نفس انسان در ماه رجب حالت استقبال، اقبال و پذیرش دارد. یعنی درماه رجب، برای تحول ­پذیری انسان ­ها، نفس از یک آمادگی و نشاط بیشتری برخوردار است. از این رو، افاضاتی که از عالم غیب می­ شود نیز، خیلی بیشتر از سایر زمان هاست. برای همین است که به ماه رجب می گویند ماه «اصب»، به معنی ریزش. یعنی ماه ریزش رحمت خدا.

دراین ماه، رحمت، مغفرت و برکات خداوند بر نفوس انسان‌ها سرریز می­‌شود و انسان در زیر باران وسیع رحمت الهی قرار می‌گیرد. مهمترین چیزی که خداوند در ماه رجب به او می دهد، «مغفرت» است. برای همین پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «ماه رجب، ماه استغفار امت من است»، یعنی ماهی است که شما می توانید به مغفرت الهی برسید.

مغفرت یعنی نه تنها خداوند گناهانتان را شستشو می دهد، بلکه به روی شما هم می خندد. به خاطر روی آوردن انسان به خدا، همه گناهانش بخشیده می­‌شود. دیگر از جانب خدا برای گذشته انسان اخم و سرزنشی در کار نیست.

ماه رجب، ماه «آشتی کنان» است، یعنی رحم زمانی است که ما را برای ورود به یک رحم قدرتمندتر به نام ماه شعبان آماده می کند و ماه شعبان هم ما را برای ضیافت الهی و ماه مبارک رمضان آماده می­‌کند.

درک شب قدر و جذب آن «هزار ماه فضیلت»، منوط به این است که انسان از قبل آمادگی­‌های لازم و ظرفیت‌­های لازم را برای وارد شدن آن هزار ماه به قلبش آماده کرده باشد. در غیر این صورت، آن قلبی که مشغله دارد و نمی تواند برای خدا وقت بگذارد، قلبی که تنگ مریض و سخت و کوچک است. از ریزش رحمت های الهی، چیزی به دست نخواهد آورد.

ماه رجب، فرصتی برای «اتّساع قلب» است. برای وسعت نفس است. پس اول انسان باید زباله ها، کثافات و آلودگی­‌ها را از قلب بیرون بریزد. پزشکان وقتی می­‌خواهند بدنی را تقویت یا درمان کنند، اگر عفونت داشته باشد، ابتدا عفونت ها را برطرف می کنند. ما هم اول باید ناخالصی‌­ها، آلودگی‌­ها، آرزوهای کاذب، افکار شیطانی، توهّمات و تخیّلات از وجود خود بیرون بریزیم تا آن افاضات نورانی را دریافت کنیم. برای همین است که در این ماه استغفار و توبه بسیار مورد تاکید قرار گرفته است. اینها به منزله ی پاکسازی نفس از آلودگی هاست. موفقیت در ماه رجب، مقدمه ای است برای ورود به ماه های شعبان و رمضان.

ماه رجب آن‌قدر درخشش و قدرت سازندگي دارد كه مي‌تواند معادل 60 – 70 سال براي ما سازندگي ايجاد كند. اين‌قدر مسئله «رجب» اهميت دارد كه در صحنه قيامت مي‌گويند: «اين الرجبيون؟». معلوم مي‌شود كه بين قيامت، نفس انسان و رجب رابطه مستقيم و خاص و ويژه‌اي وجود دارد. رجب با ساختار نفس ما تناسب و هماهنگي دارد كه در قيامت ظهور خاصي پیدا می کند.
خداوند در رحم دنیا یك سلسله رحم های اختصاصی قرار داده كه سرعت شما و قدرتتان را از كل دنیا بیشتر می کند. یعنی رحم در رحم قرار داده است. رحم‌های زمانی، مكانی و استاد.

انسان باید خودش را به یك استاد قدرتمند برساند كه تمام مافاتش را بتواند برای او جبران كند یا باید خودش را در شرایط زمانی و مكانی خاصی قرار دهد كه بتواند جبران كند یا در مكان خاصی حضور پیدا كند و بتواند گذشته خودش را جبران كند. آن‌چه كه مهم است و مژده است این است كه ما اجمالاً می‌دانیم گذشته قابل جبران است. هیچ‌كس حق ناامیدی ندارد. بعد از شرك به خدا هیچ گناهی بزرگ‌تر از ناامیدی نیست.

قوی‌ترین رحمی كه خداوند تبارك و تعالی برای ما قرار داده است در طول سال رجب، شعبان و ماه مبارك رمضان است. بنابراین ماه رجب آن‌قدر درخشش و قدرت سازندگی دارد كه می‌تواند معادل 60 – 70 سال برای ما سازندگی ایجاد كند. اگر یك آدم واقعاً دلش بیدار شده باشد و خودش را نه به‌صورت یك بدن و طبیعت بلكه به صورت یك انسان سالكی كه به سمت برزخ در حركت است ببیند می‌فهمد كه این زمان، زمان بسیار خاصی است و با زمان‌های دیگر خیلی فرق دارد و می‌تواند تحول زیادی در نفس ایجاد كند.

این‌قدر مسئله «رجب» اهمیت دارد كه در صحنه قیامت می‌گویند: «این الرجبیون؟». معلوم می‌شود كه بین قیامت، نفس انسان و رجب رابطه مستقیم و خاص و ویژه‌ای وجود دارد. رجب با ساختار نفس ما تناسب و هماهنگی دارد كه در قیامت ظهور خاصی پیدا می کند.

ماه شعبان هم خاص است و از همه خاص‌تر ماه مبارك رمضان است.  بین «رجب، شعبان و رمضان» و نفس ما و قیامت و مسیر صراط و هدف ما كه حق تعالی است رابطه وجودی وجود دارد.رابطه دنیا و آخرت مثل رحم مادر و دنیاست. ما در رحم دنیا قرار داریم و با وفات متولد می‌شویم. فوت و مرگ نیست، انتقال و تولد است. همان‌طور كه رحم این قدرت را دارد كه در یك مدت كم یك بدن برای ده‌ها و صدها سال به ما تحویل دهد. دنیا هم چون رحم است این قدرت را دارد كه روح ما كه جنین هست را در رحم خودش طوری تربیت كند كه بتواند به بلندای ابدیت زندگی كند. تمام برزخ و پنجاه‌هزار سال قیامت و حیات ابدی بعد از قیامت را نیز پر كند. گاهی اوقات در مسیر دنیا یك سلسله اشتباهات، گناه و آلودگی و عقب‌افتادگی داریم كه از طرفی به وفات نزدیك می‌شویم و از طرفی دچار خسران هستیم و سرمایه‌مان را از دست داده‌ایم، فرصتی هم نداریم.

ما نباید دچار غفلت شویم و این سه ماه را از دست بدهیم. اگر كسی هوشیار باشد باید برای این سه ماه برنامه ویژه داشته باشد. یعنی فتیله تمام كارهایش را پایین بكشد. مبادا شهوت درس خواندن سبب شود كه از نفس خود غافل شود. در هر شغلی هست برنامه‌های خودش را كاهش بدهد. حقیقتاً برای این سه ماه برنامه ویژه داشته باشد. و واقعاً تجدیدنظر كند.

اگر كسی این كار را كرد می‌تواند گذشته‌اش را جبران كند و مشخص نیست كه ما بتوانیم سال بعد هم این شرایط را درك كنیم یا نه؟ همه بزرگان و اولیاء خدا وقتی به ماه رجب و شعبان می‌رسیدند سرعت كارهایشان را كم می‌كردند. خیلی‌ها به بهانه كارهای مقدس اجتماعی سر خودشان را شلوغ می‌كنند. ما كه از امام سیاسی‌تر و اجتماعی‌تر نیستیم. ایشان رهبر یك نظام بودند. توطئه دشمنان هم همیشگی است. سخنرانی‌های امام كاملاً قطع می‌شود. مقام معظم رهبری می‌فرمودند: همه ما می‌فهمیدیم كه امام قبل از ماه مبارك با امام بعد از ماه مبارك رمضان خیلی فرق دارد. اگر كسی سر خودش را كلاه بگذارد یك شهوت است. جداً در نوع برنامه‌ریزی‌هایمان برای این سه ماه تجدیدنظر كنیم.

باید راجع به اساسی‌ترین مسئله زندگیمان تمركز كنیم و ذهنمان را متوجه به هدف خلقتمان كنیم كه برای چه آفریده شده‌ایم؟  ما انسان هستیم، نه زن هستیم و نه مرد. این سه ماه حیثیت‌های طبیعی و حیثیت‌های حیوانیمان را جدا كنیم.

روزه برای این است كه یاد بگیریم بخش حیوانی را فراموش كنیم. اعتكاف، روزه و… در سایه انسان‌شناسی و خودشناسی میسر است یعنی انسان باید بداند كه این‌ها به چه دردش می‌خورد. باید یاد بگیریم كه دراین سه ماه این حیثیت‌ها و هویت‌ها را كنار بگذاریم باید یاد بگیریم قبل از این‌كه شوهر كسی یا پدر كسی باشیم ما یك حیثیت انسانی داریم كه همان حیثیت عبد بودن ماست و در درجه اول با شرافت عبد و عبودیت به‌دنیا آمده‌ایم. بزرگ‌ترین وظیفه یك عبد مثل بزرگ‌ترین وظیفه یك جنین در رحم مادر است

مهم‌ترین وظیفه‌اش این است كه خودش را برای تولد آماده كند. قبل از این‌كه هر كاره‌ای باشیم عبد هستیم. همان‌طور كه پیغمبر قبل از این‌كه پیغمبر باشد عبد است و این شرافت بزرگی است كه نصیب ما هم شده است. این یك اصل و مبناست. عبد، زن و مرد ندارد و حیثیت‌های دیگری هم در آن به‌كار نمی‌رود. متأسفانه ما چون خودمان را انسان نمی‌بینیم هویت غیربدنی خودمان را نمی‌بینیم وقتی می‌خواهیم دین را معنا كنیم همیشه از دریچه ساختار طبیعی خودمان معنا می‌كنیم. حتی عبودیتمان را هم همین‌طور می‌سنجیم. خدای عزیز را به‌خاطر نگرفتن حاجتمان كنار می‌گذاریم. خدا ذاتاً قیمتی است. باید ارتباط صمیمی با خدا برای ما موضوعیت داشته باشد.

تا وقتی كه یاد نگیریم خودمان را درست نگاه كنیم رجب و شعبان و ماه مبارك رمضان می‌آید و می‌رود و هیچ تحولی اتفاق نمی‌افتد.

ماه رجب و شعبان و رمضان عید آدم‌هاست. كسانی كه یاد نگرفتند به خودشان درست نگاه كنند از روزه هراسان هستند. اگر آدم خودش را آدم ببیند از ماه رجب خیلی لذت می‌برد.

«یا ایها الذین آمنوا»؛ خطاب به كودك عزیز روان است (آدم‌ها). مستحب است بعد از «یا ایها الذین آمنوا» لبیك بگوییم. تا لبیك می‌گویید می‌فرماید: «اذكروا الله ذكراً كثیرا.م زیاد یاد خدا كنید. «خدابازی» شغل آدم‌هاست.

امیرالمؤمنین(علیه‌‌السلام) فرمودند: «همُّهنّ زینت الحیات الدنیا»؛ خانم‌ها با تجملات سروكار دارند (بخش حیوانی خانم‌ها). خدابازی یعنی یك زمانی آدم باید ترمز را بكشد و خدابازی كند. اصلاً رغبتی به این بازی نداریم. ماه رجب بهار كسانی است كه می‌خواهند خدابازی كنند. فصل خدابازی برای آدم رجب و شعبان و رمضان است. همان‌طور كه طبیعت انسان دوست دارد یك بازی‌هایی كند، فطرت هم دوست دارد بازی كند، لذت ببرد، عیاشی و كیّافی كند. در روایت‌های ما بهار، به قرآن (ربیع القلوب) و وجود مقدس آقا امام زمان نسبت داده شده است (السلام علیك یا ربیع الانام).

كودك عزیز روان وقتی بالغ شود، عاشق می‌شود، اله خودش را می‌خواهد. برای ازدواج با خدا پول نیاز نیست. در رجب و شعبان و رمضان عروسی است. عروسی كسانی كه می‌بینند خدا زوج و اله‌شان است (یا اله المؤمنین) همه دغدغه كسی كه می‌خواهد در این عروسی شركت كند، استغفار و پاك بودن است. انسان از همه هویت‌های طبیعی خودش استغفار كند و فاصله بگیرد. غصه طبیعت را نخورد. دلشوره‌های بخش جنسی و حیوانی را كم كند.(والله خیرالرازقین).

كارهایمان را طوری طراحی كنیم كه هر كاری كه می‌شود آن را حذف كرد حذف كنیم و بعد از ماه رمضان انجام دهیم. رجب و شعبان تمرین است و رمضان مسابقه است. باید تمرین كنیم و خودمان را برای مسابقه آماده كنیم. به میزانی كه دلشوره خود حقیقی‌ات را داری می‌بینی كه ماه رجب و شعبان و رمضان بیشتر به شما خوش می‌گذرد. اگر كار را متوقف نگه دارید و تمرین نكنید روز مسابقه نمی‌توانید نتیجه خوبی بگیرید. روز مسابقه فقط كسانی برنده هستند كه از مدتی جلوتر دلشوره‌های روز مسابقه را دارند. تمام حالتی كه قرار است در ماه رمضان به‌دست آورید باید الان دنبال آن بروید. ماه رجب و شعبان اردوی آمادگی است. اردو یعنی همه كارها تعطیل شود و تمركز روی یك كار با برنامه خاص و اهداف خاص باشد. ذره ذره باید از كارهایمان كم كنیم.

منبع:هدانابرگرفته از منتظران منجی