كم كردن سهوى طواف
كم كردن سهوى طواف
كم كردن سهوى طواف
688- اگر سهواً[1] از طواف كم كند:
اگر از نصف گذشته[1] و فعل كثير انجام نداده،[2] بنابر اقوى از همانجا طواف را تمام كند؛ و در صورت فعل كثير، احتياط[3] واجب، اتمام و اعاده است؛ و اگر از نصف نگذشته،[4] طواف را اعاده نمايد، لكن ترك احتياط در همه موارد سهو، بهتمام كردن طواف ناقص و اعاده كردن آن، سزاوار نيست
[1] ( 9)- آية اللَّه بهجت: اگر سهواً از طواف كم كرده پس تمام كردن آن در صورت تجاوز از نصف؛ يعنى با تمام شدن چهار شوط على الأحوط، و از سر گرفتن آن در صورت عدم، خالى از وجه نيست.( مناسك شيخ، ص 42).
آية اللَّه تبريزى، آية اللَّه خويى: اگر پيش از فوت موالات يادش آمد و از مطاف بيرون نرفته باشد كمبود را بهجا آورد و صحيح خواهد بود و اگر مقدار فراموش شدهيك شوط باشد يك شوط را بهجاآورد و صحيح است و چنانچه شخصاً نتواند كمبود را انجام دهد، بايد ديگرى را نايب بگيرد كه آن شوط را بجا آورد و چنانچه مقدار فراموش شده بيش از يك و كمتر از چهار شوط باشد( آيةاللَّه تبريزى: بنابر احتياط) بايستى برگشته و كمبود را شخصاً بجاآورد وبهتر اين است كه پس از بجا آوردن كمبود طواف را اعاده نمايد و اگر مقدار فراموششده چهار يا بيش از چهار شوط باشد احوط اتمام سپس اعاده است.( مناسك، مسأله 316).
آيةاللَّه سيستانى: در صورتى كه از روىاشتباه يا فراموشى، بعضى از شوطهاى طواف يا قسمتى از يك شوط را انجام نداده باشد، پس اگر پيش از فوت موالات عرفى به يادش آمد، باقيمانده آن را بهجاآورد و طواف صحيح است؛ و اگر پس از آن باشد، در صورتى كه مقدار فراموش شده، يك يا دو يا سه شوط باشد، آن را بهجاآورد و طواف باز هم صحيح است … و در صورتى كه مقدار فراموش شده بيش از سه شوط باشد، بنا بر احتياط واجب باقيمانده را بهجاآورد و طواف را اعاده كند.( مناسك، مسأله 313).
آية اللَّه مكارم: يعنى چهار دور كامل انجام داده باشد.
[1] ( 1)- آية الله صافى، گلپايگانى: اگر چهار دور تمام شده باشد لازم است طواف را تمام كند و اگر كمتر از نصف باشد اعاده نمايد و در فاصله بين 5/ 3 تا چهار دور احتياط در تكميل اشواط و اعاده است.
[2] ( 2)- آية الله مكارم: اين قيد زايد است.
[3] ( 3)- آية الل فاضل: اولى و احوط اين است.
آية الله مكارم: و اتمام لازم نيست بايد اعاده كند.
[4] ( 4)- آية الله مكارم: مانند فرض بالا است.
منبع: سایت هدانا برگرفته از مناسك حج با حواشى و مطابق با فتاوای دوازده نفر از مراجع معظم تقلید/ متن اصلی از رساله امام خمینی و مُحشی حضرات آیات: خامنه ای، سیستانی، صافی گلپایگانی، مکارم شیرازی، نوری همدانی، وحید خراسانی، بهجت،فاضل ، خویی، گلپایگانی، تبریزی.