قطع شدن وحی بر پیامبر بخاطر نگفتن ان شاالله! (بررسی سند)

آيا اين مطلب درست است: پيامبر به يهوديانى كه از تعداد اصحاب كهف و ذى القرنين و … سوال كرده بودند گفت برويد فردا بياييد و ترك اولى كرد و ان شاءالله نگفت و تا 40 روز جبرئيل بر ايشان نازل نشد؟

پس از بررسی این روایت، مشخص گردید که در منابع شیعی چنین روایتی سند ندارد و ضعیف است.

---

تفسير نمونه، ج 27، ص: 95 مطلب مورد پرسش شما يكى از چند قولى است كه در مورد شان نزول سوره مباركه الضحى گفته شده و مورد قبول برخى مفسران قرار نگرفته است. اينك توجه شما را به توضيحى در اين باره جلب مى نماييم:

در باره شان نزول اين سوره روايات زيادى نقل شده كه از همه روشنتر روايت زير است.

ابن عباس مى‏گويد: پانزده روز گذشت، و وحى بر پيامبر ص نازل نشد، مشركان گفتند: پروردگار محمد، او را رها كرده، و دشمن داشته، اگر راست مى‏گويد ماموريت او از سوى خدا است، بايد وحى به طور مرتب بر او نازل مى‏شد، در اينجا سوره- ضحى نازل گشت (و به سخنان آنها پاسخ گفت).

قابل توجه اينكه طبق حديثى وقتى اين سوره نازل شد پيامبر ص به جبرئيل فرمود: دير كردى در حالى كه سخت به تو مشتاق بودم، جبرئيل گفت و انا كنت اشد اليك شوقا: من به تو مشتاق‏تر بودم، ولى من بنده مامورم و جز به فرمان پروردگار نازل نمى‏شوم در حديث ديگرى آمده است كه جماعتى از يهود خدمت رسول اللَّه ص رسيدند، و از داستان ذى القرنين و اصحاب كهف و آفرينش روح سؤال كردند، پيامبر ص فرمود فردا به شما خبر خواهم داد، و ان شاء اللَّه نگفت، و همين سبب شد كه وحى الهى ايامى از او قطع شود و زبان دشمنان به شماتت باز گشت، و از اين جهت پيامبر ص غمگين شد سوره نازل شد تا مايه تسلى خاطر پيامبر ص گردد (ولى اين شان نزول بعيد به نظر مى‏ رسد چرا كه تماس يهود با پيغمبر اكرم- ص- و اينگونه سؤالات معمولا در مدينه بود نه در مكه).

در بعضى از روايات نيز آمده است جمعى از مسلمانان عرض كردند:

اى رسول خدا چرا وحى بر شما نازل نمى‏شود؟ فرمود:

و كيف ينزل على الوحى و انتم لا تنقون براجمكم و لا تقلمون اظفاركم

چگونه وحى بر من نازل شود در حالى كه شما مفاصل انگشتان خود را پاكيزه نمى‏كنيد، و ناخنهاى خود را نمى‏گيريد؟.

در اينكه مدت انقطاع وحى چقدر بود؟ روايات مختلف است، بعضى دوازده روز، بعضى پانزده، بعضى نوزده، بعضى بيست و پنج، و حتى بعضى چهل روز نقل كرده‏اند.

و در روايتى نيز فقط دو سه شبانه روز نقل شده است.

تفسير نمونه، ج 27، ص: 96 /پرسمان.