خدا نور است یعنی چه
نور بودن خدا
خدا نور است یعنی چه؟ چرا خدا به نور تشبیه شده است؟
1. یکی از اسماء خداوند متعال نور است، لکن منظور از نور، همین نور حسّی شناخته شده نیست؛ لذا در برخی روایات و ادعیه برای جلوگیری از این پندار آمده است:
«… یا نُورَ النُّورِ یا مُنَوِّرَ النُّورِ یا خَالِقَ النُّورِ یا مُدَبِّرَ النُّورِ یا مُقَدِّرَ النُّورِ یا نُورَ کلِّ نُورٍ یا نُوراً قَبْلَ کلِّ نُورٍ یا نُوراً بَعْدَ کلِّ نُورٍ یا نُوراً فَوْقَ کلِّ نُورٍ یا نُوراً لَیسَ کمِثْلِهِ نُورٌ»[137]؛ «ای نورِ نور، ای روشن کننده‌ی نور، ای خالق نور، ای تدبیر کننده‌ی نور، ای تقدیر کننده‌ی نور، ای نور هر نوری، ای نوری که قبل از هر نوری است، ای نوری که بعد از هر نوری است، ای نوری که فوق هر نوری است، ای نوری که همانند او نوری نیست».
شاید این مطالب را هم بپسندید:
2. نور اسمی است برای هر حقیقتی که خود به خود ظاهر بوده موجب ظهور دیگر امور نیز می‌شود. نور حسّی را نور می‌گویند چون به خودی خود ظاهر است و ظاهر شدن دیگر اشیاء مادّی نیز به واسطه‌ی آن می‌باشد. خدا را هم نور می‌گویند چون وجود او قائم به ذات خود بوده برای ظهور، محتاج هیچ موجودی نیست و هر چه غیر اوست برای ظاهر شدن در عرصه‌ی وجود محتاج او هستند؛ حتّی خود نور حسّی نیز برای موجود شدن و خروج از ظلمت عدم نیازمند اوست؛ لذا او نور نور و منوّر نور، مدبّر نور و مقدّر نور است.
3. از حقیقت وجود نیز تعبیر به نور می‌شود چون وجود عین ظهور و بودن است و تمام موجودات به واسطه‌ی وجود موجود می‌شوند؛ و حقیقت وجود، که همان وجودِ صرف، محض و خالص باشد، همانا خداوند متعال است. لذا نمی‌توان گفت خدا را چه کسی به وجود آورده است؟ چون موجودی که عین وجود باشد بی‌نیاز از وجود دهنده است؛ چرا که معنی ندارد پرسیده شود: چه کسی به وجود، وجود داد؟ امّا چون انسان بودن و درخت بودن و فرشته بودن و… عین وجود بودن نیستند لذا محتاج به وجود دهنده‌اند. اگر این امور عین وجود بودند در آن صورت همانند خدا همواره باید می‌بودند؛ چون وجود محض در مقابل عدم بوده، عدم را بر نمی‌تابد.
[137]. بحارالأنوار، ج 91، ص 390.
منبع: هدانا برگرفته از پرسمان، خداشناسى / مؤلف محمدرضا كاشفى
